PSİKOPAT

Bölüm 10

Bölüme geçmeden önce şu yıldıza dokunmayı unutmayın. Keyifli okumalar... 

🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓

Bu bölüm @Dr-Gaib tarafından hazırlanmıştır. 

İç sesim, ben paranoyak mıyım? Hiç sanmam ama ona sorsam evet der kesin.

Hem kendinle konuşmak olgunluktur sonuçta, Kendini sevmesen bile kendini dinlersin çünkü sana yoldaştır ayrıca.

Kader yazılır bir defa ve tekrarı olmayan bir sinema gibi gelir dosdoğru doğrular sana, Sevmek ve sevilmek, nefretten iyidir kimine göre. Kimine göre nefret asıl duygudur, en asil duygudur!

Luka devasa, gerçekten iri yarı biri.. Kişiliği!

Ben ise pejmürde biri, sanırsın öyle.. Sabır işte böyle misali beklemekten öldürür bekleyeni kırdırır taşı!

Anlamaz beni orası ayrı, kim anlamış ki benim gibi birini her kimi?

Benim gelip beni kurtarmasını isterim. Buna çok ihtiyacım var bazı zamanlar, baş başa kalmak benle en zor şey benim için. Benden başka her şeye benziyor şu benim içimdeki ben. Ki içimdeki benle ben hiç anlaşamayız cidden!

Öyle mi?

-Evet

Aşk olsun ben dostuz sanıyordum

-Beni bana bırakır mısın?

İşte böyle bazen bu huysuz kişi beni boğar bazen anılar..

İçimde biri var, sanki o biri 60'lı yaşlarında. Elazığ'da yaşam süren, sürdüğünü düşünen biri, kaçmak içindi deli bahanesi.. 423 Kişi ile ortaklaşa kaçtı ve bir doktor aklım bir düdükle 423 düşüncemi de peşinde geri kodese tıktı. İşte o doktor bendim, 423 kişi ise içimdeki düşünceler! 

Hayat; Bir dipsiz kuyu, içine düşen hıçkırıklara boğulur ömür boyu, kendi gözyaşlarından can verir.. Budur işte düşüncelerim hep kopkoyu.

O içimdeki 423 kişiden biri gelir bana hesap sorar ve cevaplar dilim istemsiz.

Neden gözlerini o kadar açtın ki onu duyunca

-Ya ne yapacaktım? O Luka!

Yani? Senin içindeki delilerden biri olmaktan utanıyorum!

Aman, ben çok müteşekkirim sanki size, siz kimsiniz sanki benim kafamın içindeki hapis hayatı süren embesiller! 

Embesil mi? Bir ihtiyara göre ağır sözler

-Ta be key sizle yaşayacağım ben acaba?

Korkma! Biz hiç gitmeyeceğiz buradan!

Yaşama hevesimi söküp götürdüler, kalbimin yerinde sanki paslı bir teneke var artık hisleri körelmiş, kalemi gibi yazamayan bir yazarın son çırpınışları gibi.. Fibrilasyonda can çekişerek ağlayan yüreğim gibi.

Densiz şeyler söyler bana, densiz kişiler! 

Sessiz vaveyla çıkmaz ağızdan içimde kopar fırtına!

Söylemek istediğim çok şey var ama çıkmaz dilim lâl ya!

Ağlamak isterim ama kurudu tuzlu denizim hazan ya! 

Sözlerim Aliyyü'l Ala, anlamazlar ya üzülürüm bu duruma. Aklım beni terk etse düşünceler peşinden gider arar onu bulmak için gün boyu, Ben ömür boyu ararım sevdiğimi de denk gelmez ömür boyu.

Konuşmamız lazım, beni bırakın fikirlerim.. 

- "Konuşalım Luka"

- "Kai! Her şeyi çok farklı aktardı bana'"

- "Nasıl yani? "

- "Bunu bil yeter, fazlasını zorlama"

Ve düşüncelerim devreye girdi; 

Boşver kızım sende zorlama!

-Sen kes sesini çıt çıkarma!

Kai!

Kai mi? 

Kai diyince aklım bir ışık yaktı; Biliyordum diye haykırdı.. 

Ne biliyordun acaba? 

Cevap yoktu, oda bilmiyordu ama bildiğini söyleyip duruyordu çünkü yenilgiyi sevmiyordu.. Kendiyle yarışını bu sefer kazanamadı ya, belki bu onu çok yordu.

-Bir başkasının mahrem-i esrar'ını nereden bilirsin? Aklım bu durur mu yapıştırdı cevabı; 

Elbet bilirim!

-Köhne aklım ne kadar anlaşılması güç birisin, neden benlesin? Ben senin için fazla yetersizim.. 

Boşver artık, Seni ben seçmedim tesadüf seni verdiler bana.. Ayrıca sayende oldum fenafillah, ben böyle istememiştim ayrıca!

-Allah Allah, ne istemiştin beyim? 

Senin gibi kıt fikirli olmayan birini

Sehven dediğini varsayarak seni duymazdan gelmeyi düşünüyorum, bunu düşündüren de sensin bana.. Sen ne çelişkilisin öyle..

🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓🔓

Selam! 

Bölüm nasıldı? 

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum. 

Bölüm için @Dr-Gaib 'e çok teşekkür ederim çok güzel hazırladı. 

Sonraki bölümde görüşmek üzere💗