Πορφυρά Όνειρα

Αναδρομή 6

Ένιωσε το κεφάλι της βαρύ, γύρω της επικρατούσε πυκνό σκοτάδι. Ένα ζεστό αεράκι έγλυψε το κορμί της και άρχιζε να διώχνει το μούδιασμα που ένιωθε παντού. Η όραση της θολή σαν να είχε πιει ή να ήταν υπό την επήρεια αναισθητικού που έφευγε σιγά σιγά η δράση του.
Προσπάθησε να κινηθεί, μα δεν τα κατάφερε. Ήταν δεμένη με μεταλλικά δεσμά πάνω σε κάποιο πέτρινο τραπέζι ή καλύτερα μαρμάρινο βωμό. Πανικός άρχισε να την κατακλύζει και πάλεψε μάταια να κινηθεί. Προσπάθησε να φωνάξει μα δεν έβγαιναν λέξεις από το στόμα της.
Ένιωσε ένα χέρι να την πιάνει από το λαιμό μια μαύρη φιγούρα μπήκε στο οπτικό της πεδίο και έκρυψε το λιγοστό φως που άρχισε την λούζει από την έλευση της Πανσελήνου.
"Ήρθε η στιγμή σου πριγκίπισσα, να γίνεις μια από εμάς, να γίνεις μέλος της οικογένειας μας, παρότι φέρεις ήδη ένα μικρό κομμάτι της οικογένειας μέσα σου, εσύ δεν έχεις πάρει το επίσημο βάπτισμα του πυρός" της είπε και ξεκούμπωσε τη ρόμπα που της είχε φορέσει, κάνοντας τη να ανατριχιάσει.
Άρχισε να ακούει αμυδρά βήματα να πλησιάζουν, σαν να πλησίαζε κάποιο μικρό πλήθος. Προσπάθησε να σηκώσει το κεφάλι της να δει αλλά αφενός όλα ακόμα ήταν θολά και αφετέρου ο δαίμονας δεν της το επέτρεψε.
"Σε λίγο θα φτάσουν εδώ τα μέλη της οικογένειας μας και θα σε υποδεχτούν υπό το φως της μητέρας Σελήνης που απόψε είναι στο απόγειο της. Ήξερες ότι τον Αύγουστο το φεγγάρι είναι πιο μεγάλο σε σχέση με κάθε άλλη εποχή του χρόνου; Η θεά μας, έρχεται πιο κοντά και λούζει με το φως της τα σκοτάδια της αμαρτωλής αυτής εποχής. Εμείς είμαστε εδώ τα παιδιά της για να φέρουμε εις πέρας τον εξαγνισμό της ανθρωπότητας. Αλλά μην σε ζαλίζω άλλο. Θα σε αφήσω να απολαύσεις την τελετή προς τιμήν σου" είπε και ένα απαίσιο χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του, συμπληρώνοντας το ανατριχιαστικό σκηνικό.
Πλέον άκουγε τα βήματα πολύ κοντά και είδε φώτα από αναμμένους πυρσούς να φωτίζουν το σκοτάδι. Περιμετρικά γύρω από το βωμό μαζεύτηκαν αρκετά άτομα, περίπου δεκαπέντε ή και περισσότερα δεν μπορούσε να καταλάβει, ακόμα δεν είχε ανακτήσει πλήρως την όραση της. Όλοι φορούσαν μακριά ενδύματα σαν ρόμπες ή τηβέννους και ασημένιες μάσκες. Ένιωσε ότι έπαιρνε μέρος σε κάποια σατανιστική τελετή και πως θα την θυσίαζαν στο Θηρίο.
Ο πανικός της, την έφερνε στα πρόθυρα κρίσης. Η καρδιά της χτυπούσε τρελά και ένιωθε μια έντονη πίεση στα μηνίγγια της, τότε ένιωσε για πρώτη φορά την ζωή που είχε μέσα της, σαν να πάλευε και εκείνη να σωθεί, να βγει, να τρέξει.
Κάποιος την πλησίασε και πάλι και ακούμπησε δίπλα της ένα μικρό κεραμικό σκεύος που ανέδυε καπνό και μια γήινη μυρωδιά. Ένιωσε πάλι ζάλη και η όραση της θόλωσε ακόμα περισσότερο σαν να μπήκε σε μια νιρβάνα. Υποδέχτηκε την χαλάρωση με ευγνωμοσύνη, τουλάχιστον πλέον δεν φοβόταν, ούτε έτρεμε.
Στο βάθος άρχισε να ακούγεται μια χορωδία γυναικών να ψέλνουν έναν ύμνο με αιθέριες φωνές. Δεν ήξερε αν ονειρεύεται ή αν είναι μέρος αυτής την παράνοιας.
Οι φωνές των γυναικών χαμήλωσαν και  πήρε τη θέση τους η ανατριχιαστική φωνή του Δαίμονα.
"Ω μητέρα Σελήνη δέξου στην αγκαλιά σου, την νέα σου ιέρεια και ευλόγησε με τη χάρη σου το νέο τέκνο που φέρει μέσα της. Δώσε σε αυτό τη χάρη και τις ικανότητες σου και εμπότισε το με την λάμψη και την διορατικότητα σου."
Η χορωδία ξεκίνησε πάλι την ψαλμωδία και έγινε ένα με τη φωνή του Δαίμονα, ο οποίος στεκόταν ακριβώς μπροστά στο βωμό με ανοιχτά χέρια κοιτώντας τον ουρανό και ψέλνοντας δυνατά.
" Θεά μεγίστη, άρχουσα ουρανού, βασιλεύουσα πόλου, αστέρων υπερτάτη, καλλιφεγγής, στοιχείον άφθαρτον, σύστημα του παντός, παμφεγγής αρμονία των όλων"
Τότε μέσα σε αυτή την παραζάλη του καπνού και των φωνών ένιωσε χέρια να την αγγίζουν και ασημένια προσωπεία να  εισέρχονται στο θολό οπτικό της πεδίο. Ένιωσε ανάσες αντρικές και αγγίγματα μιαρά να κατακλύζουν το κορμί και την ύπαρξη της, μα πλέον ο καπνός την είχε κυκλώσει τόσο που δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει. Είχε βυθιστεί πλέον σε μια άβυσσο, σε ένα μπουντρούμι σκοτεινό και υγρό που ήταν η φυλακή αλλά και το άδυτο της.
Η τελευταία εικόνα πριν χαθεί από την πραγματικότητα ήταν το πρόσωπο του Δαίμονα να εμφανίζεται ανάμεσα στα άλλα αντρικά πρόσωπα και να παίρνει τη θέση του πάνω στο κορμί της και να της ψιθυρίζει "Είσαι μία από εμάς πια" και μετά κενό.