Πορφυρά Όνειρα

Κεφάλαιο 5

Είχε περάσει σχεδόν μια ώρα απ' την στιγμή που έφυγε ο Άλκης και αποφάσισε να σηκωθεί επιτέλους από τον καναπέ και να κάνει ένα χαλαρωτικό μπάνιο, πραγματικά το είχε ανάγκη, ώστε να αποβάλει την ένταση των τελευταίων ημερών. Γέμισε την μπανιέρα με χλιαρό νερό, έβαλε μερικά αρωματικά άλατα μέσα και βυθίστηκε. Ήταν ό,τι χρειαζόταν για να χαλαρώσει μετά από όλα όσα είχαν συμβεί. Έτσι όπως καθόταν στην μπανιέρα χαλάρωσε τόσο που σχεδόν την πήρε ο ύπνος αλλά δεν θα το επέτρεπε αυτό. Δεν είχε πάρει τα χάπια του Άλκη και δεν ήθελε να περιπλανηθεί για άλλη μια φορά σε ζοφερά μονοπάτια. Άλλωστε ήταν πολύ νωρίς ακόμα.
Λίγη ώρα μετά βγήκε από το μπάνιο και έκατσε στο σαλόνι. Ήταν μια όμορφη μέρα, ηλιόλουστη και πολύ ζεστή. Ήταν ό,τι πρέπει για να βγει να κάνει μια βόλτα, όχι να κάθεται κλεισμένη μέσα στο σπίτι που της έφερνε στο μυαλό τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά συμβάντα της περασμένης βραδιάς. Και στην παρούσα φάση δεν ήθελε να θυμάται τίποτα από τα δύο.
Πήγε στο δωμάτιο της ντύθηκε απλά και βγήκε να περπατήσει. Κοίταζε γύρω της και έβλεπε διάσπαρτα εδώ και εκεί κόσμο, όσους είχαν ξεμείνει στην πόλη τέτοια εποχή. Κάποιοι μόνοι σαν εκείνη και κάποιοι άλλοι με παρέα. Μερικά ζευγαράκια περπατούσαν χέρι χέρι και την έκαναν να θυμάται ακόμα πιο έντονα το φιλί της με τον Άλκη. Και για κάποιο λόγο της ήρθε στο μυαλό ο Αλέξανδρος, το ποσό όμορφα περνούσε μαζί του τότε. Το ποσό ευτυχισμένη την έκανε και το ποσό γρήγορα όλα αυτά κατέρρευσαν.
Δεν ένιωθε καλά να μιλά για εκείνον, πόσο μάλλον στον Άλκη. Ήξερε ότι ήταν απαραίτητο για την θεραπεία της αλλά ήταν, αρχικά, άβολο και κατά δεύτερον επίπονο, παρότι είχαν περάσει τόσα χρόνια. Φάνηκε να επηρεάζεται και ο Άλκης από όλο αυτό, ήταν λογικό εφόσον ένιωθε κάποια πράγματα για εκείνη.
Χαμένη στις σκέψεις της έφτασε στην καφετέρια που συνήθιζε να παίρνει καφέ στο χέρι πριν πάει στην δουλειά. Αποφάσισε να μπει να κάτσει λίγο και να πιει έναν καφέ. Την ώρα που πήγε να μπει στην καφετέρια, είδε κάποιον από μακριά να την κοιτάζει. Ήταν ένας άντρας, δεν μπόρεσε να δει ακριβώς τα χαρακτηριστικά του. Της φάνηκε να έχει κάτι το οικείο σαν να τον είχε δει ξανά. Όταν γύρισε και τον κοίταξε πιο επίμονα εξαφανίστηκε. Περίεργο, σκέφτηκε και ανατρίχιασε. Τα όνειρα είχαν επηρεάσει την κρίση της μάλλον έβλεπε παντού φαντάσματα.
Άφησε πίσω τις ανησυχίες της και μπήκε στο μαγαζί. Αμέσως την κατέκλυσε η μυρωδιά φρεσκοτριμμένου καφέ και είδε τον νεαρό που της φτιάχνει συνήθως καφέ να χαζεύει στο κινητό, καθώς το μαγαζί ήταν τελείως άδειο.
"Οο καλησπέρα. Τι κάνεις, δικηγόρε; Δεν μας έχεις συνηθίσει σε απογευματινές επισκέψεις πόσο μάλλον κυριακάτικα. Πως και δεν είσαι σε καμία παραλία;" της είπε με το κλασσικό άνετο ύφος που είχε πάντα.
"Καλά τα λες εσύ. Είναι τέλεια μέρα για παραλία αλλά εφόσον δεν τα κατάφερα είπα να βγω για βόλτα και να πιω ένα καφεδάκι. Θυμάσαι πώς τον πίνω;" θα ήθελε πολύ να είναι σε μια παραλία με παρέα είναι η αλήθεια.
"Φυσικά είσαι η πιο ενδιαφέρουσα πελάτισσα μας, να ξέρεις. Κάθε μέρα περιμένω πώς και πώς το αστυνομικό ρεπορτάζ απ' το στόμα σου. Για πες, καμία καλή υπόθεση τελευταία;" Είναι μεγάλο πειραχτήρι ο μικρός, σκέφτηκε.
"Χάχα μου έφτιαξες την διάθεση πάλι μικρέ. Τι έγκλημα περιμένεις εσύ μέσα στο καλοκαίρι, όλοι οι δολοφόνοι κάνουν διακοπές" του είπε με ένα χαμόγελο.
"Ε όχι και μικρέ. Σχεδόν στην ηλικία σου είμαι αλλά μικροδείχνω. Λοιπόν άκουσες για την ιστορία με την αυτοκτονία εκείνου του τύπου στην φυλακή;" της έδωσε τον καφέ και της έκανε νόημα ότι είναι κερασμένος.
"Σε ευχαριστώ πολύ. Δεν ήταν ανάγκη." του είπε και έκατσε στο σκαμπό κοντά στο πάσο να τα πουν λιγάκι.
"Δεν κάνει τίποτα. Για πες για τον τρελό" ρώτησε με αγωνία. Ψόφαγε για μυστήριο αυτό το παιδί. Κάθε φορά που πήγαινε κάτι την ρωτούσε σε σχέση με εγκλήματα και ιστορίες από πελάτες κτλ. Και όλο και κάτι του έλεγε, όσο της επέτρεπε βέβαια το απόρρητο.
"Χμ ναι είδα την υπόθεση λίγο χτες το βράδυ στην τηλεόραση. Είχα μελετήσει πριν λίγα χρόνια την δικογραφία. Περίπλοκη υπόθεση. Έγιναν τρεις δικές και τρεις εφέσεις για να κλειστεί τελικά ισόβια. Σε πρώτη φάση δεν μπόρεσε να κατηγορηθεί λόγω έλλειψης στοιχείων, η μόνη μάρτυρας είχε υποστεί μεγάλο σοκ και δεν μπορούσε να καταθέσει. Κατέθεσε στην τρίτη και τελευταία δική και μάλιστα κεκλεισμένων των θυρών." του εξήγησε και εκείνος την κοιτούσε αποχαυνωμένος.
" Τι πραγματικά είχε συμβεί τότε; Όσο και αν έψαξα στο ίντερνετ δεν βρήκα λεπτομέρειες μόνο κάποια σκόρπια πράγματα και μάλλον τα πιο πολλά ήταν φανταστικά σενάρια του αρρωστημένου κοινού" την ρώτησε με αγωνία.
"Δεν ξέρω πολλά παραπάνω. Δεν διέρρευσε τίποτα στον τύπο τότε μόνο λίγοι ήξεραν τι πραγματικά έγινε και δεν βγήκε παραέξω. Καλύτερα αν θες την γνώμη μου, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι που παθιάζονται με κάτι τέτοια σκηνικά. Ελπίζω να μην είσαι ένας απ' αυτούς μικρέ" του είπε και του έκλεισε το μάτι γελώντας. Είχε ανάγκη από μια ανθρώπινη συναναστροφή έστω και με τον νεαρό λάτρη ταινιών τρόμου.
Λίγο πριν προλάβει να της απαντήσει μπήκε μέσα ένας πελάτης και σταμάτησαν την συζήτηση τους. Τότε αποφάσισε να φύγει είχε αρχίσει να πέφτει πλέον ο ήλιος και ίσως έπρεπε να πάει να φάει κάτι και να κοιμηθεί νωρίς. Είχε μεγάλη εβδομάδα μπροστά της. Χαιρέτησε τον νεαρό και εκείνος της είπε ότι θα συνεχίσουν την συζήτηση τους μια απ' τις επόμενες μέρες και δεν την γλιτώνει. Έφυγε γελώντας και πήρε το δρόμο για το σπίτι της.
Όσο περπατούσε τόσο πιο πολύ νόμιζε ότι κάποιος την παρακολουθεί. Ένιωθε ένα βλέμμα καρφωμένο πάνω της συνεχώς. Ήταν ανατριχιαστικό στα τελευταία μέτρα πριν το σπίτι άρχισε να τρέχει και ησύχασε μόνο όταν μπήκε μέσα και κλείδωσε τα πάντα.
Είχε παρανοήσει εντελώς, αυτό σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν. Φρικιαστικά όνειρα, αόρατοι επισκέπτες, σύνδρομο καταδίωξης. Τι άλλο έμενε να πάθει τελικά;
Έκατσε στον καναπέ και παρήγγειλε μια πίτσα. Όσο περίμενε άνοιξε την τηλεόραση και αλλάζοντας κανάλια έπεσε πάλι πάνω στην γνωστή υπόθεση. Είχε γίνει σάλος, όλοι σχολίαζαν την κίνηση του αυτόχειρα να γράψει γράμμα στο θύμα. Το γράμμα ακόμα δεν είχε δει το φως της δημοσιότητας βέβαια αλλά ήταν θέμα χρόνου.
Έδειχνε τώρα μια φωτογραφία του δράστη και μιλούσε μια δημοσιογράφος περιγράφοντας τα χαρακτηριστικά του και πως έρευνες δείχνουν ότι όσοι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά είναι επιρρεπής σε εγκλήματα. Είχε μείνει να τον κοιτάζει μέχρι που το κουδούνι την τρόμαξε. Είχε ξεχαστεί τελείως, περίμενε την πίτσα. Πήγε στην πόρτα και κοντοστάθηκε Κι αν δεν είναι ο ντελιβεράς, σκέφτηκε, σύνελθε Άρτεμη, είπε στον εαυτό της και άνοιξε την πόρτα. Πήρε την πίτσα και έκλεισε πάλι γρήγορα. Έφαγε με το ζόρι δύο κομμάτια και έκατσε πάλι στον καναπέ.
Είχε έρθει η ώρα να ξαπλώσει, να πάρει τα χάπια και να βυθιστεί σε ενα ύπνο χωρίς εφιάλτες σε ένα βαθύ λήθαργο. Έλεγξε για άλλη μια φορά όλες τις πόρτες του σπιτιού και κατευθύνθηκε προς το υπνοδωμάτιο. Έβαλε το νυχτικό της και ξάπλωσε. Άνοιξε την συσκευασία έβγαλε ένα χάπι και το ήπιε. Ήλπιζε ότι θα δράσει γρήγορα και έτσι έγινε λίγα λεπτά αργότερα την είχε πάρει ο ύπνος, ένας βαθύς και ήσυχος ύπνος, αυτό ακριβώς που χρειαζόταν.