One Night Changes (Completed)

CHAPTER 17

It'z a prank!✌️🤣

Charr lang po yung end dahil hindi pa tayo tapos. Papunta pa lang tayo sa exciting part.

.
.
.

5 years later...

Ang bilis ng panahon dahil hindi ko inakala na aabot ako ng limang taon rito sa U.S.

Yes, did you hear it right? It's been a fvcking 5 years since I left Manila. At sa loob ng limang taon na namamalagi ako rito sa U.S walang araw na hindi ko sya hinanap. Walang araw na hindi ko sya nami-miss.

Kamusta na kaya sya?

Is he happy now?  I hope so dahil masaya na rin ako para sa kanya.

Alam kong galit sya sakin dahil umalis ako ng walang paalam at tanging letter lang ang naiwan ko sa condo nya pati na rin ang engagement ring.

Sinong tao ba ang matutuwa sa ginawa ko? Syempre wala!

“Mommy! Mommy!” I snapped back to reality when I heard her voice

I immediately turn my gaze towards her and I can't help but to smiled. She's also the reason why am I still alive and why I keep on fighting.

Tama nga ang sinabi nila na kapag may nawala may panibagong darating naman. Nawala man sakin ang first baby ko pero may panibagong dumating naman sa buhay ko.

Having her in my life is enough.

Hindi ko rin maiwasan ang hindi lumungkot dahil kamukhang- kamukha nya ang kanyang ama. She's like a girl version of her Dad. Lahat manang-mana sa kanyang ama, ang labi lang yata ang namana nya sa'kin.

She's Akhirae Ac Montereal, she’s just a 4 years old but a smart and jolly kid. 2 weeks pa lang ako dito noon nang malaman ko may dinadala ako.

Sobrang hirap ng pinagdaraanan ko rito pero lahat ng yun kinaya ko dahil alam ko lahat ng hamon natin sa buhay malalampasan natin basta hwag ka lang susuko.

Kaya ikaw, kung may problema ka man hwag kang susuko nang basta-basta dahil lahat nang problema may solusyon. Just be brave and believe in yourself, okay? Makakaya mo rin yan.

Kung walang naniniwala sayo, maniwala ka sa sarili mo.

“What is it, baby?” I asked and carried her, pinaupo ko sya sa lap ko

“I’m hungry, mommy.” Ivan said in annoying voice

I rolled my eyes on him. Yeah, it's Ivan the person that I met on Boracay. Hindi ko nga inaasahan na makikita ko sya rito at noong tinanong ko sya kung anong ginagawa nya rito ang sabi nya may business daw sila at sya ang nagma-mananage kaya sya andito.

Masaya ako dahil nakilala ko si Ivan ang taong tinulungan akong bumangon at ang taong naging karamay ko. Ang laki ng utang ko sa kanya at sobrang thankful ako dahil isa sya sa mga naging kaibigan ko.

“I miss Lola na po, mommy and Lolo Dad too. When can I see them?” She sadly asked

She's referring to my both parents. Ofcourse, she knew about my parents dahil palagi nila ako binibisita dito. I still remember noong 2 months pa lang ako rito na binisita nila ako pati na rin ang kaibigan at kapatid ko. Gulat na gulat pa nga nila ng malaman nila na buntis ako.

I even begged to them na hwag ipagsabi sa iba ang kalagayan ko lalong-lalo na kay Khent dahil knowing Khent hahanapin nya talaga ako sa oras na malaman nya kung nasaan ako.

I pinched her cheek and she cutely giggled. Until now wala pa din syang kaide-ideya kung sino ang ama nya hindi nya din naman ako tinatanong pero sa twing gabi pag natutulog sya lagi nyang tinatawag ang Daddy nya.