the boarding school, taelisa ♡

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*

Az sonra okulun dış cephesinden hiç gözükmeyen bir teras katına çıktık. Etrafı siyah camlarla çevriliydi ve içeride çeşitli bilgisayarlar, duvarlara asılı mantar panolar ve mantar panolara iğneyle tutturulmuş çeşitli öğrenci resimleri, notlar bulunuyordu.

Taehyung, evrakların olduğu bir dolaba yöneldi ve dolaptan birkaç adet evrak çıkarıp masaya koydu.
Bu sırada etrafı inceliyordum ve gözüm uzunca bir masanın üstüne konumlandırılmış bilgisayarlara kaydı.
Bu bilgisayarların ekranı dört bölmeye ayrılmıştı ve gördüğüm görüntü karşısında şoke olmuştum.
Kızların soyunma odasına konulmuş kamera, ayrıca sadece bizim odamıza konulmuş bir adet kameranın görüntüleri bu bilgisayarlardan izleniyor olmalıydı.

Sendelediğim sırada Taehyung yanıma geldi ve beni belimden tuttu:

"Sakin ol Lisa." Nefesini boynumda hissediyordum. Bir süre gözlerimi kapadıktan sonra sakinleştim ve kendimi toparlayarak konuşmaya başladım:

"Bunların anlamı ne peki?"

"Sana hepsini anlatmak zorundayım gibi gözüküyor çünkü iki yıl sonra bu okuldaki olayların farkına varan ilk öğrenci sensin."

Derin bir nefes aldım ve deri koltuğa oturdum, Taehyung da yanıma oturdu ve konuşmaya başladı:

"Bak Lisa, babam bu yatılı okulun sahibi ve söylenilenin aksine denetleme işlemleri intihar eden bir kız için yapılmadı ayrıca bu normal bir intihar değildi.."

Taehyung'u dikkatle dinlemeye koyuldum:

"İki sene önce okul da bir katil olduğu iddiası tüm öğrencileri çok korkutmuştu. Öğrenciler yemek yemek için dahi dışarıya çıkmamaya başlamıştı ve bu durum bir kriz boyutuna ulaşıyordu. Bunun üzerine denetleme işlemleri başlatıldı ve tüm odalar sabah ve akşam olmak üzere iki defa denetlenmeye, kesici bir alet var mı diye kontrol edilmeye başladı. Başından beri denetleme işlemlerini Jungkook ve ben yapıyoruz. Hiç bir kesici alet ya da silah bulamadık..

..yaklaşık bir buçuk ay sonra tam her şey düzeldi ve güzel bir hal aldı derken kafeteryada bir yangın çıktı. Bu tarz okullarda yangın gibi felaketlerin olmaması için çok büyük önlemler alınır, yani bu kesinlikle kasten çıkarılmış bir yangındı. Tüm öğrenciler paniklemiş halde etrafta dolaşırken gözüm bir erkek öğrenciye ilişmişti. Herkes büyüyen yangından dolayı panikle okulu terk ederken o en üst kata terasa çıkıyordu. Öğrencilerin okulu tahliye etmesini sağlaması için Jungkook'u görevlendirdim ve üst kata erkek öğrencinin yanına çıktım."

Taehyung derin bir nefes aldı ve ayağa kalkarak masanın yanına gitti. Onu takip ederek masanın yanına gittim ve bana doğru uzattığı evrağı aldım.

Evrakta, bahsettiği erkek öğrenci olmalıydı. Sarı uzun saçları ve mavi gözleri vardı.

Evrağı inceledikten sonra masaya bıraktım. Taehyung'un anlatırken çok yorulduğunun ve bunaldığının farkına vardıktan sonra elini tuttum.
Geçen günkü olaydan sonra ellerindeki yaraları bandajla sarmıştı.

"Devam edemeyeceksen bırak."

"Sadece bu kısmı anlatmak.. çok zor Lisa."

Ellerini daha da sıkı tuttum.

"Öğrenci, -teras katına yani şu an bulunduğumuz-yere çıkmıştı, burayı nasıl bulduğu hakkında en ufak bir fikrim dahi yok. Daha sonra yaşanabilecek en trajik şey yaşanmış olabilir. Lisa.. tam şu anda senin durduğun yerde sana tıpatıp benzeyen bir kız öğrenci ve bir erkek öğrenci el ele tutuşarak aşağı atladı. Bu intihar değil, bir başlangıçtı."

Taehyung'un yüzüne baktım, eskileri hatırlamak onu darmaduman etmişti. Bu olaya tanıklık etmiş olması onu delirtmişti. Ellerini bırakmadım ve ona sıkıca sarıldım, büyük ve kemikli elleri çıplak belim ile buluştuğunda boynuna küçük bir öpücük bırakarak ona güven vermeye çalıştım.

"Sonrası daha da büyük bir faciaya yol açtı. Yangını çıkaran kişinin sarışın çocuk olduğunu öğrendik. Bu sayede herkes dikkatini bir yerde toplamış olacaktı, aynı şekilde "katil" söylentisinide o uydurmuştu, bir süre kimsenin odadan çıkmamasını sağlamış ve aşık olduğu kız ile son zamanlarını güzel geçirmişti.Bu olayların basına taşınmaması için babam milyonlar harcadı. Olayı gören öğrencilerin ailelerine bir yerlere sızdırmamaları için yüklü miktarda para verildi..

..çocuğun dengesiz ve sinir hastalıklarına sahip olduğunu, kıza takıntılı aşık olduğunu ve ona benzeyen her şeye karşı nazik davrandığını öğrenmemizle çok büyük bir şok yaşamıştık. Kız, soyunma odasında üstünü değiştirirken zorla resimlerini çekip okulun sayfasına atmışlardı, çocuk onu savunamıyor olduğu için deliye dönmüştü. Bu yüzden okuldaki herkesin ölmesi gerektiğini düşünüyordu, okulu bu yüzden yakmış, her şeyi detaylı bir şekilde günlüğüne yazmış; "taparcasına aşık olduğum kıza yapılanlara ses çıkaramıyorum. herkes ölmeli, bu okul yakılmalı." Kızın intihar edeceğini öğrenmesinin üstüne de ellerini sıkıca tutmuş ve camdan beraber atlamalarını sağlamış."

Taehyung ile kenetlenmiş olan ellerimiz, bulunduğumuz ortam, bu trajik olayı yaşayan kişilere benziyor oluşumuz, bana korkutucu gelirken başımın döndüğünü hissediyordum.

Buna dayanacak kadar güçlüyüm sanıyordum fakat her şey fazlasıyla trajikti.

Titreyen sesimle aklımda kalan birkaç soruyu daha sordum.

"Peki soyunma odasındaki kamera?"

"Kızın başına gelen zorbalık olaylarından sonra oraya konuldu, denetim amacıyla. Bu yüzden bu kameraları kadın çalışanlar kontrol ediyor, şüphelenmene gerek yok.." 

"Sadece bizim odamıza konulan kameranın amacı nedir?" Diye sordum merakla.

"Babam batıl inançları olan biri.. ölen kıza benzediğin için seninde başına bunlar gelebilir diye düşündü bu yüzden seninle özel olarak ilgilenmemi, sana daha yakın olmamı istedi,kamerayı sen gelince yerleştirdik tuvaletlerde bulunmuyor aynı şekilde kadın çalışanlar tarafından kontrol ediliyor.."

Onaylar biçimde başımı salladım. Bana anlatması içimi rahatlatmıştı, en azından deli olmadığımı ve gördüğüm her şeyin doğru olduğunu anlamıştım.
Bana özel olarak bir ilgisi olmadığını, hepsinin bir plan olduğunu anlamam ile içimde oluşan sinirle karışık üzüntüye kızdım. Hepsi bir plandı, dün bana bağırması, sinirden deliye dönmesi, babasının benimle özel olarak ilgilenmesini istemesi sonucu doğmuştu. Gerçek değildi.

"Taehyung, her şeyi anlattığın için teşekkürler. Artık özel olarak ilgi görmeye ihtiyacım yok, bu sadece bir batıl inanç. O zarar gördü diye bende görecek değilim."

"Babamı bu konuda sinirlendirmek istemiyorum. Bir süre daha özel ilgimi göreceksin gibi."

"Bir korumaya ihtiyacım yok."

Gittikçe sinirlerimle oynamaya başlıyordu daha fazla dayanamayarak ayağa kalktım ve bir kez daha teşekkür edip yanından ayrıldım.