Neden Hep Yalnız? /Ayber

KAZA -PART12

Ben geldimmm. Herkese merhaba.

Bayramdan sonra atacaktım bölümü ama yine dayanamadım

Finalden önceki son bölüm 😩

Part11 'imin oy ve okuma sayısı normale göre az geldi ballarım. Bayram dolayısıyla okumayanlar varsa oraya da uğramayı unutmasın 🍀

Yorumlarda buluşalım canlarım 🧡

****
2 hafta sonra...

Resul, aylar önce eşinin kolyesini kızına vermek için durduğu kapının önünde yeniden bekliyordu içeri girmek için.İlk kez o gün Aybike ona baba demişti. Ne kadar da hızlı geçmişti zaman.

Adam elini kaldırıp kapıyı tıklattı. İçeriden 'girin' komutu almasıyla kapıyı aralayıp başını uzattı. Tıpkı o günkü gibi...

Resul:
" Müsait misin kızım? Gelebilir miyim?"

Aybike :
" Gel tabi baba. Müsaitim."

Resul karşısında beyaz gelinliğin içinde güzelliğiyle parıldayan kızına baktı.Gözlerinin dolmasına engel olamadı.Belki Aybike' nin öz babası değildi ama şu 4 ay içinde ona o kadar alışmıştı ki Berk'ten farksızdı gözünde.

Berk'i o büyütmüştü ama asla annesinin yerini dolduramamıştı. Kimse dolduramazdı ama Aybike resmen oğlunun yaralarını sarmış,yeniden hayata gülümseyen gözlerle bakmasını sağlamıştı. Aynı şekilde Berk'te kızın yaralarına merhem olmuştu.4 ay önceki çaresiz,kimsesiz Aybike'nin yerine cesur ve mutlu bir kız gelmişti.

Berk'in önerdiği psikologla görüşmelerine hâlâ devam ediyordu genç kız ama bu 2 haftalık görüşmede bile kendisinin uğursuz olduğu düşüncesinden yavaş yavaş kurtulmaya korkusunu yenmeye başlamıştı.

Hatta o adamın yanına gidip yüzleşmiş ona inat mutlu olacağını yüzüne haykırmıştı.Ama yine de kıyamamıştı babasına.

Resul'un gücünü kullanmasıyla evsiz barksız ,aç bir şekilde sokaklarda kalmaya başlamıştı Orhan.Ama yine o kızım değilsin ,uğursuz dediği kız kurtarmıştı onu.

Flackback

Genç kız çekine çekine babasının çalışma odasının kapısını tıklattı. Kapıyı aralayıp başını uzattı.

Aybike:
" Müsait misin baba ? İki dakika konuşabilir miyiz ? "

Resul:
" Gel tabi kızım . Gel otur şöyle."

Aybike babasının işaret ettiği masasının önündeki koltuğa oturdu. Resul kızının çekinerek oturması ve oturduğundan beri tırnaklarıyla oynamasından önemli bir şey olduğunu anladı.

Karşısındaki koltuğa oturup elini tuttu.

Resul:
" Kızım ,ne oldu? Düğün hazırlıklarıyla ilgili bir sıkıntı mı var?"

Aybike:
" Hayır hayır baba. Düğünle ilgili bir sıkıntı yok.Ben seninle babam hakkında konuşmak istiyorum."

Resul kaşlarını çatarak dinlemeye devam etti.

Aybike:
" Babam çok kötü hâldeydi onunla yüzleştiğimde.Senden sadece onun eski evini ve işini geri vermeni istesem nankörlük mü etmiş olurum baba?"

Resul kızın gözünden süzülen bir damla yaşı eliyle sildi.

Resul:
" Hayır tabiki de etmezsin ne nankörlüğü de . Sen üzüldün mü o adamın hâline ? "

Aybike:
" Y- Yoo ben sadece abim için. Her ne kadar bana babalık yapmamış olsa da abime yaptı.Onun her zaman yanında oldu.Yalnız bırakmadı onu hiçbir zaman.Şimdi ben onun bu hâline göz yumarsam abimin yüzüne nasıl bakarım ? "