Flower Boy [Taegyu]

[0.2]

Bölüm Adı : "Dizüstü vakası"

Günün yarısı gitmişti. Beomgyu ilk iki derse girmeyi dahi düşünmemiş hatta üstüne üstlük bilmemezlikten gelmeye başlamıştı.

Sabah çok erken bir saatte kalkmış ve bir süre daha roman'a devam etmişti.

Arkadaşlarıyla oturduğu kafede kağıda karakterler hakkında not almaya başlamıştı.

• Ana karakter
• Büyükanne
• Yakın arkadaş
• Bir dedektif
• Dedektifin her işine karışan bir polis
...

Liste böyle uzayıp gidiyordu.

Yanağını avuç içine yaslamış bir şekilde kağıdı izlerken derin bir nefes verdi.

"Beom dersi kaçıracaksın bırak istersen notu."

Beomgyu mırıltılarla cevap vermiş ve dikkatini kağıttan çekmemişti. O kadar odaklanmıştı ki herkesin dikkati karakterlere yoğunlaşmıştı.

"Dedektif fazla kendini beğenmiş olabilir." diye bir yorum gelmişti.

Beomgyu kafası ile onayladı. Her türlü fikire açıktı.

"Güzel bir polisiye romanı olabilir."

"Ya da aşk."

Yorumlar gelmeye devam ederken hiç duyulmayan bir ses işitildi.

"Bence ana karakterin saçları kırmızı olmalı."

Beomgyu kafasını kaldırdı ve belki de ilk defa gördüğü kıza bir bakış attı.

"Sende uçtun iyice."

Kız gözlerini devirdi.

"Bence tatlı olabilirdi. Çiçekçi demedin mi? E başlığına da çiçek oğlan adını vermişsin. Gül gibi saçları olsa ne olurdu ki?"

Kız yorumunu yaparken âdeta kendinden geçmiş ve farklı bir dünyaya gitmişti. Beomgyu'nun o ismi vermekte ki amacı bu olmasa da bir fikir olarak zihninde kalabilirdi.

Beomgyu kızın bu haline gülerken kafa salladı.

"Pekala o kadar da fena bir fikir değilmiş. Başka fikri olan var mı?"

Bunu söylerken bilgisayarını çıkarmıştı bile. Aklına yatan fikirleri bir bir eklerken masada herkesi heyecan kaplamıştı. Sürekli Beomgyu'ya sorular sorup duruyorlardı.

"Çocuğun adı ne?"

Çenesini kaşıyarak cevap verdi.

"Taehyun."

Bir kız gözlerini büyüterek heyecanla Beomgyu'ya baktı.

"Alt sınıftaki Taehyun yüzünden mi?"

Beomgyu kaşlarını çatarak tedirgince kafasını iki yana salladı.

"Ne? Tabiki hayır. Onu tanımıyorum bile."

Yalanının açığa çıkmaması için göz temasına son vermedi. Kız ciddiyetle omuz silkerek telefonunu çıkardı ve bir fotoğraf gösterdi.

"Bu Kang Taehyun, sessiz bir çocuktur."

Beomgyu dikkatle çocuğa baktı. Onu gördüğünü biliyordu. Şimdiye kadar adına ya da her hangi bir bilgiye sahip olmamıştı. Ya da o öyle davranmak istiyordu.