Flower Boy [Taegyu]

[0.6]

Bölüm adı : "Evim nerede?"

Beomgyu bir şekilde kendini çiçekçiden çıkarmayı başarmıştı. Telefonunu açarak tekrardan YeonJun'u aramayı denedi. Bu sefer açmamıştı.

Etrafta bir kaç polis arabası vardı.
Derin bir nefes alarak kollarını birbirine bağladı.

Bir süre sonra bir polis onu farkedip hızlıca yanına geldi.

"Dedektif... Kartınızı düşürmüşsünüz."

Beomgyu etrafa bakmayı keserek gözlerini polise dikti. Ardından uzattığı kartı alarak gözlerini gezdirdi.

Kartın üzerinde dedektif sembolü, takma isim ve bir kaç numara yazıyordu.

Bay Choi yazısından başka bir şey yoktu.

"Bu da ne?"

Polis kaşlarını çattı.

"Sizin gizli dedektif kimliğiniz."

Beomgyu aynı şekilde kaşlarını çattı ve kartı elinde döndürdü. Arkada bir şirketin ismi yazılıydı. Buraya bağlı bir dedektif demekti.

"Bu kart benim değil. Ben cidden bir dedektif değilim ne olduğunu bile bilmiyorum. Şu üstüme bakın tamamen öğrenci."

Gösterdiği üstüne polis ile aynı anda baktığında panikle geri çekildi.

Üzerinde beyaz bol bir gömlek ve altında uyumlu keten bir pantolon vardı. Beomgyu parmaklarını saçlarının arasına geçirerek olduğu yere çöktü. Sabah kot bir pantolon ve eski bir tişört giydiğine çok emindi.

"Bay Choi..." dedi ve devam etti.
"Siz pek iyi görünmüyorsunuz. Yaşlı kadın'ın ifadesi yarın alınacak. O zaman gelirsiniz."

Beomgyu kafası karışık bir şekilde ayağa kalkarak onayladı.

"Şimdi gitmem gerek..."

Ayağa kalktığı gibi hızlı adımlar ile dükkandan uzaklaştı.

Bir rüyaydı belki de? Ama hayır... İradesi ile bir şeyler yapabiliyorsa bu rüya değil demekti. Kafası bunları düşünürken iyice karışmıştı.

Apartmana geldiğinde merdivenlere yönelerek oturdukları kata çıkmaya başladı. Demir kapıyı iterek açtığında ev kapısına ilerledi. Evin önünde hiç bir şey yoktu.

Önceden bir kaç tane de olsa YeonJun'un eski ayakkabıları etrafta olurdu. Nefes vererek ceplerine baktı. Evin anahtarı görünür hiç bir yerde yoktu.

"Sikeyim." fısıldayarak söylendi. Ardından olduğu yerde durarak tekrardan YeonJun'u aramayı denedi. Önceden aldığı yanıttan farklı bir yanıt aldığında paniklemişti.

"Ne demek numara kullanılmıyor."

Olduğu yere çökerek beklemeye başladı.

Bir süre sonra karşı dairenin kapısı açıldı ve orta yaşlardan hafif sakallı bir adam çıktı.

Adam başta çömelmiş olan çocuğu görmemişti.