TOFUH (BL) [Myanmar Translation]

Chapter(30):ငိုေႂကြးေနေသာ တံငါသည္-2 ငိုကြွေးနေသော တံငါသည်-2

Zawgyi

"ေငြစကၠဴရြက္?" က်န္း႐ွန္ကသူ႔ကို စိတ္႐ွဳပ္ေထြးမႈေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္။ မၾကာခင္မွာ ခ်င္းမင္ပြဲေတာ္ ေရာက္ေတာ့မယ္မဟုတ္လား? မိသားစုတိုင္းမွာ ဒါေတြ အနည္းအက်ဥ္း႐ွိသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္!" အဲ့ဒီလူက လူသားခ်င္းစာနာမႈေတြနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။

က်န္း႐ွန္တစ္ေယာက္ သူ႔စိတ္ထဲကေန အခ်ိန္ကို တြက္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ျဖန္က ခ်င္းမင္ပြဲေတာ္ေန႔ဆိုတာကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဒီကမာၻထဲမွာ သူက တစ္ကိုယ္တည္း ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ သူဝတ္ျပဳဆုေတာင္းေပးစရာ လူတစ္ေယာက္မွ မ႐ွိပါဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီပစၥည္းကိုဝယ္ဖို႔ မလိုအပ္ဘူး။ က်န္း႐ွန္တစ္ေယာက္ ထြက္သြားေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႐ုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေတြးေတာမိသြားသည္။ သူေငြစကၠဴရြက္အခ်ဳိ႕ကို ဝယ္ဖို႔ ႏွစ္ဆယ္ေၾကးပဲနိကို သံုးစြဲခဲ့လိုက္သည္။

ေငြစကၠဴရြက္ေတြကို အိမ္ထဲမွာ ထားခဲ့ၿပီးေနာက္ က်န္း႐ွန္တစ္ေယာက္ ဝါးျခင္းေတာင္းနဲ႔အတူ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အိမ္မွ ထပ္ထြက္လာခဲ့ၿပီးေတာ့ ငါးေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ပုစြန္ဆိတ္ေလးေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ လိုက္႐ွာေတာ့သည္။ သူျမစ္ထဲက ငါးဖမ္းေလွနားကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတဲ့အခါမွာ ေလွေပၚမွာ အလုပ္ေတြ႐ွဳပ္ေနတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကလည္း သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔က ခ်င္းမင္ပြဲေတာ္ေန႔ျဖစ္သည္။

က်န္း႐ွန္တစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ခင္းတြင္ ေစာေစာစီးစီး အိပ္ရာထလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အျပင္ဘက္မွာ မိုးရြာေနတယ္ဆိုတာကို သူေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူအလ်င္အျမန္ အဝတ္အစား ဝတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ၾကက္မကို အရင္သြားစစ္ေဆးၾကည့္လိုက္သည္။

သစ္ကယ္မိုးတဲအိမ္ေလးက ယိုယြင္းပ်က္စီးေနေသာ္ျငားလည္းပဲ အရမ္းႀကီး ပ်က္စီးယိုယြင္းေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင့္စြန္းတစ္ေနရာေလးနားမွာ ပုန္းေနတဲ့ ၾကက္မကို မိုးေရထဲမွာ မဖမ္းမိရံုတင္မကပဲနဲ႔ ၾကက္ဥတစ္လံုးကိုလည္း ဥဥထားၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ စိတ္အေျခအေန ေကာင္းမြန္ေနပံု ေပၚေနတာကို ​ေတြ႔လိုက္ရသည္။ က်န္း႐ွန္တစ္ေယာက္ ၾကက္မကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ပဲ သူ႔အိမ္ဆီကိုသာ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။