❄Yet 2 Come❄ [Completed✔️]

❄Chapter 09❄

No one pov

අකුණක් වැදුනා වගේ රිදුම් දෙන ඔලුවත් අත් දෙකෙන්ම අල්ලන් තදට ඇලිලා තියෙන ඇහි පිහාටු ඇරගන්න ටේහියුන්ග් ආයාසයක් දැරුවේ යතාතත්වයට පත්වෙන්න උත්සහ කරමින්.
.
.
.
.
.
.
.
.

වේගයෙන් drive කරන් ආපු ටේහියුන්ග් එකපාරටම ගල්වුනේ ඉස්සරහින් එන ලොකු ට්‍රක් එක දැකලා. පාලනයකින් තොරව ධාවනය වුණු මෝටර් රථය එකපාරටම පැත්තකට විසික්වෙලා ගියේ හිතන්නවත් නිමේෂයක් ඉතුරු නොකර. ට්‍රක් එකෙන් විහිදුණු සුදු පාට ආලෝකයත් එක්ක පියවි සිහියට ආපු ටේහියුන්ග් දෙපාරක් නොහිතම streeing wheel එක කැරකුවේ ජීවත් වෙන්න පොඩි හරි බලාපොරොත්තුවක් ඉතිරි වෙනකොට.......

පැත්තකට විසික්වෙලා ගිය කාර් එක නැවතුනේ ලග තිබුණු කණුවක ගෑවී නොගෑවී. ඔව් ටේගේ හුස්ම නැවතුනා...ඒ තාවකාලිකව... විනාඩි ගානක් ගියාට පස්සේ සිහිය නැතිව හිටිය ටේහියුන්ගේ හදවත නැවත පණ ගැන්වෙන්න ගත්තේ තනුව අහිමි වී තිබුණු පදවලට සංගීතය එකතු කරමින්.

නේ..... ටේහියුන්ගේ පෙර පිනකට ජීවිතය බේරුණා........

ඒත් තව තත්පරයක් එහෙ මෙහෙ වුණානම් සමහරවිට ටේහියුන්ග් සදහට ඇස් පියාගන්න ඉඩ තිබුණා......

කාලයක අරුම ජීවයක පැවැත්මට කොච්චර නම් බලපානවද?
.
.
.
.
.

අමාරුවෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් කෙලින් වුණ ටේහියුන්ග් ආයෙත් කාර් එක ස්ටාර්ට් කරේ අපාර්ට්මන්ට් එකට යන්න.

______________