❄Yet 2 Come❄ [Completed✔️]

❄Chapter 14❄

Jungmi's pov

"යා...........යුමී.....අර මෝඩ පාත්තයා මොකද ලෙක්චර් හෝල් එකට ආපු වෙලේ ඉදන් මගේ දිහා කන්න වගේ බලන් ඉන්නේ. 😒"

" ඒක ඉතින් මං දන්නවද මෝඩියේ. එයාටම කියන්න. මට නම් මේ ෆිල්ම් එක බලන් ඉදලා එපා වෙලා බන්. ඔන්න ඔහේ කැමතියි කියලා දාපන්. "

යුමී ඈනූමකුත් අරින ගමන් කිව්වේ මගේ කියවිල්ල අහන් ඉන්න බැරිම තැන. කෙල්ලටනම් හොදටම එපා වෙලා වගේ. ආපු වෙලේ ඉදන් මගේ වැඩේ අර කොට ඩයල් එකට බනින එක. කොටමත් නෑ ඉතිම් එහෙම කිව්වට. මට වැඩිය 0.0000000098 යි උස. 😌

" Excuse me Mr.Jimin...... "

" මට කතා කරාද? "

නෑ බොට නෙමෙයි. අහවල් තැනැත්තාට.

" මං මෙච්චර වෙලා ඉවසන් හිටියා. ඔයා උගන්නනන්නේ නැත්තම් මං යන්නද? මට ගොඩක් වැඩ තියෙනවා "

ඔක්කොම ළමයි "සූස්..."ගානකොට මං එතනින් නැගිටලා එළියට ආවේ යුමීවත් ඇදගෙන. අපායට වුණත් යනවනම් එකට.😋

" යා.......... ඒ මොකක්ද කරේ? "

" වේ මං මොනාද කරේ. "

" අරස්සෝ අරස්සෝ...බලන්න වටිනවා Mr.Jimin ගේ මූණ මොකේටද අහුවණ දෙහි ලෙල්ල වගේ වුණ හැටි. "

යුමී මට high five එකක් දාලා දිව්වේ cafeteria එක පැත්තට. මුගේ බඩේ මොක්කු ඉන්නවද මන්ද? එහෙමයි කියලා මාත් නිකන් ඉන්නවද...නෑ නෑ...මං එකයි දෙකයි කියල දුවන්න යද්දිම මට තේරුණා මං එක තැන දුවනවා වගේ සීන් එකක්. මං පිටිපස්ස බලද්දිම දැක්කේ
.
.
.
.
.
.
.
.

Author's pov

" ඔයා........"

"😲"

තව යං.......

__________________________

Author's pov

වැහි බිදු එක දෙක මහ වර්ෂාවක් බවට පත් වෙන්න වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ. යුන්හි හිටියේ අඩලම හෙම්බත් වෙලා. වැස්ස එයාගේ කදුළුවලට කිසිම බාධාවක් වුණේ නෑ. ඇස්වල කදුළු හිදෙනකන්ම ඒ ඇස් අඩන්න ඇති. කදුළුවලට කතා කරන්න පුළුවන් නම් කියයි සමහර විට යුන්හිට දැනෙන වේදනාව කොයිතරම් ද කියලා.