❄Yet 2 Come❄ [Completed✔️]

❄Chapter 13❄

Yunhi's  pov

      මාව පුටුවෙනුත් නැගිටුණේ ආපු කෙනාව දැකලා.මං මේ වෙලාවේ දකින්න කැමතිම කෙනා. මේ දවස් ටිකට ගොඩක් මතක් වුණ ඒ රූපේ. එයා නම් හිනා වෙලා වාඩිවුණා. මං මේ වෙලාවේ කීයටවත් එයාව බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ. ඒ ඇස්....දුඹුරු පාට ගැඹුරු ඇස් දෙකට මං හුඟක් ආස කරා. දවසම වුණත් බලන් ඉන්න පුළුවන් ඒ දිලිසෙන ඇස් දිහා. අපි දෙන්නා කිසිම වචනයක් කතා කරේ නැති වුණත් ඒ ඇස්වලින් නම් මහ ගොඩක් දේවල් කියවුණා.

      එයා මං දිහා බලන් හිටියේ මං කිසිම සද්දයක් නැතිව එයා දිහා බලන් හිටපු නිසා. මට ඕනේ වුණා එයත් එක්ක ගොඩක් දේවල් කතා කරන්න. ඔයා නැතුව මං මේ දවස් ටික ගෙවාගත්ත විදිහ අකුරක් නෑර කියන්න. 'ඔයා නැතුව මට හුඟක් පාලුයි' කියලා කියන්න. මෙච්චර දවසක් හිතේ හිරකරන් හිටිය හිතට දැනිච්ච ඒ ආදරේ විස්තර කරන්න. නේ..... මං පිලිගන්නවා මං ඔයාට ආදරෙයි ටේහියුන්ග්. ඒත් මට ඔයාට ඒක කියන්න බෑ. මොකද මං දන්නෑ මේ දැනෙන හැඟීම ඔයාටත් ඒ විදියටම දැනෙනවද කියලා.

" දිගටම ඔහොම හිටගෙන ඉන්නද හදන්නේ. මං දන්නවා මං ලස්සනයි කියලා. "

එයා හිනාවෙවී මට අතින් පෙන්නුවේ වාඩිවෙන්න කියලා. ආයිෂ්......මගේ කම්මුල්වලට ලේ පිරෙනවා කියලා මට තේරුණා. මට ඔයා එක්ක ගොඩක් දේවල් කතා කරන්න තියෙනවා ටේ. ඒත් මගේ කටින් එක වචනයක් වත් පිට වුණේ නෑ. එයා ගොඩක් දේවල් කිව්වා. ඒත් ඒ එකක්වත් මට හරියට ඇහුණේ නෑ.

" අහ්ම් ටේහියුන්ග්...ඔයා දැන් යන්න. අද රෙස්ටුරන්ට් එකේ special dinner party එකක් තියෙනවා. දැනටමත් ඒ අය එනවා ඇති. මං දැන් යන්න ඕනේ."

මං ඉක්මනට එතනින් නැගිටලා යන්න හැදුවේ මට ලොකු අපහසුතාවයක් දැනුණ නිසා. හිත කිව්වෙම තව ටිකක් එයා එක්ක ඉන්න තිබුණ නම් කියලා. මං මේ හීන මවන්නේ නොලැබෙන දේකට නේද කියලා ආයේ හිතුණම මං ඒ අදහස අමාරුවෙන් වුණත් හිතෙන් අයින් කරගත්තා. මට නිකන් තේරුණා ඇස්වලට කදුළු උනනවා වගේ. යුන්හි ඇයි මේ? ඔයා මේ බැඳීම පටන් ගත්තේ කවදාහරි වෙන්වෙනවා කියලා දැන දැනමයි. මට පුළුවන් දරාගන්න.

කවදාවත් නැතුව අද මගේ හදවත වේගයෙන් ගැහෙනවා.මං දන්නවා මේ හැගීමට නමක් දෙන්න පුළුවන්.