❄Yet 2 Come❄ [Completed✔️]

❄Chapter 11❄

Author's pov

ඉවරයක් නැතුව රින්ග් වෙන phone එක අරගෙන screen එකේ වැටිලා තිබුණ caller id දැක්ක ටේගේ කට කොනේ සමච්චල් හිනාවක් මැවුනේ නිරායාසයෙන්මයි.

' අප්පා ' එහෙමයි ඒ නම save වෙලා තිබුණේ.

~~~~~~📞📞📞~~~~~~

" ආහ් එහෙනම් ඔයාටත් මාව මතක් වුණා.......මොනාද මගෙන් වෙන්න ඕනේ කිම් මින්ජේ "

" ටේහියුන්ග් මේ දැන්ම එනවා ගෙදර. මට තමුන් එක්ක කතා කරන්න ඕනේ. "

" හහ්?මොනවා කතා කරන්නද මට කතා කරන්න දෙයක් නෑ..... "

" කිම් ටේහියුන්ග්......... මගේ යකා උස්සන්නේ නැතුව එනවා "

~ Beep beep beep ~

"ආහ්.............."

ටේහියුන්ග් ෆෝන් එක පොලේ ගැහුවේ දැනුණු කේන්තියට.

කිම් මින්ජේ..... ටේහියුන්ගේ අප්පා. ටේහියුන්ග් මේ ලෝකේ වැඩියෙන්ම වෛර කරන කෙනා. ටේ අද මෙහෙම වෙන්න ලොකුම හේතුව.

ඒත් පුතෙක්ට පුළුවන් ද තමන්ගෙම අප්පට වෛර කරන්න ?

ඔව් පුළුවන්. ටේහියුන්ග් කරන්නෙත් ඒකමයි. ටේට ඉන්න එකම...ලේ නෑකම් කියපු පවුල. අප්පා...... ඒත් පවුල කියන අකුරු තුනට අර්ථයක් දෙන්න ඒ දෙන්නටම පුළුවන් වුණේ නෑ.

ඒත් ටේහියුන්ග්ට හිටියා තමන්ගෙම නොවුණත් 'මගේ' කියලා කියන්න පුළුවන් පවුලක්......

ලේවලින් නොබැදුනත් හදවත්වලින් එකට බැඳිලා හිටිය සහෝදරයෝ හය දෙනෙක්.....

තනිවුණ හැම මොහොතකම ලගින් හිටපු.....

ජීවිතේ කියන්නේ මොකක්ද කියලා කියලා දුන්නු.....

ආදරේ කරන හැටි උගන්නපු....

මොන වැරැද්ද කරත් දාලා නොගියපු.....

සමාව ඉල්ලන්නත් කලින් සමාව දීපු........

එයාට 'මට මගේම' කියලා දැනුණු..........

හරි ලස්සන පවුලක්........

පවුල කියන සාගරයක් තරම් බැඳීමට අර්ථයක් දීපු.........

____________________________________

Yunhi's pov

' Jeju In Town '