❄Yet 2 Come❄ [Completed✔️]

❄Chapter 24❄

Author's pov

" ආර්ග්ග්ග්.........නෑ.......යුන්හී....... ඇ....ඇයි ඇයි මැණික.....මියාන්හේ "

     ටේහියුන්ග් පිස්සෙක් වගේ කෑගැහුවේ බාර් කවුන්ට් එක උඩ තිබුණ වීදුරු සීසීකඩ විසක් වෙලා යනකොට. අවුල් වුණ කොණ්ඩේ ඉලප්පුනු නහර රතු වුණ ඇස් සාක්ෂි දැරුවා ටේහියුන්ගේ වේදනාව කොච්චරක්ද කියලා. නෑ කේන්තිය, වෛරය, පසුතැවීම, දුක, වේදනාව ඒ හැම හැඟීමක්ම ඒ ගැඹුරු ඇස් දෙකේ ලියැවිලා තිබුණා. සීතල හදවතක් ආදරණීය කරපු.......අර්ථයක් නැතිව ගලන් ගිය ජීවතයකට වටිනාකමක් දීපු.....හිමි නොවන ආදර කතාවකට අයිතිවාසිකම් කියපු ඇය.........අද ලඟ නැතිවෙනකොට ඔහුට කොහොම නම් දැනෙනවා ඇතිද ?
.
.
.

         ' මට සමාවෙන්න යුන්හි ම...මට කරන්න වෙන දෙයක් තිබ්බේ නෑ මැණික. මන් කොහොමද කටක් ඇරලා කියන්නේ මගේ අතින් ඔ....ඔයාගේ ඔම්මයි අප්පයි........'

              ටේහියුන්ග් හිටියේ හැම අතින්ම අසරණ වෙලා. ඊටත් වඩා එයාගේ හෘද සාක්ෂිය එයාට වද දුන්නා. එයාගෙන් වුණු එක පුංචි අතපසුවීමක් නිසා මුලු ජීවිතේම කනපිට හැරුණා වගෙයි එයාට දැනුණේ.

නෑ............

ඒක නිකන්ම නිකන් අතපසු වීමක් නෙමෙයි. ඒ අතපසුවීම නිසා අහින්සක ජීවිත දෙකක් මේ ලෝකෙන් සමුගත්තා.  ඒ අමිහිරි සිදුවීම ඔහුගේ දෑස් මානයේ යලි යලි මැවී පෙනෙද්දී ඔහුට බැරි වුණා ඒ අඳුරු මතකයන්ගෙන් එළියට එන්න.

~Flash Back~

            පුදුමාකාර සැනසීමක් හිතට දැනෙනකොට තවත් එක සිතිවිල්ලක් ටේහියොන්ගේ මූණේ මැවිලා තිබ්බ ඒ අව්‍යාජ හිනාව එක තත්පරයකින් නැති කරලා දැම්මා.

' අප්පා ........ අප්පා එයාට කරදරයක් කරයිද ? නෑ මන් කොහෙත්ම ඒකට ඉඩ තියන්නේ නෑ. ඒත් මන් හොදටම දන්නවා එයා කියපු දෙයක් නොකර ඉන්නෙත් නෑ. එහෙමයි  කියලා මන් කොහොමද එයාගෙන් ඈත් වෙන්නේ. මන් එයාට පොරොන්දු වුණා. ඔව්......ඒත් මට බයයි මගේ මැණිකව මට නැති වෙයි කියලා. ආර්ග්ග්....... '

           කාර් එක ඩ්‍රයිව් කරමින් සිටි ඔහු වේගයෙන් steering  wheel එකට ගැහුවේ අප්පා ගැන දැනුණු තරහට ආවේගය පිට කරමින්.