Unicode
စာစသင်သည်နှင့် ဆိုဂျောင်ဟွမ်တို့က စလေပြီ။ခေါင်းငုံ့ကာ ခရင်မ်ပေါင်မုန့်ကို အပြီအပြင်ကိုစားနေလေပြီ။ ဘယ်နားကရလာလဲမသိ။
ဒီကောင်လေးကတော့ တွေ့မယ်..
ဂျောင်ဝူး ပေတံကို ကောက်ယူကာ ဂျောင်ဟွမ်ရဲ့ကျောကို ပုတ်လိုက်သည်။
အဖက်ပင်မလုပ်။
"ဆိုဂျောင်ဟွမ် မုန့်စားတာခုရပ်လိုက် "
သူလေသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်ရင်း ကျောကို
နောက်တစ်ချက် အားစိုက်ပြီး ထပ်ပုတ်သည်။
ဒီတစ်ခါလဲ အဖက်မလုပ်ပေ။
"ဆရာ"
ဂျောင်ဝူး သူဂျောင်ဟွမ်ကျောကို ထပ်ပုတ်မယ်
လုပ်နေစဉ် ဘေးနားကအသံထွက်လာသည်။
သူ့ကြည့်လိုက်တော့ ဂျပန်ကောင် အချောလေးက သူ့ဘက်မျက်လုံးတစ်ချက်စွေကာပြန်ကြည့်ပြီး လက်ထောင်လိုက်သည်။
တစ်တန်းလုံး၏ မျက်လုံးများက ထိုဟာရုတိုဆီမှာပင်။
"ဘာနားမလည်တာရှိလို့လဲ ဟာရုတို မေးလေ "
ဆရာက သူရေးလက်စကို ရပ်ကာပြောတော့ ဟာရုတိုက ခေါင်းရမ်းကာ အရှေ့တန်းက
ဂျောင်ဟွမ်ကို လက်ညိုးထိုးကာ ခပ်တည်တည်ပင်ပြောသည်။
"သူ မုန့်ခိုးစားတယ် "
စားပွဲခုံအောက် ခေါင်းငုံ့ကာ ပေါင်မုန့်ခိုးဝါးနေသည့် ဆိုဂျောင်ဟွမ်မှာ နင်သွားသည်ကြောင့်
ရေဘူးကို အမြန်မော့သောက်နေသည်။
ပတ်ဂျောင်ဝူး မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ ဘေးက
ဂျပန်ကောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့
အမယ် သူက ခပ်တည်တည်နဲ့ လက်ပိုက်ပြီး
အေးဆေးပင်။
"ဂျောင်ဟွမ်ရေ ပထမနေ့မှာ ဆရာ ဘာမှမပြောတော့ဘူး နောက်နေ့တွေကျရင်တော့ အပြစ်ဒဏ်ပေးမှနော် "
"ဟုတ်ဆရာ "
ဂျောင်ဟွမ်က မတ်တပ်ရပ်ကာ မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောတော့ ဂျောင်ဝူးစိတ်မကောင်း။
"အင်း အင်း ထိုင်တော့ "
ဂျောင်ဝူး သူ့ဘေးက လက်ပိုက်ပြီး မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ကာ စာလိုက်ကြည့်နေသည့် ဟာရုတိုကို ကြည့်ကာ နှာမှုတ်လိုက်သည်။
ယောကျာ်းကြီးဖြစ်ပြီး နေရာတကာဝင်ပါတယ် ဟွန့်!!
~~~
YOU ARE READING
ထီးဝါတစ်လက်၏ ပုံပြင်
Fanfictionတစ်နေ့တော့ ပြောပြရအုံးမည်.. "ထီးဝါကမ်းသောလက်ကလေးသည် ကျွန်တော့်၏ အရာရာဖြစ်ကြောင်း..." "ထီးဝါပိုင်ရှင်၏ အပြုံးလေးသည် ကျွန်တော့်၏ အရာရာဖြစ်ကြောင်း"
