Zawgyi
"ဟာရုတို မင္းမ်က္ႏွာက အညိုအမဲေတြက
ဘာျဖစ္တာလဲ "
"ဒီတိုင္းဘဲ "
ေဂ်ာင္ဟြမ္ရဲ့ အေမးစကားကို ဟာရုတိုတစ္ခ်က္ၿပံဳးရင္းသာေျဖလိုက္သည္။
ေသခ်ာေပါက္ အဲ့အၿပံဳးေတြက အသက္မပါသၫ့္ အၿပံဳးေတြပင္။
"ရန္ျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား "
"အင္း "
"ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ေပါက္ေနတဲ့ဟာေတြ
ေဆးလိမ္းသင့္တယ္ေနာ္ "
"ပ်င္းတယ္ "
ဟာရုတိုနဲ႔ေဂ်ာင္ဟြမ္ရဲ့ စကားဝိုင္းကို ပတ္ေဂ်ာင္ဝူး ခံုေပၚေမွာက္အိပ္ေနရင္းနားေထာင္ေနမိသည္။
ဘာမွေတာ့ ဝင္မေျပာျဖစ္။
"ရားးးပတ္ေဂ်ာင္ဝူး အခုထိေကာက္ေနတုန္းလား လိုက္ေခ်ာ့ေနတာ တစ္ပတ္ရိွၿပီေနာ္ "
ေဂ်ာင္ဟြမ္သူေျပာတဲ့စကားကို မဖက္မလုပ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဝူးရဲ့ ပုခံုးကို လက္ျဖင့္ပုကိုင္ကာ ခါရမ္းလိုက္သည္။
"မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္မေနဘူးဆိုတာသိတယ္ "
"ငါအိပ္ေပ်ာ္ေနတာ "
အိပ္ေပ်ာ္ေနပါသည္ဆိုတဲ့ လူက ေဂ်ာင္ဟြမ္လက္ကို ဖယ္ထုတ္ကာ စကားေျပာလာတာေၾကာင့္ ဟာရုတို ေခါင္းရမ္းရင္းတစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္သည္။
"အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့လူက စကားေျပာတယ္ေပါ့
ထားပါ ညေနက် မင္းကို ကမ္းေျခေခၚသြားမလို႔ေနာ္ မသြားရတာၾကာၿပီမလား "
"စက္ဘီးနင္းရမွာပ်င္းတယ္ "
ေဂ်ာင္ဝူး ေမွာက္အိပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္
ေဂ်ာင္ဟြမ္အေမးကို ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ငါတင္နင္းမယ္ကြာ ေနာ္ "
"အဲ့ဆိုလဲ ၿပီးေရာ ဟီးဟီး"
အခုမွ ေခါင္းေမာ့က သြားၿဖီးျပလာသၫ့္ ေဂ်ာင္ဝူးကို ေဂ်ာင္ဟြမ္ ခပ္စပ္စပ္ေလးရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
သို႔ေသာ္ စိတ္ဆိုးမည္စိုး၍ မလုပ္ရဲေသာေၾကာင့္ ျပန္သာ သြားၿဖီးျပလိုက္ေတာ့သည္။
"ဟာရုတို မင္းေရာ ညေနအားလား "
ေဂ်ာင္ဟြမ္အေမးကို ဟာရုတိုေခါင္းၿငိမ့္ေျဖ
လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ထီးဝါတစ်လက်၏ ပုံပြင်
Fanfictionတစ်နေ့တော့ ပြောပြရအုံးမည်.. "ထီးဝါကမ်းသောလက်ကလေးသည် ကျွန်တော့်၏ အရာရာဖြစ်ကြောင်း..." "ထီးဝါပိုင်ရှင်၏ အပြုံးလေးသည် ကျွန်တော့်၏ အရာရာဖြစ်ကြောင်း"
