Zawgyi
ဟာရုတိုေဂ်ာင္ဝူးကို သူ႔ၿခံေရ႔ွခ်ေပးလိုက္ၿပီး
ေနာက္ သူ႔အိမ္ဘက္ျပန္လာခဲ့သည္။
ၿခံထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကားေၾကာင့္
စိတ္ရႈပ္စြာ ဆံပင္ကို တစ္ခ်က္သပ္သင္လိုက္ရင္း စက္ဘီးေဒါက္ကို ပ်င္းရိစြာေထာက္ေနလိုက္သည္။
"အဲ့တာက ဘယ္ကိုအေလလိုက္ၿပီး ျပန္လာတာလဲ!"
အိမ္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ၾကားလိုက္ရသည္ကအမိန႔္ဆန္လွသၫ့္ သူ႔အေဖ၏အသံ။
သူ႔အေဖကဧၫ့္ခန္းက ဆိုဖာတစ္ခုေပၚတြင္ ေျခခ်ိတ္ကာထိုင္ရင္း သူ႔ကို ေစ့ေစ့ၾကၫ့္ေနသည္။
သူ အိမ္ေပါက္ဝနားတြင္သာရပ္ေနလိုက္ကာ လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို တင္းတင္းဆုပ္ကာစကားတစ္ခြန္းမျွပန္မေျပာဘဲ မ်က္ႏွာကိုသာ တင္းထားလိုက္သည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ သူေျပာခ်င္သၫ့္စကားလံုးေတြကို ၿမိဳသိပ္ထားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ေမးေနတာကို ျပန္ေျဖေလ "
"စကားေျပာစရာမရိွတာမို႔ ခင္ဗ်ားမိန္းမရိွတဲ့အိမ္ကိုသာ ျပန္လိုက္ေတာ့ !ကြၽန္ေတာ္နားေတာ့မယ္ "
"ဘာ ျပန္ေျပာလိုက္စမ္း "
ဟာရူတို သူ႔အေဖရဲ့ ဆုပ္ထားတဲ့လက္ေတြကို ျမင္လိုက္တာမို႔ တစ္ခ်က္ေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္ရင္း
"ဘာလဲ ထပ္ထိုးအံုးမလို႔လား ထိုးလိုက္ေလ
ထိုးၿပီးသြားရင္ ကြၽန္ေတာ့ဆီဘယ္ေတာ့မွ
မလာနဲ႔ "
"မင္းကိုယ့္အေဖကို ..."
"ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့
အေဖနဲ႔သားဆက္ဆံေရးက လြန္ခဲ့တဲ့
၁၁ႏွစ္ထဲက ပ်က္စီးသြားတာၿပီ
အဲ့ဒီဆက္ဆံေရးကိုလဲ အေဖျဖစ္တဲ့ ဒီကလူႀကီးမင္းကိုယ္တိုင္ ဖ်က္ပစ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား ဒါဆို .."
ဟာရူတိုသူ႔အေဖ၏ ေဒါသထြက္ေနသၫ့္မ်က္ႏွာကိုလ်စ္လ်ူရႉကာ သူအေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးကို ေသာ့ခတ္လိုက္ကာ ေအာက္ထပ္က ေအာ္ဟစ္ေနသၫ့္အသံကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္သည္။
ကားစက္ႏိုးသံခပ္ျပင္းျပင္းၾကားမွ သူျပင္တင္းေပါက္နားရပ္လိုက္ကာ ၿခံထဲမွဒုန္းစိုင္းကာ ထြက္သြားသၫ့္ကားကို ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ထီးဝါတစ်လက်၏ ပုံပြင်
Fanfictionတစ်နေ့တော့ ပြောပြရအုံးမည်.. "ထီးဝါကမ်းသောလက်ကလေးသည် ကျွန်တော့်၏ အရာရာဖြစ်ကြောင်း..." "ထီးဝါပိုင်ရှင်၏ အပြုံးလေးသည် ကျွန်တော့်၏ အရာရာဖြစ်ကြောင်း"
