Akcja Serca

'Wybacz, ale będę Ci mówiła skarbie',póki śmierć nas nie rozłączy','tajny agent'

Nadszedł ten bardzo wyjątkowy dzień dla Piotra i Martyny, czyli dzień ich ślubu. Tego dnia bohaterowie w pracy za sprawą tego wydarzenia są niezwykle rozochoceni i ciężko im się skoncentrować na swoich obowiązkach oraz opanować okazywanie uczuć w pracy, co wiedzą doskonale że powinni
M: No hej skarbie, tak seksownie Ci w tym mundurze, że cały czas się boję, że ktoś mi ukradnie mój największy skarb❤❤💖!
P: Martynko, mówiłem Ci, że mieliśmy się opanować z takimi tekstami w pracy, bo to dość nieprofesjonalne i może się bardzo źle skończyć...
M: No wybacz, wybacz proszę, ale będę Ci mówiła skarbie, bo inaczej nie potrafię...
"Gołąbeczki" miały się doigrać swojego "gruchania" w pracy, albowiem kilka minut później dostali wezwanie od patetycznego i sztywnego doktora Góry na rozmowę. Kierownik stacji jawnie i dobitnie im oznajmił, że absolutnie nie życzy sobie takiego zachowania swoich ratowników w pracy i obiecał, że dopilnuje by je ograniczyć rozdzielając tym samym naszych bohaterów w pracy, dając im dyżury o innych porach. Naszych zakochańców mocno to zasmuca, ale starają się o tym nie myśleć, tylko o jednej z najbardziej wyjątkowych chwil w ich życiu, która miała właśnie ich czekać. Tego samego dnia odbywa się ślub bohaterów, kiedy Martyna zostaje doprowadzona do ołtarza, Wiktorowi aż leci łza ze wzruszenia
Anna: Ojej...jaka wrażliwa dusza naszego doktorka się ujawniła...
W: Co? A skądże! Pocę się tylko, leci mi z czoła na oczy, przecież mamy środek lata. Nie no przecież tak długo wyczekiwaliśmy na te przecudowną i odpowiednią chwilę! No zobacz jak oni wspaniale razem wyglądają, jak Romeo i Julia normalnie!
A: To prawda. I pomyśleć ze nas też to czeka i my też tacy jeszcze będziemy no nie? Młoda, przeznaczona sobie już od dłuższego czasu szczęśliwa piękna para. Na taki widok aż chce się żyć i odczuwa się prawdziwy miód na sercu...
W tym momencie rozpoczyna się cała ceremonia
Ksiądz: Drodzy parafianie, zebraliśmy się dzisiaj tutaj by połączyć świętym węzłem małżeńskim te oto parę śmiertelnie w sobie zakochanych, która naprawdę wiele przeszła by znaleźć się w tym właśnie miejscu dzisiaj z nami. Martyno i Piotrze, podajcie sobie prawe dłonie, spójrzcie głęboko w oczy i przystąpcie do złożenia przysięgi małżeńskiej
Para zdecydowała, że w ramach odstępstwa od powszechnie obowiązujących norm słowa ich przysięgi małżeńskiej będą własne zamiast wyrecytowane według regułki żeby ta chwila była dla nich dużo bardziej wyjątkową i wiekopomną. Wszyscy a najbardziej para głównych bohaterów ma wrażenie, że zaraz zemdleje z ogromu emocji i ekscytacji
M: Uhhh...ja może zacznę dobrze?
P: Oczywiście, panie mają pierwszeństwo przecież:)
M: No dobrze. To ja, Martyna Kubicka, wybieram ciebie Piotrze Strzelecki byś został na zawsze moją największą miłością. Ponieważ to właśnie pojawienie się ciebie sprawiło, że moje życie tak się odmieniło na lepsze. Wyleczyłeś i leczysz mnie więcej wszelakiego zła, obaw, smutków i dolegliwości, które tkwiły we mnie. Sprawiasz że staje sie co dzien zdecydowanie lepszym człowiekiem niż byłam kiedyś. I za każdym razem gdy wychodzisz, chce żebyś wrócił i ponownie wybawił mnie z kłopotów najprzystojniejszy, najsilniejszy i najinteligentniejszy mężczyzno na tej planecie. Ponieważ kocham Cię od pierwszego naszego spotkania. I chce być twoją żoną, twoją już na zawsze, do samej starości kiedy mą twarz pokryje fala ohudnych zmarszczek i stanę się starą obrzydliwą ropuchą. Moje myśli wciąż krążą i pragną krążyć tylko wokoło ciebie, tego którego proszę o zostanie mym mężczyzną na całe życie, któremu ślubuje miłość, wierność oraz uczciwość małżeńską i że nie opuszczę go, póki śmierć nas nie rozłączy...
Kobieta zakłada obrączkę na palec mężczyzny (który swoją drogą jest pod ogromnym wrażeniem niestandardowej przysięgi jaką przygotowała jego ukochana). Teraz ten przystępuje do swoich słów przysięgi
P: Łał. Nie wiem czy będę w stanie przebić takie słowa, z tobą nie można się konkurować najukochańsza, ale spróbuję że tak powiem:). Więc, ja, Piotr Strzelecki wybieram ciebie Martyno Kubicka, żebyś została tą jedyną do końca mojego życia. Żebyśmy przechodzili dalej sukcesywnie razem przez te bardzo trudne ścieżki życiowe. Chce je przechodzić z kobietą, którą kocham od pierwszej chwili, gdy ją ujrzałem. Która sprawiła, że z osoby nieśmiałej uważającą siebie za bycie totalnym przegrywem, zmieniła mi się o sobie opinia o 180 stopni i mocno się mogłem dowartościować wreszcie. Chce je przechodzić z kobietą, dla której stałem się wreszcie kimś ważnym, potrzebnym i wyjątkowym. Chce z nią trwać w tej miłości, prawdziwej, ponieważ nie została przerwana, była jest i ciągle we mnie i w niej mimo tyłu przebytych przeciwności. Bez której to miłości chyba by mnie już nie było. Przestałbym istnieć gdyby te najwydatniejsze usta przestałyby mnie całować. Gdyby te cudne szmaragdowe oczy przestałaby na mnie patrzeć. Ja chcę się tą kobietą opiekować, troszczyć i dbać, by niczego mnie i jej nigdy już nie zabrakło. Ponieważ Bóg dał mi ten najpiękniejszy, najzabawniejszy i najwspanialszy dar jaki mogłem otrzymać czyli właśnie ją. Najlepszy dar. Mój dar. Jedyny dar, przy którym każdy nowy dzień jest jak superowa przygoda, w którym jestem przekonany, że jeśli naprawdę chcemy to dosłownie wszystko razem możemy! Moje myśli wciąż krążą i pragną krążyć tylko wokoło ciebie, tej którą proszę o zostanie mą kobietą na całe życie, której ślubuje miłość, wierność oraz uczciwość małżeńską i że nie opuszczę jej, póki śmierć nas nie rozłączy...
K: No cóż, po takiej masie wielkich i bardzo pięknych słów, po której to zapewne niejednemu z nas rownie dużo łez ciśnie się teraz do oczu, nie pozostaje mi nic innego jak tylko dać wam Boże błogosławieństwo i ogłosić..mężem i żoną !
Młoda para mocno się całuje. Wszyscy biją im gromkie brawa ciesząc się ich szczęściem, jednak czy na pewno wszyscy???...

Młody mężczyzna ubrany na ciemno, ukryty za kotarą szepcząc po cichu: "Żyją długo i szczęśliwie tylko jedynie w bajkach..."
Chyba jednak niespecjalnie...