Selamm! Ben ölmeye çalışan mümkünse ilk fırsatta ölecek olan bir yazar olarak kendimce güzel bir Eddie Munson hayran hikayesi yazdım. Alın tepe tepe okuyun. Smutta var ucundan. Diğer yazarlar gibi sabırlı olmadığımdan başkarakterimiz namıdeğer Viole...
Yeniden merhaba bal peteğim! Asla benliğini kaybetmemen umuduyla... Ufak sözler.
İyi okumalarr...
Ertesi gün kalktığımda Eddie yatağımın yanındaki sandalyemde uyuyordu. Birden yerimden hopladım ve ne olduğunu anlamaya çalıştım. Sonra dün gece sıcaklayıp camı açık bıraktığımı hatırladım.
Letty : Saat 07:45 annem birazdan beni kahvaltıya çağıracak. Bu arada kapıdan gelenleri de alıyoruz içeriye.
Eddie : Zevk meselesi nereden girdiğim.
Letty : İstersen başımın ağrısını bahane edip kahvaltıyı yukarıya çıkarırım birlikte yeriz.
Eddie : Sen ye ben beklerim. Hem tokum.
Letty : Yukarıya çıkaracağım.
Eddie : (Gülerek.) Sen öyle diyorsan.
Eddie'den.
Letty odadan çıktıktan sonra etrafa bakınmaya başladım. Bir kaç resim vardı. Bir kedi resmi vardı. Çok güzel çizilmişti. Bir anlığına kalem olmak istedim. Bu mümkün değildi tabii. Yatağının yanındaki komidinde yüzük kutusu vardı. Benim gibi yüzükleri seviyordu. Oda bildiğin ahşaptan yapılmaydı. Antika görünümlü her şeyi sevdiğini biliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendine ait televizyonu bile vardı. Belki oturur film falan izlerdik. Ona 3 yıldır kendimi fazlasıyla kaptırmıştım. Şimdi odasındaydım. Bunu düşündüğümde sakinliğim bozuldu ve yüzümün kızardığını hissettim. Zaten bunu bir o bir de gitarlar yapabiliyordu.
Letty : (Kapıyı yavaşça açıp) Ben geldim.
Eddie : Hoş geldin tavukçum.
Letty : İstemediğine emin misin? Annem özel tarifinden yapmış. Bende fazla fazla aldım.
Eddie : Şaşırmadılar mı?
Letty : Annem bunu yaptığında hep çok fazla yerim. Başım da hep ağrır. Normal yani.
