İki Ömür Bir Aşk (TAMAMLANDI)

33. Bölüm

O geceden beri hayatım daha iyiye gidiyordu. Sanki bir yokuşun sonu olmuştu o gece. Karşı koymasam da teslim olamadığım hakikatlere gösterdiğim direnç kırılmıştı. Ruhum zincirlerinden kurtulmuştu. Hepsinden değildi belki ama bir kuş tüyü hafifliğine yaklaşacak kadar özgürdü.

Sınav haftası bittiğinde rahat bir nefes alarak hayatımın eski rutinine ve hatta daha iyisine dönmesini mutlulukla izledim. Hande ablaya eşlik ettiğim sohbetler artık daha fazlaydı. Buna ek olarak daha önce yapmadığım bir şeyi yapmaya başlamıştım. İzlemekten hep kaçındığım haram sevda videolarını izliyordum. Kafama bazı şeylerin daha iyi çakılmasına ihtiyacım vardı ve hiçbir boşluğun kalmaması için karşıma çıkan her videoya tıklıyor, her dakikasını pür dikkat takip ediyordum.

Bu yüzden bir süredir daha önce hiç hissetmediğim bir duyguya ev sahipliği yapar olmuştum. Öğrendiklerim arttıkça ve gönlümdeki Allah sevgisi büyüdükçe aynı gönülde sakladığım adamın varlığı ağır gelmeye başlamıştı. Bir süredir aşina olduğum utanç duygusu içimdeki ona da bulaşmıştı ve ben Allah ile onu aynı gönülde tutmaktan utanır olmuştum.

Caner'le aramızdaki mesafe hâlâ varlığını sürdürüyordu. Kurallar hâlâ geçerliydi ama biz ne kadar az konuşursak konuşalım hâlâ onun bir bakışında eriyebiliyor, bir sözüyle heyecanlanabiliyordum. Üzerimdeki bu etkisi artık hoşuma gitmiyordu. Duygularım üzerinde benden fazla kontrolünün olmasından hoşlanmıyordum. Gittiğim her sohbette, evde izlediğim her derste haramdan uzak durun deniliyordu. İnsan kendi yüreğinde taşıdığı haramdan nasıl uzak dururdu?

Hayatımdaki yanlışları düzeltmek için eskiye kıyasla daha hevesliydim. Kimisine hemen gücüm yetiyor kimisinde yardım alıyordum ama o yanlışı hayatımdan kazımadan durmuyordum. Fakat o yanlışın adı Caner olduğunda öyle olmuyordu. Konu o olduğunda davranışlarım tutarsızlaşıyordu. Geçmişi hatırlamak bile durumu zorlaştırıyordu. Gelecek planlarımı birlikte yaptığım adam hakkında ne yapacağımı bilemiyordum.

Aramıza koyduğu kurallar için ona minnettardım ama ben onun gibi bununla yetinemiyordum. Her gün onu görmek, bir zamanlar içlerinde kaybolduğum gözlere duvar olmak benim için kolay değildi. Daha önceleri bunu mecburen yaptığım için payıma düşen sadece katlanmak olurdu. Şimdiyse Caner istediği için değil, ben istediğim için yapıyordum. Caner'den uzak durmak ve neticesinde onun kalbimde azalmasını istiyordum. Belki o zaman daha rahat nefes alırdım. Belki o zaman daha az utanırdım.

* * *

Bir Ay Sonra

İki aşamadan oluşan üniversite sınavının birinci aşamasını arkamızda bıraktığımızdan beri okula pek gitmiyordum. Sadece arada performans ödevlerimi teslim etmek için uğruyor, sınava hazırlık sürecinde zorunlu olarak gerçekleştirdiğimiz rutin rehberlik görüşmelerine katılıyordum. Ruh sağlığımız, psikolojik durumumuz okul için çok önemliydi ve bunu ergenliğimizin sonuna doğru hatırlamışlardı. Ne kadar düşüncelilerdi (!).

Okula gitmeyi bırakan tek kişi ben değildim. Her gittiğimde sınıfı daha az kalabalık görüyordum. Okul yönetimi öğrencilerin okul dışında kurslara ve özel derslere gittiğini bildiğinden yapılan devamsızlıkları sorun etmiyordu. Zaten bütün gün öğrencilere yaptırdıkları tek şey soru çözdürmekti.

Muhtemelen diğerlerinin okula gitmeme sebebi buydu ama benimki farklıydı. Benim kimsede olmayan bir sebebim vardı. Okula gitmiyordum çünkü Caner'den kaçıyordum. Duygularımdan, onun yanındayken önüme çıkan uçurumlardan, içine düşmesi kolay fakat korkutucu tuzaklardan kaçıyordum. Diğer bir deyişle azaplı bir sondan kaçıyordum.

Dün Burcu'nun hatırlatması üzerine bütün gece biyoloji dersinin performans ödevini yapmıştım. Onu teslim etmek için bir kez daha okul yokuşundaydım ve günlerden cumaydı. Kim bütün hafta okulu ektikten sonra son gün okula giderdi ki? Gerçi bir yandan okula gelmem iyi olmuştu. Annem okula gitmediğim her gün için bana ayrı bir program yaptırmıştı. Her gün saatlerce ders çalıştırıyor, belirlediği sayıdan az soru çözmemi kabul etmiyor ve istisnasız her akşam finansal hesaplarıyla ilgileniyormuş gibi bir ciddiyetle günlük ne yaptığımı kontrol ediyordu. En azından bugün okula gelerek tatil yapmış olacaktım.