Kapana Kısılmış Ruh (2. Kitap)

278- Taşlanacak Kadar Günahkar

Denizden yemeğini bulamayan martılar gibiyim.

İstanbul boğazında en güzel manzaralara kanat çırpıyorum

Herkes ne kadar özgür olduğumdan bahsederken

Ben vapurlara, teknelere, sahillerde taşlara sevgilisiyle oturan insanlara musallat oluyorum bir dilim simit için

Senden çokça sevgi dilenmişliğim geliyor aklıma

Taşlanacak kadar günahkar hissediyorum şimdi

Beni sensizlikle özgürleştirme demiştim

Sensiz kaldığım doğru

Ama özgürleştim mi?

Hala sana kanat çırpmak isterken

Ben neydim, kimdim, neleri severdim, nelerden nefret ederdim unutmuşken

Aklımdaki tek hatıra göz kapağıma kazılı siluetinken

Uyumayı bırak, gözlerimi kapatmaya bile cesaret edemezken

Özlem kaburgalarımı yumruklayarak kırıp, kalbimi avuç içlerine alıp, dursun diye deliler gibi sıkarken

Ve benim tek yapabildiğim kaçmakken

Farklı şehirlerin farklı evrenlerinde, artık aynı yıldıza denk geliriz diye gökyüzüne bakmaya bile çekinirken

İnsanlar ne kadar özgür olduğumdan bahsediyor.

Çok komik, değil mi?