Kapana Kısılmış Ruh (2. Kitap)

286 - Parmak Ucu

06.09.22

Rüzgarın tenimi pamuklarla okşadığı
Yalancı ışıklarıyla bezeli şehrimin
Olanca kalabalığının nufuz ettiği bir yerde
Tüm endişeleri, tabuları ve kırılganlığı hasır altı edip
Sadece parmaklarının ucuyla bir dünya yaran
Değeri gözlerindeki küllenmiş ışıklardan belli olan
Bir adamı tanıma zevkine vardım...

Saatlerin içine evrenleri sığdırıp
Planlarımızdan ölümleri çıkarıp
Gülümsemelerin kahkalara dönüştüğü anda
Ağır başlı adamların nasıl da rengarenk çiçekler açtığına inanamadım

Fuzuli, manadan yoksun, konulara girmeden
Gerçekten kaliteli bir sohbete nasıl da ihtiyacım varmış
Etrafımdaki yavan insanların saçma dertlerinden ne kadar bunalmış
Kendi kendimle bir başıma yaşamaya ne kadar da alışmışım

Hayat çok güzel.
Birbirimize unuttuklarımızı fark ettirmekte.
Biri ile dost olabilmek için onu yalnızlığımdan daha kafa dengi bulmam gerekiyordu.
Ben kafamın dengini, parmak uçlarında koskoca bir evreni taşıyan adamda buldum.