Kapana Kısılmış Ruh (2. Kitap)

255- Ceset Kokusu

Zihninin duvarları mı kalınlaştı ne
Duymuyor insanlar içindeki çığlıkları
Rol yapmayı da öğrenmiştim sanırım
Kahkaha atarken kandırabiliyorum artık onları
Gözlerime baktıklarında neşeyi görüyorlar
Gözler de yalan söylermiş
Kendimden biliyorum
Sustursam zihnimi, kaç ölünün ifşası gerekli
Kaç beden daha can çekişmeli
Zihnim öldürdüğüm insanların kanlarıyla can çekişiyor
Ölü kokusu her yerde
İyi ki kandırabiliyorum insanları
Ceset kokusuyla yaşamayı herkes öğrenemez çünkü
Kendi zihnimin maktülü kapana kısılmış ruhum
Katil de benim maktülde

Kendimi gömdğüm için müebbet mi yemeliyim?
İyi ki
Tanımıyor insanlar beni
Kendime kestiğim ceza bile onların gözünde vahşetti.
Zihnim ne zaman öğrenir sesini kesmeyi
Kendime biçtiğim ceza ne zaman bitmeli?
Keşke biraz olsun öğrenebilseydim kendimi olduğum gibi sevmeyi...