Kapana Kısılmış Ruh (2. Kitap)

285-Satranç

27.08.22
21.03

Satranç

İnsan gerektiğinde gidebilmeli,
Gitmeli de, ben yine aynı yerdeyim.

Aynı seste, aynı kokuda, aynı tende,
Yollar uzak, şehirler ayrı, amaçlar farklı,
Gelecek virajlı bir yol gibi, arasıra kesişiyor daha uzaklara gidebilmek için.

Kendi içimde direniyorum.
Bir hayali yaşatıyorum.
Koy karşıma.
Bu adamı seviyorum diyemiyorum.

Ama gözümü kapatıyorum mazi canlanıyor.
Bana bir lütufmuşum gibi dokunuşu,
Ömründe gördüğü en güzel kadınmışım gibi bakışı,
Şaçmalamama rağmen dünyadaki tek ses benmişim gibi beni dinleyişi
En çok da beni anlayışı
Beni tanıyışı
Bir göz devirmemin, sinsi bir gülümseyişimin, söyleyemediklerimin manasını bilişi
Bana kıyamayışı,
Yüzümün asılmasına dayanamayışı
Kıskanışı, koruyuşu, özleyişi, sadakati
Beni çok sevişi...

Bir bir gözlerimin önüne geliyor benim için yarattığı ilizyonu.

Karşımdaki adam beni, benim bildiğim gibi sevmiyor,
Benim tanıdığım kadar güvenilir değil
Cesaretten aciz
Savaşmaktan kaçınan
Hayallerinin arasında yerimin olmadığı kişi

Karşımdaki adam, aşık olduğum adama çok benziyor.
Kokusu aynı, gözleri aynı, kahkahası aynı,
Görünüşü, samimiyeti, sohbeti aynı.
Bu yüzden vazgeçmek böylesine zor.

Ben bir yalana aşık oldum.
Yalancıya değil.
Bana sunduğu bir ilizyona.
Riyakar bir yankıya.

Benim aşık olduğum yalanıma çok benzediğinden gidemiyorum.
Hayallerimde de öyle güzel ki, varlığıyla kirletemiyorum.

Ne ona gidebiliyorum, ne ondan gidebiliyorum.
Kendi kendime satranç oynuyorum.
Her seferinde ben yeniliyorum.