KORKAK AŞIK

Korkak Aşık-10

10. BÖLÜM

Bıraksalar karşısında ne kadar kalırdım bilmiyorum ama ilk öptüğüm kişinin o olmasından duyduğum mutluluk paha biçilemezdi. 

aslında toplasan bir dakikalık birşeydi ama bana saatler gibi geliyordu, ilk defa böyle bir şey hissediyordum. Yaptığım kötü değildi, yanlış değildi. Normalde ahlak dışı olan bir şey şu an ki durumumuzda hiçbir yan etki teşkil etmiyordu. Beynimde kırmızı alarm uyarı veriyor onu bu kadar çabuk affetmemi söylüyordu ama neden ondan hoşlanıyordum bilmiyordum. 

nefes almak için geri çekilmek zorunda kaldığımda elleriyle yüzümün iki yanını tutup saçlarımı geriye çekti, kapalı olan gözlerimi açmaya korkuyordum, neden mi çünkü çok utanıyorum. Ahh yanaklarım kızarmamıştır değil mi?

"peki gözlerini açma böylesi daha iyi sanırım ama beni dikkatle dinlemeni istiyorum." Bir dakika ne oluyor, burada burnumu öpüp gülümsemen gerekmiyor muydu hani filmlerde hep öyle olur. Gerçi benim neyim normal oldu ki bu öyle olsun. 

açsam mı ki gözleri mi?

"hayır açma!" tamam olur, ama korkuyorum. Demin ki sinir patlamam seni korkuttuysa üzgünüm ama beni de korkutmanı gerektirmez yani... hey centilmen erkek(!) ya da olmaya çalışan delikanlı sana sesleniyorum.

"seni üzdüğümün kızdırdığımın hatta kırdığımın farkındayım. Bunları yaptığım için üzgün müyüm? Belki evet belki hayır. Tekrar yapmayacağımın garantisini de veremem çünkü yalan sözler beni sinirlendiriyor. Korumacı biriyim ve bana ait olanı kimseyle paylaşıp onu incitmesine kırmasına parçalamasına sevmesine izin vermem. Gerçi bu genellikle oyuncaklarım ya da gitarım için olurdu ama olsun. İlk defa bir kişiye sahip olduğumu onu korumam gerektiğini hissettim."

Bu konuşmanın sonu hiç hayra alamet değil ya neyse... gözlerimi açsam? Hı? hıı?

"bu yüzden yaptıklarımı yanlış anlama... Baban seni o kadar erkek içinde neden benim yanıma uygun gördü bilmiyorum ama madem oldu korumam gerekiyorsa koruyacağım. Korumamın sebebi korunmaya muhtaç biri olduğundan değil, artık benim eşim olduğundan. Yani .." evet boğazını temizliyor hadi asıl konuya gel zaten buraya kadar sinirlenme evrem başladı. Bak sinir hücrelerim çoktan interfaz evresini tamamlayıp profaz a geçtiler bile..

Alnını, alnıma dayadığını hissettim evet sanırım sonuna geldik. Bu dokunuş, parfüm kokusu kalbimi hızlandırıp beni gözlerimi açmaya zorladı.

"Sena, beni sevme..." Ne? Pardon?

"a-anlamadım?" geri çekilip faltaşını kıskandıracak kadar çok açılmış gözlerime baktı. 

"beni sevme, benden hoşlanma daha fazlası olmadan bunu engellemeliyim çünkü bizim bir geleceğimiz yok anlıyor musun?"

Aptal değilim ben gerizekalı sadece şaşkınım. Ve acınası bir halde... konuşmadan sadece ona bakmam onu daha faza bir şey söylemeye itmiş olmalı ki dudaklarını ıslatarak tekrar dolmuş gözlerime baktı.

"ağlama, eğer bunu yapmazsak ilerde daha çok ağlarsın. Ben sorumluluk almak istemiyorum, evlenmeyi zaten istemiyordum. Şu an ki sorumluluğumla bile seni ne kadar üzüyorum görüyorsun. Ben birine hayatımı adayacak tipte biri değilim, yapamam bu imkansız."