KORKAK AŞIK

Korkak Aşık 15

15.BÖLÜM

" Jonghyun, oğlum kalkın.." tak tak tak... "Sena... kızım hadi sofra hazır!"

"jonghyun!!!" tak tak tak tak..

Gözlerimi zor bela açtığım sabaha kayınvalidemin o güzel sesiyle uyanmakta harika bir duyguydu açıkçası... rüyamın ortasına girerek çekip çıkarmıştı beni. Başımı hafifça kaldırıp odanın içinde gezdirdim bakışlarımı, kimse yoktu.
Rüya gördüğümü düşünmedim değil...ama ses geliyordu az önce

"oğlum kalksana, duymuyor musun beni"  tak! tak! tak!

"Ah hadi ama, evet rüya değilmiş" başımı tekrar yastığa bıraktım. Şimdi uyumak vardı ama Ha Neul teyze rahat bırakacak gibi değil... Başımı yana çevirerek sesten gözlerini kıpırdatan kocama baktım. Uyanmak ve annesiyle karşılaşmak ile uyumak arasında gidip geliyordu sanıyorum. Bu yüce görev bana kalmıştı.
Derin bir nefes alarak dirseğimin üzerine kalktım. Kocamın meleksi yüzüne bakıp derin bir çekişin ardından ona uzandım.
"Jonghyun uyan"  saçlarını yana doğru düzeltiyordum. Yumuşacık saçlarını...

Önce kısarak zorla açmaya çalıştığı gözlerini ışık engeliyle karşılaşınca koluyla kapadı ve yüzünü buruşturduktan sonra bana dönerek "annem mi kapıda ki?" dedi ... gözleri hala kapalıydı.

"evet orada!" gözlerimi devirip gülmeme engel olamadım ama ne yapayım, bende insanım. Balayından geldiğimizden beri yani yaklaşık bir buçuk haftadır her sabah bizi kaldırmaya geliyor. Ne umuyor, acaba? Hayır daha önce böyle değildi bu kadın. Bir değişiklik, bir plan, bir sahtekarlık seziyorum.

"Jonghyun!" işte yine sesleniyor.

"bak duydun mu?" uzanıp gözlerine kapattığı kolunu çekiştirdim.

"ah duymam mı? sence, mümkün mü?" yüzünü daha da yastığa gömerek yanıma yanaştı. Elini belimde hissettiğimde beni aşağı çekmeye başlamıştı bile..

"hadi uyuyalım gider birazdan" sen öyle san.

"emin misin?" dedim yatağa tekrar yatarak, yorganı üzerime çektiğimde yüzüne umutla bakıyordum.

"hayır" dedi gülerek, bende onunla birlikte güldüm.

"çocuklarr!"

"ahh hadi ama!" ikimzde aynı anda yorganı atmıştık üzerimizden ama konuşan Jonghyun olmuştu. Yerinden doğrularak gözlerini ovuşturup saçlarını eliyle karıştırdı.

"kalktık anne, gidebilirsin!"

"çabuk olun aşağıda bekliyor olacağım."
Bu yorumun üzerine İnleyerek yorganı tekrar başımın üstüne kapattım. Saniye geçmemişti ki tekrar yorganı fırlatıp yataktan hızla kalktım. Terliklerimi giyip arkamı dönmüştüm ki, Jonghyun u az önce yattığım yere eğilmiş vaziyette eli havada donuk buldum.

"ne yapıyorsun?"
Gözlerini kırpıştırıp bana baktı" daee bakk Edward'a bağlayıp, yorganı asla bir daha üstüne kapatma yüzüne zaten çok uzun süre hasrettim diyecektim ki aniden fırlamanla elim havada kelimeler ağzımda dondu kaldı.
Gözleri o kadar irileşmişti ki gülmemek için çok uslu bir kız olmak gerekiyordu, e o da bende mevcut bir özellik değildi bende vurdum gülmeye hahahhaa

"gülme gülme.. hadi annem kapıya dayanmadan inelim."
"ah doğru" Gülmemi hemen kesip banyoya doğru koştum. O da peşimden hızla içeri girdi.

"ya! Çık dışarı ben varım görmüyor musun?"

" acelemiz var, kay kenara" totosuyla beni itip musluğa doğru eğildi.

"uyuz!"

"kocayla öyle konuşulmaz" dedi yüzünü yıkarken arada derede, lafı yine söylemişti.