Öyle bir dünya düşünün ki, gerçek hayattan zevk alamayan, tüm deyerlerini unutmuş bir topluluk yaşıyor. İnsanlara aradıkları heyecanı hayal ürünü olarak sunuyorlar ve karşılığında tek bir kural vardır-gerçek hayatta aşık olmak yok.
Fakat kurall...
Bu olaya dahil olan her kes denemeden sonra Bellanın yanına gelir. Bella:
— Eee. Başardınız mı? Hardy: — Evet. Şimdi sıra sende. Anlat bakalım neden böyle bir şey yapmamızı istedin. Bella: — İlk ben uyandım. Bana içerideki adam biz uyandırmadan kimsenin uyanamadığını ve bunu öyrenirlerse başımızın belaya gireceyini söyledi. Adrianda benden sonra denedi ve ona da aynı şeyi söyledi. Şimdi de siz... Michel: — Yani... bu ne demek oluyor? Bella: — Kendin uyanırsan kabustan bir şekilde kurtulmanın yolunu bulmuşsun demektir. Ama bunu sadece biz başardık. Aynı zamanda iğnedende etkilenmedik. Ve bu onların istemediği bir şey. Burada bir şeyler dönüyor. Bizi bir amaç için kullandıkları kesin. O amacın ne olduğunu bulmak gerek. Ve sizin yardımınıza ihtiyacım var. Şu anda burada olan her kes TEHLİKEDE. Umarım yeterince açıklayıcı konuşmuşumdur. Alex: — Lanet olsun. Neden tehlikeli işlerine bizi de alet ettin ki? Şimdi nasıl kurtulucağız bu lanet olası yerden? Ha? cevap ver. Adrian: — Sakin ol. Otur yerine. Zaten tehlikedeydiniz. Eninde-sonunda öğrenmeyeceklerini mi sandın? (sinirlenir) Bella: — Bakın şimdilik bir planım yok. Ama ilk önce bizim iznimiz olmayan gizli odaya girmemiz gerek. Her ne dönüyorsa eminim, o odada saklıyorlar.
Gece olur. Ve nöbetçileri geçerek Bella ve diğerleri odaya girmeye çalışır. Adrian: — Bende sizinle geliyorum. Bella: — Bunu konuşmuştuk. Plana göre haraket etmemiz gerek. Senin buradan bizi izleyip haber vermen gerek olan-biteni. Adrian: — Tamam, dikkatli olun.
Bella odanın önündeki nöbetçiyi bayıltır ve anahtarı alarak odaya girer. Gördükleri karşısında şok geçirir. Cara: — Yok artık. Bınlarda ne böyle? Bunlar dev cam şişenin ardındaki insan benzeri robotlar. Hemde yüzlerle... Hardy: — Peki biz onların planlarının hangi kısmındayız? Bize ne için ihtiyaçları var?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odanın içerisinde olan diğer kapıyı fark ederler. Michel usulca kapı kolunu kavrayıp aşağı doğru ittirir. İçeri geçer ve Bellaya seslenir: — Buraya bakman lazım. Burada oldukça ilginç şeyler dönüyor. Sanırım bizi buradan izliyorlar. Lanet olsun! Bella: — Hayır, buradan izleselerdi şimdi buranın insan kaynıyor olması gerekirdi. Neden bu odayı bomboş bıraksınlar ki?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bella bilgisayarlarda bir şeyler aramaya başlar. "Aman Tanrım!" Steve: — Ne oldu? Bella: — Bunlar bizim verilerimiz. Bizim kişilik testlerimiz, kan sonuçları ve hatta DNAlarımız... Ne olduğu çok açık aslında. Ve sanırım bunlar içerideki şeylere bağlı. Hardy: — Bella, sanırım çıkmamız lazım birileri geliyor galiba. Bella: — Tamam, hadi çıkalım. Dikkatli olun.
O sırada içeri birileri girmeye çalışır. Kapıyı baya bir zorlarlar. Bella: — Her kes saklansın. Ahh, olamaz. Adrian: — Bella ne oluyor? İyi misin? Ses ver.
"Burada bir şey yok. Gidebiliriz." (içeri giren adamlardan birinin sesi)
Steve kısık sesle: — Gittiler galiba. Çıkalım.
Bella ve diğerleri kimse görmeden çıkmayı başarırlar. Odaya girdiklerinde Adrian bir anda Bellaya sarılır. Her kes: — Oooo... Bella: — Adrian bırak beni. Adrian... Adrian: — Özür dilerim. Bir şey olacak sandım. Sende ses vermeyince... Cara: — Sizin aranızda bir şey mi var? (her kes imalı bakışlarla bakar) Bella: — Hayır tabii ki. Bunu da nerden çıkardınız?! Cara: — Ne bileyim? Telsizden de ilk seni sormalar falan. Hardy: — Adrian sen bir şey demeyecek misin? Bella: — Tamam yeter bu kadar. Her kes kendi odasına gitsin!
Adrian bir az hayalkırıklığına uğramıştı sanki. Gözleri her şeyi söylüyordu. Konuşmasına gerek yoktu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bella Adriana yaklaşıp: — İyi misin? Bir anda yüzün düştü. — Yok bir şey. — Eğer az önce söylediğim şey yüzündense... Seninde rahatsız olduğunu düşündüğüm içindi. Ben o yüzden... — Rahatsız mı? Neden rahatsız olacak mışım ki? — Hani bir-birimize karşı bir şey hiss etmiyoruz ya. Onlarda imalı-imalı konuştu. — Neyse boş ver. Ben gitsem iyi olacak.
