Öyle bir dünya düşünün ki, gerçek hayattan zevk alamayan, tüm deyerlerini unutmuş bir topluluk yaşıyor. İnsanlara aradıkları heyecanı hayal ürünü olarak sunuyorlar ve karşılığında tek bir kural vardır-gerçek hayatta aşık olmak yok.
Fakat kurall...
Adrian: — Neyse, madem öyle bekleyelim bakalım. Düşükte olsa bir ihtimal şansımız yaver gidebilir. Bella: — Öyle olsa bile riskleri gözardı edemeyiz. Sonuçta birer süper kahraman değiliz. Hardy: — Korkup geri çekilmekle olacak şey değil. Bir yola girdikse illaki risk olduğunuda biliyorduk. Yapalım. Bella: — Haklısın. Ama ne bileyim tedirginim. Adrian: — Çocuklar bu günlük bu kadar yeter, haa? Dağılalım.
Adrian Bellayla yanlız kalır: — Bella bu gece yanında kalmamı ister misin? Huzursuz gibisin. Yanlız bırakmak istemiyorum seni. Bella: — İçime sinmeyen bir şey var. Garip bir his içimi bürümüş. Adrian: — Hadi gel benimle. Bella: — Nereye? Adrian: — Güven bana. Gözlerini kapat. Elini bana ver.
Adrian Bellanı binanın en tepesine çıkarır.
Adrian: — Bu gece uyumak yok. Güneşin doğuşunu birlikte izleyeceyiz. Bu gece kural yok. Kendini tamamen serbest bırakmanı, zihnini boşaltmanı istiyorum. Bella gülümseyerek: — İsteyiniz benim için bir emirdir, beyefendi. Adrian: — Neye gülüyorsun? Bella: — Sadece şanslı olduğum için mutluyum. Yanımda olduğun için.
Adrian tüm gece boyunca hiç sıkılmadan Bellayı sakinleştirircesine ona sarılarak şefkat gösterdi. Sabaha karşı çıkan Güneşin sarı-kırmızı ışığının sıcaklığı sanki insanın içini ısıtıyordu.
————————————————————————
Tad sonunda planı açıkladı. Hepimiz birer dünya konseyi üyesi gibi giyinmiştik. Sonunda hazırdık.
Cara: — Arkadaşlar bu giyimi hiç sevmedim. Üzerimde iyi durmuyor gibi. Alex: — Sen oraya moda gösterisine falan mı gittiyimizi zannediyorsun?! Eğer öyleyse senin için üzgünüm, çünkü bu lanet yerden kurtulmak için gizli bir iş yürütüyoruz. Bella: — Tamam, çocuklar, yeter tartışmayın. Tad, gitmemiz için araç ne zaman gelir? Tad: — Bir azdan burada olurlar. Unutmayın sizi ben önerdim konseye ve planınıza sadık kalın. Elinizi çabuk tutun. Fark edilirseniz hepiniz bitersiniz. Teknik olarak beni de bitirirsiniz. Buda yaka kartlarınız, alın bakalım. Hardy: — Merak etme, dostum. İyi tarafından düşün öbür dünyaya yalnız gitmeyeceksin. (Dalga geçer ve güler) Tad: — Bende bundan korkuyorum, ya! Neyse hadi fazla oyalanmayın. Hardy: — Sen bu işi nasıl ayarladın? Bizim burada olmadığımızı öğrenirlerse büyük sorun çıkar. Tad: — Sizin belgelerinizi bir süreliyine verilerden sildim. Verileri kontrol edende genellikle bem olduğum için sorun teşkil etmiyor.
Nöbetçi: — Efendim, araç geldi. Gidebilirler. Michel: — Steve nerede? Tad: — O önden çıktı. Garip birisi biraz. Michel: — Garip değildir! Sakindir. Tad: — Tamam bir şey demedim arkadaşına. Adrian: — Hadi bakalım. Plan başlasın. Bir dakika Bella onlar ne? Bella: — Tedbiri elden vermemek gerek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dünya konseyine geldiyimizde bizi tam kontrolden geçirdiler. Neyseki üzerimdeki silahı bulamadılar. Son anda bizi kontrol eden adamı başka yere gönderdikleri için kurtuldum.
Adrian: — Burada ayrılıyoruz. Hepinize bol şans.
Ben Tadin söylediği gibi odaya girdim. Hepimiz birer böcek kamera yerleştirdik. Tad bizi oradan kontrol ediyordu.
Bella: — Her kes beni duyuyor mu? Acil cevap verin. Michel: — Evet. Ne oldu? Bella: — Girdiğim oda... asıl olay burdaymış. Tüm çocukluğumuzdan şimdiye kadar ki, hayatımız, hatta ailelerimiz bile buradaki bilgisayarlarda dosya halinde saklı. Adrian: — Ne demek istiyorsun? Bella: — Bizi araştırmışlar diyorum. Özellikle seçmişler bu proje için. Eğer ki, yakalarlarsa biteriz. Alex: — Ne yapacağız? Bella: — Şu an asıl hedefimiz başta olanı bulmak. Kim olduğunu öğrenip buradan çıkacağız. Sakın panik yapmayın. Bu işleri karmaşıklaştırır, başka hiç bir işe yaramaz. Michel: — Ya bilgisayarları heklersek. Rahat hareket ede biliriz o zaman. Alex: — Nasıl? Kim yapacak? Michel: — Tabi ki, ben yapacağım. Adrian: — Heklemeyi nereden biliyorsun? Michel: — Eee bizde sap değiliz. Bir çevremiz var tabi. Öğrendik bir şekilde. Neyse vakit kaybetmeden hemen yanına geliyorum, Bella. Beni bekle. Bella: — Bekliyorum. Dikkatli ol.
Michel Bellanın yanına gelir. Ve tüm hünerlerini sergiler.
Bella: — Ooo, bu işte çok iyisin! Michel: — Ne sandınız?! Hadi çıkalım. Bakalım bu baştaki herif neyin nesiymiş.
"Ups hanımlar nereye böyle?"
Bella: — Sen kimsin?
"Bunu odamda konuşsak. Hanımlar önden. Buyrun". - kapıyı işaret ederek.
