Öyle bir dünya düşünün ki, gerçek hayattan zevk alamayan, tüm deyerlerini unutmuş bir topluluk yaşıyor. İnsanlara aradıkları heyecanı hayal ürünü olarak sunuyorlar ve karşılığında tek bir kural vardır-gerçek hayatta aşık olmak yok.
Fakat kurall...
Sabah olunca ilk iş cihaza girerken o adamla konuşmak oldu. Tabi ben konuşurdum, ama Adrian olayları fazla büyüttüğü için kendisi konuşmayı tercih etti. Sonunda adamı, yani Tadi ikna ede bildik. Ama bu görüşmelerin gizli olmasını istediği için onun seçtiği vakitde, onun seçtiği yerde görüşecekmişiz. Tek bir soru işareti her kesin aklından silinmiyor. Bu bizim sonumuzun ne olacağı, ya da bununla ilgili bir şey değil. Daha çok biz bu gizli buluşmaları ayarlarken bu kadar sıkı yönetime rağmen nasıl yakalanmamış olmamız. İlginç değil mi? Ama biz sonradan öğrendiğimizde ilginçten çok kurnazca bir şey olduğunu anladık.
Bir kaç gün sonra. Tadden henüz cevap çıkmaz.
Adrian Bellanın odasına gelir. Bella: — Sen burdan iyice çıkmaz oldun. Sonunda bizi yakalatacaksın. Tüm planımızda suya düşecek. Yine niye geldin? Adrian: — Niye ya? Gelemez miyim? Hem seni çok özledim, sevgilim. Sen özlemedin mi? Bella: — Hayır gelemezsin. Çocuk olma, etrafda olan-bitenin farkına var. Hem sana demedim mi o kelimeyi kullanma. Bizi ya-ka-la-ta-cak-sın. Adrian: — Hangi kelime?? Hem soruma cevap vermedin. Özledin mi, özlemedin mi beni? Bella: — Yapma öyle. Vıcık-vıcık ilişki sevmem. Neyin var bu gün senin? (Sinirli) Adrian: — Üff, tamam. Ne yapayım? Seni sinirlendirmek hoşuma gidiyor. Sinirlenince ayrı bir güzel oluyorsun. Bella: — Gider misin artık? Başımıza bela açılıcak. Adrian: — Yalnız bir dakika. Özlemekle ilgili sorumda ciddiydim. Bir de şartım var. Ancak öyle giderim. Bella: — Tamaam, özledim oldu mu? (sevgi dolu ve gülümser) Git hadi. A bir dakika şartın ne?
Adrian Bellanın yanağına aniden bir öpücük kondurur. Bellanın içini heyecan kaplar. Kalbi deli gibi atmaya başlar. Ve olduğu yerde dona kalır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adrian: — Şarta gerek kalmadı. İstediğimi aldım. İyi geceler, sinir küpüm.
Odadan çıkar.
(Yemekhane) Etrafdakılar Bellanın Adrianın yanında garip davrandığını fark eder. Cara: — Sizin aranızda bir şey olmadığından emin misiniz? Bella bir garipde. Alooo... kime diyorum. Bella: — Ha... Dalmışım. Ne diyordunuz? Adrian: — Hiiiç. Aramızda bir şey olup-olmadığını soruyorlar. Garip davranıyormuşsun. Bella: — Ne??? Bu da nereden çıktı. Bizim aramızda ne olacak ki? Yok bir şey aramızda falan. Hem kuralları bilmiyor musunuz? Ortalık yerde... Sonra durduk yere sorguya çekileceğiz. Bu arada Tad olayı ne alemde? Adrian: — Henüz bir cevap yok kendisinden. Beklememizi söyledi. Bizde bekliyoruz. Bella: — Böyle olmaz. Daha ne kadar bekliyeceğiz? Üstümüzdekiler istediklerini alana kadar mı, yoksa bizi öldürme kararı alınana kadar mı? Fazla zamanımız yok. Alex: — Bella haklı. Zaten sonumuz pek parlak değil gibi. Akibetimizi daha da karaltmayalım. Kendimiz mi konuşsak? Adrian: — Bir az daha bekleyelim. Eğer yine bir cevap çıkmazsa kendisinden biz zamanı belirleyelim. Bella: — O zaman yarın son gün. Yoksa ben kendim konuşacağım artık.
Her kes cihaza bağlanmak için hazırdı. Bella içeri girdi ve Tad ona gözünü dikip bakmaya başladı. Bella Tadin bir şey söylemek istediğini anladı. Tad Bellayı cihaza bağlarken eline bir kağıt verdi. Dışarı çıktığında Adrian işaret vererek Bellayı bir kenara çekti.
Adrian: — Bella, ne oldu? Tad bir şey dedi mi? Bella: — Elime bu kağıtı sıkıştırdı. Her halde görüşme için. Adrian: — Açmadın mı? Oku bakalım ne yazıyor.
Bella kağıtı açar. Ve içinde: " Tehlikedesiniz!!! Hazırlıklı olun. Sanırım bir şeylerden şüphelenmiş yetkililer. Araştırma yapmaları gerekiyormuş. Benim aldığım bilgi bu. Her ne yapıyorsanız şimdilik durdurun".
Bella ve Adrian: — Lanet olsun! Adrian: — Ne yapacağız şimdi? Ya gizli görüşmeler ile yasak odaya girdiğimizi öğrendilerse? Bella: — Şştt... Sakin ol. Telaş yaparsak asıl o zaman yakalanırız. Her şey yoluna girecek. Güven bana. Adrian: — Bunu diğerlerine söylememiz gerek. Bella: — Onlara olayı bir az farklı anlatmamız gereke bilir. Adrian: — Nedenmiş o? Bilsinler gerçeği. Ona göre hareket etsinler. Sen kendi ekibine güvenmiyor musun? Bella: — Mesele güven meselesi değil. Korkup hata yapmalarını istemiyorum. Adrian: — Öyle bir şeye gerek yok. Gerçeği söyleyeceğiz. Onlarda bizim kadar bunu bilmeye hakları var. Eğer başka bir şey yoksa ben gidiyorum.
Adrianı hiç bu kadar kızgın görmemiştim. Hep şakacı, neşeli birisi bir anda öfke patlaması yaşadı. Sanırım haklıydı. Ben sadece endişeliyim. Her şeyin bizim için bu kadar kolay ilerlemesi başlı-başına bir gizemdi. Çünkü bu kadar iyi korunan bir binada bizim adımlarımızı bilmemeleri garip. Hem Tad "her ne yapıyorsanız durun" bu lafla ne demek istedi? Biz ona bir şeyler yaptığımızı anlatmamıştık. İşler iyice sarpa sarmıştı.
