Öyle bir dünya düşünün ki, gerçek hayattan zevk alamayan, tüm deyerlerini unutmuş bir topluluk yaşıyor. İnsanlara aradıkları heyecanı hayal ürünü olarak sunuyorlar ve karşılığında tek bir kural vardır-gerçek hayatta aşık olmak yok.
Fakat kurall...
Bella: — Adrian, yaralısın. Adrian: — Sorun yok. İyiyim ben. Tad: — Bu akşam burada kalalım. Yarın plan yapıb döneriz. Michel: — Tad aklıma takılan bir şey var. Sen buraya nasıl geldin? Yani oradan nasıl çıka bildin? Tad: — Bana söyleneni yapmadım. Diğer deneyleri uyanık tuttum. Diğerleri ile oradan çıkmayı başardık. Gerçi şimdi öyle bir deney yeri de yok artık. Michel: — Ne demek yok? Tad: — Bom!
Her kes hayret ederek Tade bakar. Tad: — Ne??
"Yok bir şey. Hadi dağılalım. Evet."- laf kalabalığı.
————————————————————————
Bella Adrianın yarasına bakar. Bella: — Neyseki derin değil. Küçük dikiş atarsak işimizi görür. Adrian: — Evet, neyseki.
Bella yarayı dezenfekte eder. Adrian sızıldar.
Bella: — Ne canını mı yaktım? Adrian: — Sorun yok iyiyim. Devam et. (Bellayı dikkatlice izler) Bella yarayı sarar: — İşte bitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bella: — Niye öyle bakıyorsun? Adrian: — Yok bir şey. Bu günkü durumda seni kaybede bilirdim. Koruyamadım. Bella: — Şşş! Şu an yaralı olan sensin. Benim bir şeyim yok. Bana bak, bir daha böyle bir durumda olmayacağız. Kurtuluyoruz. Adrian: — Seni çok seviyorum. Bella: — Bende seni seviyorum.
Bella Adriana bakarken sanki gözlerinin içi gülüyor gibiydi ve Adrian Bellayı bir anda öper.
Bella: — Ne yapıyorsun şu an? Adrian: — Evlen benimle. Bella: — Şu an yaralısın, bir çatışmanın ortasındayız. Farkında mısın? Adrian: — Bella, ben şaka yapmıyorum. Evlen benimle. Bella: — Yaran bu kadar kötü müydü ya? Ben mi bir şeyleri yanlış yaptım yoksa? Adrian: — Kararlıyım. Şu an cevabımı almasam bile vazgeçmeyeceğim. Yaşlanmak istediğim, bir ömür yanımda olmasını istediğim tek kişi sensin. Bella: — Acele karar veriyorsun. Hem şimdi sırasıda değil, bende hazır değilim. Seni seviyorum. Senin için yapmayacağım şey yok. Amma gerçekten şimdi doğru zaman değil. Adrian: — Beklersek o zamanı hiç bir vakit bulamayacağız. O yüzden bence tam zamanı. Benim sensiz kaybedebileceğim tek bir saniyem bile yok artık.
————————————————————————
Bir kaç yıl sonra.
Bella: — Oğlum, hadi ama uyu. Adrian: — Ne o? Yine haylazlık peşinde mi? Bella: — Kime çektiyse (iç geçirerek) Adrian: — Niye benden şikayetçi misin? Bella: — Hayır, ama beni sinirlendirmekte üstüne yok. Adrian: — Benim seni sevme şeklim bu, kızım! Kaç yıl oldu alış artık şu kocana. Sinir küpüm benim-diye sever. Bella: — Senin gitmen gerekmiyor mu? Adrian: — Nereye? Bella: — Akşama konuklarımız var. Hazırlık yapmamız gerek. Çocuklar gelecek. Adrian: — Ya aceleye gerek yok. Hazırlarız. Bella: — Adrian! Hadiii...!
Bu an bebek ağlar.
Bella: — Adrian bak çocuk ağladı senin yüzünden. Adrian: — Aa niye benim yüzümden be? Bella: — E ses yapıyorsun. Adrain: — Tamam, tamam gittim. Öpücük!... evet şimdi gidebilirim.
"Gördüyünüz üzere hayatımız çok değişti. Nereden başlayalım? Ha, her şeyin başladığı konsey... Üst düzey yetkililer konseyi dağıtma kararı aldı ve vision yok edildi. Her kes kendi yaşantısına geri döndü. Cara ve Alex bir eve taşındı. Artık birlikte yaşıyorlar. Ahali artık çok neşeli. Katı kurallar kaldırıldı. Dünyamız gün geçtikçe sanki iyileşiyor. Hepimiz bunun için çabalıyoruz. Her kes özgür yaşantısına kavuştu. Bize gelirsek anladığınız gibi benim ve Adrianın, bizim çok güzel bir oğlumuz oldu. Gözleri kocaman-kocaman bana bakıyor. Bir tek onun önünde elim-ayağım bir-birine dolanıyor. Annemin henüz hafızası geri gelmesede yanımda olduğu için mutluyum. Onlar benim hayatımda özel bir yere aitler."
BURAYA KADAR DEVAM ETTİYİNİZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. UMARIM KEYİFLİ OLMUŞTUR OKUMASI. YORUMLARDA FİKİRLERİNİZİ BELİRTİN LÜTFEN.☺️
