Kingdom - Min Yoongi

16. Bölüm

"Lavin bekle!"

Yoongi'nin sesini duyunca derin bir nefes aldım ve durup yanıma gelmesini bekledim. Bana yaklaştığında kolumu tuttu ve ilerleyip boş bir odaya soktu.

"Beni dinlemek zorundasın."

"Böyle bir zorunluluğum yok."

Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra yeniden açtı ve ellerimi tuttu.

"Ben istemiyorum bu evliliği, gerçekten istemiyorum ve olmaması için elimden geleni yapacağım."

"Bana neden açıklıyorsun bunları? Kiminle evleneceğin umrumda değil. Hatta evlenip evlenmemen de umrumda değil."

"Öyle mi?" deyip kaşlarını çattığında "Öyle!" dedim sinirle.

Birden beni belimden tutup kendine çekti ve hızla dudaklarımızı birleştirdi.

Kendimi geri çekmeye çalışsam da izin vermedi ve boynumu tutup mümkünmüş gibi biraz daha yaklaştı bana.

Birkaç saniye sonra geri çekilip alınlarımızı birbirine yasladı ve gözlerini gözlerime sabitledi.

"Bu sadece etkilenmek değil, bunun sende farkındasın ve senin de bana karşı duygularının olduğunun da ben farkındayım."

Derin bir nefes almamla devam etti.

"Bu evliliğin olmaması için her şeyi yapacağım, işe yarar mı bilmiyorum ama deneyeceğim. Çünkü evlenmek istediğim kişi o değil,... sensin."

Bir şey demek için dudaklarımı araladığımda dudaklarını bastırıp geri çekildi.

"Biliyorum belki senin için ani oldu ama gerçek bu."

"Bu asla gerçekleşmeyecek-"

"Gerçekleşecek. Kim ne derse desin, ne yaparsa yapsın bunu engelleyemeyecek. Sen kendini üzme, ben elimden gelen her şeyi yapacağım."

"Ya yapamazsan? Ya evlenirsen o prensesle?"

Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve "Onunla asla bir şey yaşamayacağım." dedi.

Hızla geri çekildim ve "Evleneceksin onunla ve beni burada tutmaya devam edeceksin yani?" dedim.

"Onunla hiçbir şey yaşamayacağım diyorum Lavin! Gerçek anlamda evli olmayacağız, sadece ülke için."

"Yinede evli olacaksın!"

"Bu bir şey değiştirmez!"

Sinirle ona döndüm ve "Dalga mı geçiyorsun?! Evli olacaksın diyorum! Ne demek bir şey değiştirmez?!" diye bağırdım.

"Gerçek bir evlilik olmayacak bu! Belki de evlilik olmayacak! Seni üzecek bir şey yapmayacağım! Buna emin olabilirsin!"

"Annende bunu mutlulukla kabul edecektir!" deyip alayla gülmemle bana yaklaştı.

"Umrumda değil, ben sadece seni düşünüyorum. Bu evlilik kararı bana söylendiğinde de tek düşündüğüm sendin. Senin üzülme ihtimalindi ve korktuğum gibi oldu. Üzülmene sebep oldum ve bu yüzden kendime çok sinirliyim. Ama lütfen yanımda kal. Beraber mutlu olalım."

Ne düşünmem, ne söylemem gerektiğini bilmiyordum. Bir yanım ona güven dese de öbür yanım sakın inanma diyordu.

Onu seviyordum, yani ilk defa böyle duygular hissediyordum ve bu sevgiydi. Bunun farkındaydım ama böyle bir durumda olmayı istemiyordum.

"Lütfen Lavin."

Derin bir nefes aldım ve "Bilmiyorum." diye fısıldadım.

"Bana güven..."