Je T'aime Bébé | Yarı Texting (+18) ✓

1.6

Selam!

Nasılsınız?

ÇOK HIZLI BÜYÜYORUZ AĞLAMAK İSTİYORUM🥺

Hepinize çokça kalp💞💞💞💞

İyi okumalar✨️

Elimdeki kabı sıkıca tutup ablamın peşinden ilerledim. "Hayır yani kime böyle hazırlanıyorsan." Annemin imalı sesine göz devirdim.

Karan olan ilişkimizi saklama gibi bir durumuna girmemiştik ama söylememiştik de. Ablamlar grup mesajlarında sonra aramış ve uzun bir konferans görüşmesi yapmıştık. Annem ise instagram postlarından anlamıştı ama bir şey demiyordu. Babamda ise neler oluyor hiçbir fikrim yoktu.

Babamla çok sevgililerimizi konuşmazdık. Sara ablam şu anki nişanlısı Yalçın abiyle, Alya ablam ise 3 yıl süren eski sevgilisiyle tanıştırmıştı. Bende daha böyle bir şey olmamıştı ama konuşmasak bile tüm sevgililerimizi de bilirdik.

Şu an ise Karanlara elimde en sevdiği kurabiye ve üstümde bana doğum günümde aldığı elbiseyle gidiyordum.

Alya ablam kapıyı çaldığında birkaç saniye sonra tüm neşesiyle Helin açtı. "Hoş geldiniz best komşularım!"

Babam gülüp içeri geçti. "Deli kız."

Annem de gülüp içeri geçtiğinde mutfaktan çıkan Hayal teyzeyle sarıldılar. Onlar gülerek içeri geçerlerken babam çoktan Zarif amcanın yanına gitmişti.

"Dede yapma!" İçeriden gelen Uzay'ın sesiyle gülümsedim. Lara ablalar da gelmişlerdi.

Lara abla ve Asil abi 7 yıl önce sevgili olup evlenmişlerdi. Asil abi her zaman Lara ablayı sevse de yıllar geçtikçe ilgisi azalmıştı. Lara abla sevgisinden boşanmamıştı ama en sonunda dayanamayıp 3 sene önce boşanmıştı. Şimdi ise 5 yaşında ve 3 yaşında oğulları vardı. Bulut ve Uzay.

Asil abi 3 yıldır İzmir'e gelmiyordu. Çocuklarla da çok nadir yüz yüze geliyorlardı. Lara abla her ne kadar bu duruma üzülse ve İstanbul'a gitmek istese de cesaret edemiyordu. Asil abiye olan güveni artık yok olmuştu ve İstanbul'a gitse bile onlara yardımcı olmayacağını düşünüyordu.

"Abin gitti mi?" Cevabını bilsem de sormuştum yine de. Helin kafasını salladı yavaşça.

Dudakları üzgünce büzüldü. "Sen geliyorsun diye yemek yapmış. Aslında beraber yapmak istiyormuş ama sen gelmeyince o yapmış. Mumlu falan sofra hazırlamış, takımını giymiş beklemiş ama işte..."

Omuzlarım düştü yavaşça. Alt dudağımı ısırıp bakışlarımı kurabiyelere çevirdim. Beni sevmeye, alışmaya çalışıyordu. Evet benim de bir hatam yoktu ama haber vermem gerekiyordu. Aynı şeyi o bana yapsa ben de kırılırdım bu yüzden sesim çıkmıyordu ama gelince konuşup halledecektim. O beni anlardı.

Helin'le yavaşça içeri geçtiğimizde ikili koltuğa oturduk. Uzay gülerek bana doğru gelirken gülümsedim. Bacaklarıma sarılıp başını yasladı. "Eylülcüm seni çok özledim."

Kol altlarından tutup kucağıma aldım. "Ben de seni çok özledim bebeğim." Saçlarına uzun bir öpücük bıraktım.

Bakışları bana döndü. "Eylülcüm biliyor musun dayım bana kocaman bir araba almış." Mutluluğuna gülümsedim.

Karan oldum olası çocukları severdi ama yeğenleri her zaman onun için ayrıydı. Bu gözlerinden bile belliydi. Çok iyi bir baba olacaktı...