Je T'aime Bébé | Yarı Texting (+18) ✓

4.3

Selam!

Nasılsınız?

Çok çok çok özür dileyerek biz geldik demek istiyorum🥺 Epey uzun bir ara oldu ama cidden yazma isteğimi kaybetmeye başladım. Kaç kere yazmaya gelip bir kelime bile yazamadan çıktım. Bazen cidden insan çok tıkanıyor ve kalıyor. Üstelik şu an hayatımda ufak ufak değişiklikler olurken bunlara adapte olmaya çalışıyorum, kurgu üstüne düşünmeye bile vaktim olmuyor. Ama bu tabii ki yarım kalacağız anlamına da gelmiyor. En güzel şekilde bu kitabı bitireceğim♥︎ Zaten finale yaklaşmıştık kalan 3-4 bölümü de harika bir şekilde noktalandıracağım.

Şimdi,

Helin'i ifade eden kelime ya da emoji?

Önceki bölümün ufak özeti:
Karan'ın eski nişanlısı Rana Hayal Hanımı -Karan'ın annesini- ziyarete geliyor. Eylül bunu görünce üzülüyor Karan'la konuşuyor. Ardından Karan geldiğinde Hayal Hanımla yüzleşiyorlar.

İyi okumalar✨️

Elimdeki kaseyi de orta sehpaya koyduğumda çalan kapıya ablam bakmaya gitti. Ben de ses olsun diye açık duran televizyonu kapattım. Koltuklardaki yastıkları da düzelttiğimde ablam ve Helin salona girdiler.

Rana olaylarından sonra kız kıza dertleşme gecesi yapmak istemiştik. Ablam yarım saate gideceği için baş başa kalacaktık. O zamana kadar da dünkü olayları konuşmayı düşünüyorduk.

Alya ablamı çok seviyordum ama Helin'e kendimi açarken her zaman daha rahat hissetmiştim. Belki yaş farkından belki de bazı düşüncelerimizin uyuşmamasından dolayı bu rahatlığı hiçbir zaman ne Sara ablamda ne de Alya ablamda bulmuştum. İkisiyle de konuştuğum konular elbette vardı ama Helin'le olanlar her zaman en özeller oluyordu.

Ben ve Helin üçlü koltuğa, Alya ablam yere oturduğunda Helin hızlıca girdi konuya. "Biliyorsunuz abim zaten eve gelmemeye başlamıştı ama sabah gelip tüm eşyalarını aldı. Annem onunla konuşmaya çalıştı ama 'sinirliyim seni kırmak istemiyorum' dedi ve gitti."

Alya ablam sinirle homurdandı. "Kırsın amına koyayım artık. Biz kadını kırmayalım dedikçe kadın geldi kardeşimi kırdı. Zarif amca için evi basmıyorum ama yolda falan görürsem bir de ben konuşacağım onunla."

Ben sessiz kalırken Helin usulca başını salladı. "Valla abla haklısın ne diyeyim?" Yüzünde buruk bir tebessüm oluştu. "Beni evden atmış, ablama 'dul kadın' etiketini yapıştırmış biri. Şimdi de abimin hayatına burnunu sokmaya çalışıyor."

Derin bir nefes aldım. "Yine de ne olursa olsun Karan onu özlüyor." Sözümle ikisi de bana döndü. "Hiç söylemedi ama anlıyorum, eski günleri özlüyor. Çocukluğunuzu, annenizin size bir anne gibi davrandığı zamanları özlüyor..."

Helin anında dolan gözleriyle kafasını salladı. "Ben de özlüyorum." Uzanıp sıkıca ona sarıldığımda kollarını belime sarıp başını göğsüme yaslamıştı. "Ama bazı şeyleri unutamıyorum. Soğuktan titrerken hissettiğim çaresizlik, saatlerce ağladığım geceler, sözleri, hareketleri... Hiçbir şey silinmiyor kafamdan."

Bir elimi saçlarına çıkarıp usulca sevdim. Helin bu konudan çok nadir bahsederdi ve ben de üstüne gitmezdim. Birbirimizden bir şey saklamazdık fakat anlatamadığımız şeyler oluyordu illaki ya da o an anlatmak istemediğimiz. Birbirimize bu zamanlarda saygı duyuyorduk. Hayal teyzenin bana uyguladığı baskılarla Helin'i daha iyi anlamış, anlatmadığı şeyleri tahmin edebilir olmuştum.