❗️zawieszone dopóki nie pojawi się 5 sezon stranger things, pokładam nadzieję że skończę tą książkę
Melanie Smith to siedemnastoletnia uczennica trzeciej klasy liceum, a przy okazji mieszkanka małego miasteczka Hawkins w stanie Idniana. Miasteczko t...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Tak szczerze to nic nie czuję- wzruszył ramionami Steve. - A ty?
Znów byliśmy w pokoju sami. Rosjanie wyszli stąd odrazu po podaniu nam zastrzyku.
Głos Steve brzmiał jakoś inaczej. Nadal brzmiał jak jego, ale nie był taki jaki zawsze lubiłam. Ten nie był wysoki i ciepły, zamiast tego niski i niewyraźny. Chłopak brzmiał jakby był conajmniej pijany, a nawet gorzej. Chociaż z moim też nie było lepiej, szczerze to bym nigdy nie stwierdziła,że ten glos jest mój.
-Czuję się dobrze- odpowiedziałam.- Normalnie.
-Ja też- odrzekł chłopak.- Całkiem mi dobrze.
Następnie zaczęliśmy się śmiać, mimo że nie było w tym nic śmiesznego.
-Zdradzić ci sekret?- zapytałam.
-No- przytaknął Steve.
-Mi też się podoba- zaśmiałam się.- Naprawdę mi dobrze.
-Głupole pomieszali prochy- stwierdził ze śmiechem Harrington.
-Pomieszali je!- zawtórowałam chłopakowi, przylegając do niego głową.
-Ej, głupole!- zawołał Steve.
-Głupole!- zawołałam roześmiana.- Napewno jest coś z nami nie tak.
-Napewno- przytaknął brunet.
Wtedy do pokoju wrócili żołnierze i doktorek.
Lekarz znów zaczął wyciągać swoje dziwne urządzenia, a żołnież mówiacy po angielsku stanął twarzą do Steve.
-Steve, ja naprawdę nie lubię lekarzy- szepnęłam do chłopaka.- Obiecaj mi, że nigdy nie pójdziesz na medycyne.
-Mel, jakby mnie oni tam nawet nie wzięli- odparł Steve.
-Spróbujmy jeszcze raz- odezwał się strażnik, a ja poczułam jak mój chłopak kiwa głową.- Dla kogo pracujesz?
Steve cicho prychnął.
-Dla lodziarni Ahoy- odpowiedział na co obydwoje wybuchnęliśmy śmiechem. Brzmiało to dość śmiesznie, a najlepsze było to, że to była prawda.
-Jak nas znaleźliście?- spytał Rosjanin.
-Przez przypadek- dążył Steve.
-Więcej kłamstw- westchnął strażnik.
Doktorek skinął głową i podszedł do Steve z dziwnymi nożycami.
-A co to za cacuszko?- zapytał Steve.
Lekarz zaczął wbijać nożyce w paznokieć chłopaka.
-NIE CZEKAJ!- wrzasnął Harrington.
-Usłyszeliśmy kod!- zawołałam napierając na plecy mojego towarzysza.
