Roxy's Verlangen

Hoofdstuk 2

Roxy zakte bibberend ineen onder de tafel...Ze kon het tafereel maar niet uit haar hoofd krijgen! Tijger had het van een afstandje bekeken en kwam nu naar zijn zus gewandeld, hij ging naast haar zitten en gaf haar een kopje. "Gaat het?," vroeg hij, hij keek bezorgd naar Roxy. "J-ja...ik denk het wel." Roxy zuchtte en stond op. /Z-zou ik nog eens gaan kijken of die kater er nog steeds is?/ "Sorry Tijger, ik moet weer gaan kijken, tot straks!" Ze spinde en gaf haar broer een kopje, voordat ze verdween in een struik. "O-oke, tot later...," Miauwde Tijger haar nog na, hij geeuwde en viel inslaap.
/Ik moet die rare kater vinden.../ Roxy wachtte op precies dezelfde plek waar ze hem had zien verdwijnen.

Een tijd later...

Roxy werd wakker van hete adem op haar gezicht, ze werd met een schok wakker en keek in de ijsblauwe ogen van de zwart kater! "Jij!," De kater zei geen woord en keek haar aan, hij mompelde iets onverstaanbaars. Roxy keek hem verward aan. Ze hapte naar adem en probeerde nog achteruit te deinzen maar het was te laat, de grote kat zat al op haar. Hij miauwde iets en opeens kwam er een donkerbruine kater uit de bosjes, hij leek een beetje op Tijger. "Laat haar los, Wolfhart." De kat gehoorzaamde en liet Roxy los, die verward overeind kwam. "W-wat is er aan-," nog voordat ze haar zin kon afmaken werd ze weer besprongen, deze keer door de bruine kater. Oef de doffe dreun van een kat die tegen de aarde werd gesmakt echode nog na. De bruine kater fluisterde tegen Roxy, "Sorry dat ik dit doe, maar ik hoop in Sterrenclans naam dat je me vergeeft..." Voordat Roxy kon beseffen wat hij zei werd ze tegen de kop geramd, met een zware, bruine poot werd ze bewusteloos geslagen.

Braamster keek naar de poesiepoes, hij voelde zich schuldig maar het had toch gemoeten. "Wolfhart, help me eens die poesiepoes op mijn rug te krijgen!" Wolfhart knikte en pakte de mooie, zwart-witte poes. Hij sleurde haar op de rug van Braamster en ondersteunde die. "Goed zo, kom mee nu, we gaan terug naar het kamp!" Wolfhart knikte weer en volgde zijn leider, gehoorzaam en loyaal als hij was.

Telma draaide zich, het leek zo stil in het huis, zonder die twee wildebrassen.
Ze kreunde, haar gewrichten deden weer pijn. De oude poes stond op en wandelde naar haar geheime doorgang, niemand wist dat er een klein gat in de garagepoort zat, ze worstelde zichzelf erdoor en kwam uit in de tuin. Telma keek naar rechts en haar oog viel meteen op de slapende bal vacht, Tijger. Ze onderdrukte een lachje en sprong met moeite in de boom. Ze keek rond en haar blik viel op twee katers die over een zwart-witte poes gebogen stond. /Dat is vreemd, die poes lijkt wel heel erg op Roxy!/ Telma viel bijna uit de boom toen ze zag dat de twee katten de arme, hulpeloze poes meenamen.




________________________________________________________________________________

510 woorden!!

Ik ga proberen elke woensdag, elke zaterdag of zondag een nieuw hoofdstuk te publiceren! (Ik ga niks beloven...)

Anyways, ik hoop dat jullie het leuk vinden! 😌

Groetjes, Hollyleaf 🐱🐈‍⬛🍃