Roxy's Verlangen

Hoofdstuk 3

Roxy opende langzaam haar ogen, ze zag wazig en hoorde flarden van een gesprek. "Kom...Wolvenhart....we moeten....," Een zware stem weergalmde in haar kop. "Ze is zwaar hoor.........weet ik......" Ze probeerde de stemmen te latten stoppen, maar haar ogen vielen weer dicht.

Roxy werd met een schok wakker, een klein pootje drukte tegen haar snuit maar het werd met een ruk weer weg getrokken. Roxy hief haar kop, ze keek paniekerig rond. Ze bevond zich in een stenen grot, links van haar lag een nest van mos, er lag een klein, wit balletje vacht in. De kitten deed alsof ze sliep. Ze hoorde het geklater van water dat in een poeltje liep. En er hing een lucht van allemaal verschillende geuren, kruidige geuren. Een grijze, magere, gestreepte kater stond voor haar, met zijn rug naar Roxy gedraaid. Ze ving een glimp op van zijn gezicht en met een schok merkte ze dat de kat blind was! /Hmm...wat als ik nu eens probeer om langs hem te glippen?/

Ze probeerde het, poot voor poot. "Ik ben niet doof hoor..." Roxy kwam tot stilstand, ze draaide zich om. De grijze kat praatte verder: "Zelfs een eekhoorn zou je kunnen horen. En iedereen zou toch al je poesiepoezen stank hebben geroken." De grijze kater gromde. "Eh...Wie ben jij precies?" De poes miauwde een beetje beschaamd. "Hah! Wauw...wat een domme vachtbal ben jij zeg! Ik ben Gaaiveder, de medicijnkat van de clan. En dat is Ijskit...maar ze slaapt nu." Gaaiveder knikte naar het witte balletje vacht dat blijkbaar Ijskit heette.

"Oh..." Was het enige wat Roxy mompelde. Ze draaide zich om en wandelde het medicijn-hol uit. Ze duwde de slierten mos opzij, waar ze onmiddelijk werd begroet door warm zonlicht. "Wauw..." Roxy kwam ogen tekort! Ze struikelde over een steen en botste daardoor tegen een zachte, dikke vacht. De kat draaide zich verbaasd om. "Oh, uh...ik- eh..sorry ik struikelde per ongeluk over die steen en-" Stamelde Roxy beschaamd. Het enige wat de kater deed was staren naar haar, toen lachte hij, een warme, gemeende lach. "Dat is niet erg hoor..." Roxy keek naar hem op, haar mond zakte bijna open, de kater was zo knap! "Oh..uh...oke! ehm, eh..ikke ehm-" De poes bloosde. "Ik ruik dat je niet van hier bent...ben jij die poesiepoes die ze vanmorgen hebben gebracht??" De mooie kater keek haar vragend aan. "Ah- uh, j-ja! Ja dat ben ik, denk ik?" De zwart-witte poes schuifelde verlegen met haar poten. "Welkom bij de Donderclan, poesiepoes, mijn naam is Zonnestaart!" De geelkleurige kater glimlachte. "Mooie naam! M-mijn naam is Roxy."

"LAAT ALLE KATTEN DIE OUD GENOEG ZIJN OM HUN EIGEN PROOI TE VANGEN, ZICH HIER VERZAMELEN!!!" De oproep van Braamster galmde over de open plek.

Kwiklicht, zijn trouwe commandant en partner, sprong naast hem op de Hogesteen. De katten stroomden naar de steen, ze kozen een plekje en waren stil. "Donderclan, sommige hebben het misschien al gemerkt, maar er bevindt zich een poesiepoes in ons midden. Kom naar voren!" Een klein, donkerblauw poesje kwam naar voren, trots glimlachend. Sommige katten lachten, andere begonnen te mompelen. In tegenstelling tot Braamster gierden de broer en zus van het poesje het uit van de pret. Een, mooie, slanke poes trok de kitten terug de menigte in, boos mompelend.

Roxy keek op naar Braamster, niet wetend dat zij de "poesiepoes" was. Zonnestaart, die naast haar zat, gaf haar een zacht duwtje.                 "Dat ben jij," Fluisterde de kater. Nerveus en schichtig wandelde ze naar voren. Braamster knikte goedkeurend. "Jonge kat, zou je je willen aansluiten bij ons?" De, grote, bruine kater liet zijn blik op haar rustten. "eh...m-mag ik erover nadenken?" Meteen ging er opnieuw gemompel en geroezemoes rond. "Natuurlijk. Ik zou je antwoord graag hebben bij volle maan. En nog mijn excuses dat ik je bewusteloos heb geslagen..." "Ah,eh o-oke! en eh..dat is niet erg hoor. ." Roxy bekeek de grond. Ze zag dat een mier zich aansloot bij de rest van de mieren. "Dan nu, wie zou deze kattin willen terugbrengen naar haar tweebeen-nest?" Verschillende staarten schoten in de lucht, waaronder die van Zonnestaart en een zwarte staart, die heel bekend voorkwam. "Hmm," Braamster tuurde nadenkend naar zijn clan. "Wolfhart en Zonnestaart, zouden jullie het willen doen?" Braamster knikte naar de twee katers. "Natuurlijk Braamster!" Riepen de twee katten in koor, waarna ze elkaar geïrriteerd aankeken.

Een tijdje later...

De drie katten gingen op weg naar het gezellige, warme huis van Roxy.





________________________________________________________________________________

733 woorden!! Nieuw record!

Ik hoop dat jullie mijn boek leuk vinden!
De Engelse versie staat ook online. Roxy's Desire heet het!

Groetjes, Hollyleaf 🐱🐈‍⬛🍃