Hoofdstuk 4

39 3 6
                                    

Tijger keek naar Roxy die binnenkwam, hij zuchtte. Roxy gaf hem een kopje en ging liggen in haar mand op de verwarming. "Waar heb je gezeten?" Tijger hief zijn kop en keek Roxy aan.

"Oh uhm...ik, ik was naar de clans. ," Stamelde Roxy, terugdenkend aan dat vreselijk mooie, warme kamp.

"W-wat?! Je bedoelt Dé Clans???!" Tijger sprong overeind en ging tegenover zijn zus staan.

"Ja! Het was heel leuk!" Roxy begon te spinnen.

Tijger keek verdrietig,"M-maar je gaat mij en Telma toch niet verlaten?!"                                             Ze keek naar de grond. /oh ja...als ik in de donderclan ga leven kan ik hier niet blijven.../

Ze gaf Tijger een kopje, ze aarzelde, zuchtte en viel inslaap.

Die nacht.

Roxy werd wakker, ze keek behoedzaam rond en trippelde naar haar slapende broer. Ze gaf hem een lik. "Sorry dat ik je hier moet achterlaten..." fluisterde de zwart - witte poes, ze knipperde een traan weg.                                                                                                                                                                    De poes trippelde naar Telma's plekje en maakte haar wakker. "Kom, ik weet een plek waar ze je beter kunnen verzorgen!" "Wacht wat?" Telma mompelde, nog niet zo goed wakker. "Kom mee!" Roxy fluisterde iets harder nu. Telma volgde zonder morren.



Die ochtend, een paar tuinen dieper in het bos.



Roxy zat naast Telma. Ze wachtten al heel de ochtend op de kat die haar antwoord zou doorgeven. En eindelijk, hoorde ze na een uur een zacht geritsel. Er verscheen een kleine, lenige poes met een zilveren vacht van ongeveer haar leeftijd. Roxy sprong en belandde naast de poes, die verschrikt opzij sprong. "Haha! Daar had ik je mooi te pakken, clankat!" Roxy miauwde, verrukt.

"Haha, ja..." De poes klauwde in de grond en mompelde: "Heb je je antwoord al?" "Ja! Ja, ik zou heel graag bij jullie clan komen!" Roxy spinde. "Maar, zou Telma mee mogen? Ze is oud en in jullie clan weet ik zeker dat ze nog lang en gelukkig zal leven. "oh eh..." De poes hield haar kop schuin en keek naar Telma.

"Hmm...ze mag meekomen van mij! Ik ben trouwens Zilverblad." "Ik ben Roxy en dit is Telma, maar dat wist je al." Roxy spinde blij. "Laten we gaan!" miauwde Zilverblad. Telma gromde.

En ze gingen opweg, naar het Donderclankamp.



Roxy keek nog één keer over haar schouder, denkend aan Tijger en hopend dat ze hem ooit nog terug zou mogen zien.





________________________________________________________________________________






Wat denken jullie...zou ze Tijger nog terugzien??

En zou ik een boek maken met de karakters met foto's hoe ze eruitzien?? (kent er iemand WarriorCats Ultimate Editions, ook WCUE, op roblox? Ik ga de katten namelijk daar maken.) pls zet in de comments of ik het moet doen of niettttt.

ik hoop dat je hebt genoten van weer een nieuw hoofdstuk!! :3



Groetjes, Hollyleaf🐱🐈‍⬛🍃

Roxy's VerlangenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu