Roxy's Verlangen

Hoofdstuk 27

Liedjes: Panic room, Angel with a shotgun, Je te pardonne, Rewrite the Stars

"Oke, schat. Het duurt een beetje lang vind ik. Accepteer je de deal of niet?" gromde Tijger. "Als je wil kan je mijn partner zijn.." hij knipoogde naar Kwikster die vuil terugkeek. "Ga. uit. ons. kamp." siste de oranje poes. "Goed..dan is het plan B. Jammer hoor." Tijger strekte zich uit, geeuwde en keek naar zijn katten. "Bloedclan, VAL AAN!" schreeuwde de ooit zo lieve kater. Kwikster staarde hem aan. "DONDERCLAN! BESCHERM ONS KAMP!" Krijste ze paniekerig.

Nog geen twee seconden later was de openplek een slachtveld geworden. Donderclan tegen Bloedclan. Watersprong rukte plukken vacht van Steen's staart die het uitkrijste. Zilverblad en de andere moederkatten schuilde angstig in het medicijnhol, aangezien de Bloedclankatten het een feestje vonden om de holen te verwoesten. Zachtsnor krijste het uit, een grijsgestreepte poes had haar in haar buik gebeten. Gaaiveder sprong in de strijd en begon de poes uit te schelden. "BEN JE BLIND OFZO?! ZIE JE NIET DAT DEZE KAT KITTENS DRAAGT?! WIL JE KITTENMOORD OP JE GEWETEN HEBBEN?! VUIL VOSSENHART DIE JE BENT!" Gaaiveder krijste zijn longen schor tot de kattin van pure schrik wegvluchtte. Zachtsnor slikte nog net een lachje in. Gaaiveder draaide zich om en leidde Zachtsnor de met mos overhangende grot in. Zilverblad spitste haar oren. "Zachtsnor? Wat- wat gebeurd er buiten?" de zilveren poes haar ogen waren wijd van schrik. En ze krulde zich beschermend rond haar partner en kits. Zachsnor likte haar buik. Gaaiveder gaf haar een papje die ze erop moest smeren om infectie tegen te gaan. Ze legde zich neer op het mos en haar ogen flikkerden angstig naar de ingang, verwachtend dat er elk moment een bloedclankat zou binnenstormen.

~~~~~~

Wolfhart wierp zich in de strijd met een kreet zo luid dat het nog na te horen was bij het meer. Tijger gromde. "Je gaat me niet krijgen, katje. Oh nee, echt niet." siste hij, klauwend naar de kater zijn oren. Wolfhart draaide zich om en sprong de hogesteen op. Hij keek uit over het kamp. Bloesemval die een poes in de nek beet, Watersprong die een kat zijn staart openrete. Wolfhart grauwde en wierp zich vanaf de steen op de bruine kater zijn rug. Hij haakte zijn klauwen in Tijger's vacht en beet in zijn oor. Tijger flopte neer op de grond, gleed onder Wolfhart door en sprong op de kat zijn rug. Wolfhart klauwde naar Tijger's oog. Tijger drukte de zwarte kater zijn kop in het zand, die een verward kreetje slaakte dat werd gedempt toen er een zandwolk in zijn mond terechtkwam, hij kuchte en legde zijn oren plat. En toen kwam een zwart-witte flits tegen Tijger zijn kop gevlogen. Tijger slaakte een verwarde kreet en probeerde de kat af te schudden. Maar de poes was slanker dan hem. Ze zoefde rond zijn poten en sprong terug op zijn rug nadat ze een flinke reep vacht had uitgetrokken van Tijger's buikvacht. Tijger hapte in het rond en liet los van Wolfhart die direct reageerde en in de donkerbruine kater zijn poot beet. Kwikster gromde van woede en wierp zich op Steen, die al een donkerrode plek had op zijn gezicht van het bloed.

Zachtsnor blaasde en wierp Tijger op zijn rug met behulp van Wolfhart. "Hoi broertje." miauwde Zachtsnor op een toon die geen emotie gaf. "..Roxy?" hapte Tijger naar adem, haar aan starend. "Dat is mijn naam niet meer, Tijger. Het is Zachtsnor." siste de poes. De bruine kater keek haar verward aan. "Je hebt een clannaam?! Hoe durf je! Hoe durf je die schurftvachten te-" Zachtsnor drukte een poot op zijn muil. "Ik heb hier vrienden broer, ik heb een partner en ben zelfs in verwachting van kittens! Dit is meer dan ik ooit had kunnen wensen." Zachtsnor staarde hem aan en een traan rolde van haar kaak. "Het spijt me dat het zo moet eindigen..doe de groeten aan mama en papa." Tijger keek haar aan alsof ze gek geworden was. "Wat bedoel je?", hij schudde de witte poot van zijn mond. "Zij zijn do-"
Zachtsnor bukte zich en gaf een laatste beet. Een gapende wond was zichtbaar in de bruine vacht. Tijger was dood. De zwart-witte poes smeerde vacht over de wonde en zuchtte. Moest het nou echt zo eindigen, broertje? Ze keek op naar de donkere hemel en liet haar kop rusten op Wolfharts schouder. Hij gaf haar een geruststellende lik. Het gevecht was vervaagd.

Steen staarde naar Tijger met droevige ogen. Hij pakte de nekvacht van de kater vast en sleepte hem buiten het kamp zonder nog een woord te zeggen.
~~~~~~~
Nog 1 hoofdstuk...
En dan is dit boek gedaan 🥲

Groetjes Holly🐱🐈‍⬛🍃