Roxy's Verlangen

Hoofdstuk 22

POV TIJGER

Tijger gromde verveeld. Hij stondt aan de rand van donderterritorium. "Hm...Zonnestaart zei dat hij haar hierheen zou brengen." Blaasde hij, gefrustreerd. "Wel..als hij zich niet aan de regels houdt, dan doen wij dat ook niet!" Tijger lachte en draaide zich om. "Gruis! Verzamel alle katten van de Bloedclan en breng ze hierheen." Snauwde hij. Gruis knikte. Tijger zwiepte met zijn staart en ging zitten. Hij sloot zijn ogen. Er kwam een herinnering naar boven van toen hij nog heel klein was. Hij was aan het spelen, met Roxy, Duif, Silly en Zelda. Ze rolden over de grond in een kluwen vacht. Hun moeder, Flossy keek het aan met een warme glimlach. Tijger stootte een balletje weg en Roxy sjeesde erachter. De herinnering vervaagde en de kater knipperde met zijn ogen. "Nou nou, waren dat even mooie herinneringen!" Grijnst de grijze kat met zwarte strepen. Tijger weet dat hij hallucineert en zijn hoofd hem dit aandoet. Toch spreekt hij al twee manen tegen deze schim. "En sinds wanneer sluip je mijn gedachten binnen?" Gromde Tijger uitdagend. "Ach, ik wou gewoon nog even terugkijken naar die prachtige tijd, voordat je me vermoordde.." miauwde hij kalm. "Ah, wat is er veel veranderd in die drie jaren." Zucht de kat dromerig. Er rommelt een woede in Tijger's keel. Hij haalt uit naar de geest en een traan rolt over zijn wang. "Je weet dat je nu nog kan terugkeren!" Zegt de schim, terwijl die vervaagt. "ZWIJG TOCH!" Krijst Tijger. "Hou toch je muizenbreinige mond, vader." Snauwde hij. Tijger wendde zich af en krast iets in de grond. Een kat, een kat met een kruis erdoor. "Hm.."

POV ZILVERBLAD

De poes gromde en klemde Forelstroom met alle kracht tegen de verwarmde stenen. "Jullie zullen boeten! Sterrenclan zal jullie niet binnenlaten!" Forelstroom miauwde verschillende scheldwoorden en Zilverblad kon het niet meer aan. Ze wierp haar hoofd naar Forelstroom's nek en zette haar tanden erin. Forelstroom krijste het uit tot ze een laatste keer sidderde. Zilverblad stond op en keek met ogen vol horror naar het lijk. Ze zag hoe Forelstroom nog eens stuiptrekte, er bloed uit haar mond opwelde en haar ogen naar achter rolden. De zilvergestreepte poes piepte angstig en wendde haar blik af. "Wat is er met de kits?" vroeg ze, bezorgd. "Ik-ik weet niet! Z-ze bewegen niet meer!" huilde Tulpenpoel.  "Ohnee...ohnee ohnee ohnee!" Zilverblad wandelde snel naar haar partner en drukte haar oor tegen Tulpenpoel's buik. "....We moeten naar het Donderclankamp. Nu." Zei Zilverblad kalm. Tulpenpoel knikte. Zilverblad keek nog een keer naar de dode Forelstroom die op de stenen lag. Ze rolde het lijk in het water en lied het achter voor wat het was. 

Hm...wat zal er gebeuren??? >:)

Groetjes, Hollyleaf😺🐈‍⬛🍃