86's Baby. • Eddie Munson •

2.5

Az çok kendime gelmiştim, doğrularak arabada oturduğum yerden inmeye çalıştım. Eddie ona tutunmam için yanıma gelmişti. Paniklemişe benziyordu, terlemiş ve benim için endişelenmiş hâldeydi. Ben bile kendimi bu kadar umursamazken böyle olması beni üzmüştü.

"Her şey yolunda." dedim ona bakaraktan.
Doktorun odasına gelmiştik. Eddie'ye dışarda kalmasını işaret ettiğinde ona iyiyim anlamında başımı salladım. Emin olmayan bakışlarla ardımdan kapıyı kapatmıştı.
Hasta yatağına uzandım ve gözlerimi kapattım. Tek istediğim bana ilaç yazıp bir an önce buradan gitmekti. Bu lanet yerden nefret ediyordum.

"Bayan Green, geçen sefer eşiniz için buradaydınız sanırım, yoksa yanılıyor muyum?"
diye sordu adını bile bilmediğim doktor. Ona, onu ilgilendirmediğini söyleyerek ne kadar bağırmak istesemde  yapmadım.

"Aynen öyle. Ama bu sefer farklı. Midem bulanıyor ve az kalsın bayılıyordum. Ayrıca reglim gecikti, ondan olabileceğini de düşünüyorum. "

Göz ucuyla ona baktığımda ayağa kalktığını gördüm. Bir şey dememişti, sadece kafasını salladı.
Yanıma yaklaştı ve karnıma bir şey sürüp karşısındaki cihazı açtı. Dikkatli ve ciddi bir şekilde cihaza bakıyordu.
Ne yapıyordu bilmiyordum ama acele etse iyi olurdu.
Göbeğim gıdıklanırken yattığım yerde rahatsızca kıpırdanıyordum. İğrenç sıvı tekrar midemi bulandırmak üzereydi.

"Pekâlâ..."
Doktor güler yüzüyle bana bakıp işi bittiğinde göbeğimi örttü. Ayağa kalkmamda yardımcı olmak istercesine elini uzattı.
Bu boktan kadın acı çektiğim için oldukça mutlu görünüyor gibiydi.

Yardımıyla doğruldum ve sorunumun ne olduğunu söylemesi için beklemeye başladım.
Masasına geçip kağıda bir şeyler yazmakla uğraşırken diğer yandan benimle konuşuyordu.
"Öncelikle mide bulantın için sana şurup yazacağım.... Bunları almayı asla ihmal etme. Hamilelikte herkesin başına gelir sonuçta." Son cümlesini bastırarak söylemişti. Esprisini oldukça komik bularak bir kahkaha patlattım.

"Güzel şakaydı..."

Gülüşü anında silinip kaşları çatılmıştı. Neden anında böyle ciddi bir ifadeye bürünmüştü anlamamıştım.

"Şaka mı? Kim hamilelik konusunda şaka yapar ki?
Hamile olduğunuzu söyledim, ve öylesiniz."
Sanırım şizofren oluyordum...
Karmaşık bir duygu vücudumu ele alırken, gözlerim bulanıklaşıyordu. Yanlış duymuş olmalıydım. Böyle bir şeyin imkanı yoktu. Olamazdı.
Doktor, yüzümdeki o şoku gidermeye çalışmak ister gibi durumu açıklamaya çalıştı.
"Bayan Green, telaşınızı anlıyorum. Şaşırmanız oldukça normal. İsterseniz ultrason görüntülerine sizde bakın."

Elime tutuşturduğu kağıtlara ister istemez göz gezdirmiştim. Az önceki cihazda gördüğüm görüntülerdi. Başımı iki yana salladım.
"Bu mantıklı değil. Tekrar bakın, bir şey yapın. Ben hamile falan değilim! Olamam!"

"Sakin olun lütfen. Bebeğiniz henüz neredeyse 5 haftalık. Kendinize de zarar vereceksiniz!"
Alnımdan akan terleri elimin tersiyle silip derin bir iç çektim. Saçlarımı geriye attım ve düşünmeye çalıştım.
Eddie ile birlikte olalı yalnızca bir hafta bile olmuyordu... Bu da neyin nesiydi? Eğer hamileysem bile... bir aylık olamazdı... Saçmalıktı. Tek bir nedeni vardı ama onun olmasını istemiyordum. Kim böyle bir şeyi kabullenirdi ki...

"Bir haftalık falan olmadığına emin misiniz? Belki yanlış görmüşsünüzdür?"
Sinirden gülerken elimi karnıma götürdüm.
Doktor garip bakışlarını üzerimde gezdiriyordu. Muhtemelen ilk defa böyle bir şeye şahit oluyor gibiydi ama umrumda değildi. Eğer bu gerçekse... Eddie'ye ne derdim bilmiyordum.