Chapter; Five

517 60 64
                                    

“Şaka yapıyorsun!”

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

“Şaka yapıyorsun!”

Ağzım kocaman açılmış önümdeki çocuğa bakıyordum. Gereğinden fazla tepki vermiş olabilirdim ama cidden şaşırtmıştı beni. Bir anda olacağımı düşündüğüm karakterimin tam zıttı olmuştum. Kendim olmuştum.

“Kawasaki Z800!?”

Kocaman açılmış gözlerimin içinden yıldızlar çıktığına adım kadar eminim. Kendimi ve heyecanımı bastıramıyorum.

“Bekle, sen de mi motosiklet tutkunusun!?” Shindo da en az benim kadar heyecanla konuştu. Gözlerim önümdeki lacivert motosikletten bir an olsun ayrılmazken cevapladım onu. “Şaka mı yapıyorsun, tutku kelimesi hafif kalır. Aşığım resmen!”

Motosikletin önünü, arkasını, her yerini inceledim büyük bir enerjiyle. Shindo turuncu saçlarını savurdu. “Yalnız lütfen. O senin yengen, yengen.”

Shindo'ya 'ciddi misin?' diye bir bakış attım. “Çalarım,” dedim ciddiyetle. Durdu. Bana baktı. Yüzüne sis çöktü. Etrafına yayılan karanlık aura yutkunmama neden oldu. “Ona elini sürdüğün an,” nereden çıkarttığını bilmediğim bıçağını temizledi. Yüzünde korkunç, çok korkunç bir gülümseme vardı. “Seni akşam yemeğim yaparım, kadın.”

Hemen ardından hiçbir şey olmamış gibi kocaman gülümsedi. Etrafına çiçekler saçıyordu resmen. Yüzümdeki korku ifadesiyle baktım onun huzurlu yüzüne. “Ee, gitmiyor muyuz?” dedi. Elindeki kaskı otuz iki diş sırıtarak uzattı bana.

Hızla ellerimi birleştirdim, gözlerimi yumdum.

Tanrı beni bu psikopattan korusun.

Duamla birlikte üçlememi yaptıktan sonra uzattığı kaskı alıp başıma geçirdim. Shindo'nun arkasına oturdum. Bu ilk seferim değildi fakat yine de gergin olmamak elde değil tabi.

Oturduğum yeri sıkı sıkı tuttuğumda Shindo gülümsedi. “Tecrübeliyiz,” dediğinde başımla onayladım onu. Onaylar onaylamaz gaza yüklendi Shindo.

Bedenimin yarısını orda unuttum sanırım.

“Shindo, yavaşlasan mı azıcık!?” diye bağırdığımda daha çok hızlandı. Kahkaha attı. “Ne dedin? Duyamıyorum seni!” “Yavaş-” gaz pedalına var gücüyle bastığında ağzımdan bir küfür kaçtı. O ise bunu umursamadan kahkaha atmaya başladı.

“Korkma, rüzgarın keyfini çıkar!”

Derin bir nefes aldım. Biraz daha alışmıştım şimdi. Uzun zaman olmuştu motosiklete binmeyeli, abimden sonra...

Nothing Ever Last Forever Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin