"Tanrı kusurlarla dolu seni yarattı Araki," dedi gözlerimin içine bakarken. Derin bir nefes aldı ve bu soğuk havada buharlaşması için geri verdi. Devam etti bir adım atarken;
"Ve her bir kusurunu tek tek öpmem için beni."
══════ஜ▲ஜ══════
𝙺. 𝙱𝚊𝚔...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neredeyim ben?
Bu kahrolası rahatlık, bu boş vermişlik, bu çabasızlık niye?
Neden susmuş düşüncelerim? Alacağım bir sonraki nefesi, atacağım bir sonraki adımı planlamayı kim ertelemiş?
Umursamazlık çökmüş üzerime. Şahane bir umursamazlık. Sanki annemin karnındayım, hiçbir derdim tasam yok, bir yarışta değilim. Hayattayım, ama sorumlu değilim.
Nedir bedenimdeki bu uyuşukluk? Yoksa yeni doğdum da o yüzden mi bu gevşeklik?
Yargılanmıyorum. Yaptıklarım kimseye bir etkide bulunmuyor, kimse benden bir şey beklemiyor, sadece... Sadece uzanıyorum.
Saçlarım okşanıyor. Hiçbir şey için çabalamamama rağmen saçlarım okşanıyor, sanki bir aferin alıyorum. Neden aferin alıyorum? Bir başarım olmadı, hiçbir şeyde birinci olmadım, hiçbir şey kazanmadım...
...Başarısız olsam bile sevilebilir miyim yani?
Elimde övüneceğim hiçbir şey olmasa bile beni sevecek, başımı okşayacak biri var mı yani?
Annem bana böyle öğretmedi ama.
Her şey başarıdır Katsuki, derdi.
Tüm gücünle savaşmalısın Katsuki, derdi.
Başarısızlığın senin suçundur, derdi.
Öyleyse kim bu öğütülmüş kahve kokulu kadın?
Neden beni en beter halimde sıkı sıkı kucaklıyor? Kollarını bedenime sarıyor, göğsünde dinlendiriyor yorgun zihnimi? Bunca yıldır beni aşağılayan beynimdeki sesleri kokusuyla bastırıyor?
Görmem gerekiyor. Beni böylesine huzurlu hissettiren kadının yüzünü, gülüşünü, gözlerini...
Siyah gözleri var. Şefkatli bakıyor. Gülümsemesi çok masum, papatya gibi. Yüzündeki sevgi dolu ifade benim için fazla değil mi? Ben hiçbir şeyim. Başarısızlık dolu hayatım. Değersizim.
Sevgi.
Koşulsuz sevgi.
Yanaklarımı kavramış elleri çok narin. Dokunmak istiyorum. Dokunsam kirlenir mi?
Gözlerime bakıyor. Görüyor mu acaba yorgun ruhumu? Sürekli savaştan yorulmuş, silahını indirmiş askeri.
Görüyor.
Görmese bakamaz bu kadar güzel.
Ama belli, onun da ruhu yorulmuş. O da mı bırakmış silahını? Acaba ben de onun kadar güzel bakıyor muyumdur şuan? Gözlerim parlıyor mudur?
