Senden Kalanlar Cefâpîşe (III)

YİRMİ DOKUZUNCU BÖLÜM

Ahh bu kitabın da son bölümüne gelmişiz sonunda. Bu uzun yolculukta beni yalnız bırakmayan herkese teşekkür ederim.💜 (Yalnız daha dördüncü kitap var kdks) 🤭🤭

🪶🪶🪶

"Geri gelmeyecek bir hayata adadım seni… "

                                                  ༄༄༄
Aşk neydi?
Sevgi neydi?
Huzur neydi?
Mutluluk neydi?

Hepsi de bir adamda toplanır mıydı; tek bir adamda aşkı da huzuru da bulur muydun insan?

Önceden olsa, çok önceden ama, bulamaz derdim. Aşkla huzur bir araya gelemez asla derdim. Ama artık, diyemem. Hayatıma onun girdiğinden beri öyle bir şey deyip de ona haksızlık edemem.

Ulaç…

Tek bir adamda buldum ben her şeyi, tek bir adam yaşattı bana dünyanın güzelliğini. Ve ben tek bir adamda buldum yaşama sevincini.

Demeyin bana sakın, yargılamayın beni. Siz de biliyorsunuz benim hikayemi, çektiğim acılar az değildi ki. Çok çektim, çok ağladım, çok acıdım… Ama o beni iyileştireceğini söyledi. Söz verdi bana.

Biliyorum o sözünde dururdu, her zaman durmuştu.

Yanımdaydı, yanındaydım. İkimizin de tek istediği buydu zaten, yan yana olmak. Bir aradaydık artık, değiştirilemez bir gerçekti bu. Kimse, hiçkimse bizi ayıramazdı.

Çünkü biz bir bütündük artık.

Bir yapboz gibiydik parçalarımızla. İkimiz de tek bir resmi anlatıyorduk aslında ama dağılmıştı işte parçalar her bir tarafa. Birleştirmeye çalışmıştık, becerememiştik. Biz tam toparladığımızı sanırken aslında bir parçamızın eksik olduğunu görüyorduk. Ve sonunda o parçamızı da bulmuştuk.

Oğlumuz gelmişti yanımıza, onunla birleşmiş onunla tamamlanmıştık. Şimdi tek bir resimde canlanan üç kişiydik biz. Birbirini tamamlayan ve bir arada olan…

Birbirimizin hasretiyle yanıp tutuşmuştuk aylarca, yanıp kül olmuştuk hatalarımız altında. Ama bitmişti işte, biz bir aradaydık. Hiç olmadığı kadar güçlüydük ve hiç sevmediğimiz kadar seviyorduk birbirimizi.

Çünkü biz, bize aittik.

"Öldüm sandım, sensiz geçen her lanet günde can verdim sandım ama yaşadım. "

"Bitti sandım, senden sakladığım sırlar açığa çıktığında bitirdik sandım ama daha da bağlandık birbirimize. "

"Bir daha hiç gelmeyeceksin sandım, bir daha seni görememek nedir biliyor musun sen? "

"Bir daha beni hiç affetmeyeceksin sandım, bir daha affedilmemek nedir biliyor musun sen? "

"İyi ki geldin, hoş geldin. "

"İyi ki geldim, hoş bulduk. "

Birbirimizin nefeslerini içimize çekerken birbirimizin teninde huzur buluyorduk. Çok değil sadece birkaç güne kadar hayatım cehenem ateşlerine doğru yol alırken şimdi cennetin o berrak sularında yüzüyordum.

Aşk bu muydu?
Evet, tam olarak buydu.

"Beni hiç sevmeyeceksin sandım, seninle asla yaşlanamayacağız sandım. " Düşündüm, gerçekten de böyle düşünmek insana acı verirdi. Ama onun başka türlü sorması daha kanatırdı yaramı.

Beni neden hiç sevmedin Mehir?

Böyle bir soruya nasıl cevap verilirdi ki? Cevap verilir miydi daha doğrusu? Hayır, ben veremezdim. Cevabım da olmazdı zaten.