See Memories ~hyunlix~woosan~

-3-

Bangchan, Minho ve Jisung geldikleri zaman evin içerisine büyük bir sessizlik çökmüştü. Nasıl başlayacağımı bilemiyordum. O sıra Wooyoung ile göz göze geldik. Beni anlamış olmalı ki gülümseyerek söze başladı.

"Merhabalar siz Bangchan olmalısınız. Tanıştığıma memnun oldum ben Wooyoung."

Bangchan şaşkın bir şekilde ona bakarak elini uzattı ve konuştu.

"Memnun oldum adımı nerden biliyorsunuz?"

Wooyoung Bangchan'ın eline baktı. Ama elini uzatmadı.

"Bana temas etmek istemezsiniz. Üzgünüm ama elinizi havada bırakmak zorunda kalacağım."

Bangchan ve diğerleri daha çok şaşırdı.

"Felix. Bize açıklaman gereken şeyler var sanırım?"

Gülümsedim. İşler karmaşıktı. Nereden başlasam.

"Dün markete çıkmıştım. Gelirken ise Wooyoung ile asansörde tanıştım."

Sözümü Minho'nun öksürmesi kesmişti. Jisung ise hızla kalkarak ona su getirmişti.

"Daha sonra bir baş ağrısı yaşadım ama umursamadım. Tabi akşam ise şiddetli bir ağrıyla tekrar uyandım. Biri odaya girerek beni boğmaya çalışıyordu. Ama boğduğu kişi ben değildim."

Bir anda üzerime doğru saçılan su ve daha çok öksürme sesi ile Minho'ya döndüm.

Şaşkınlıktan ağzındaki suyu üzerime püskürtmüş ve birazı da boğazına kaçmıştı.

"Ya iğrenç ya."

Öksürükleri arasında koluyla ağzını sildi.

"Ne yani şimdi sen bana."

Wooyoung'a bir bakış attı.

"Açık olabilirsin."

"Ne yani şimdi sen gücünün geri geldiğini mi söylüyorsun?"

"Aynen öyle söylüyorum."

Hepsi birbirine şaşkınca baktı bir süre. Bangchan derin bir nefes aldı.

"Tamam. Bu biraz garip ama olan olmuş. Peki bu hikayenin devamı?"

Bende derin bir nefes aldım. Wooyoung'a döndüm.

"Hikayenin devamı da o"

Herkes Wooyoung'a döndü.

"Onda bir şey hissettim. O da hissetti ve ben de bunu fark ettim. Bana gelmesini bekledim. Biraz hızlı bile oldu."

"Bekleyecek ve ya harcayacak zamanım yok çünkü. Hem kendimi hem de sevgilimi tehlikeye soktum ve ne yapacağımı bilmiyorum."

San'a döndüm. Onlar da bizim gibiydi. Hyunjin'e baktım. O da bana bakıyordu. Yüzümdeki hüzünlü ifadeyi fark etmiş olmalı ki gülümsedi moral vermek için.

"Onlar da bizim gibi."

Söylediklerim ile sadece kafasını sallamış ve ellerimi daha sıkı tutmuştu. Derin bir nefes alarak konuşan Bangchan'a döndüm.

"Ne tehlikesi? Bize olanları anlat ki sana yardımcı olalım."

Wooyoung derin bir nefes almış ve gözlerini hepimiz üzerinde gezdirmişti.

"San normalde ailesinden aldığı destek ile yaşıyordu. Ama biz sevgili olmaya başladığımızdan beri de her ikimizin yükünü o taşımaya başladı. Benim bir ailem yoktu ve yurttan da atılmıştım. O beni gecenin bir körü bulmuş evini açmıştı. Ara sıra sıkıntı çekiyorduk. Bunun üzerine San akşamları bir mekanda çalışmaya başladı. Bazen onu ziyarete giderdim. Çalıştığı yer oldukça büyük ama sakin, bar gibi bir mekandı. İnsanlar sadece birşeyler içip dans etmeye geliyordu. Lüks bir yer olduğu için de kolay kolay olaylar olmazdı."