Strangers To Soulmates

Deel 15

Pov Emma,

Ik werdt wakker met kloppende koppijn. Ik bedekte me hoofd tegen de zonlicht dat door de gordijnen kwam. "Emma wakker worden.". Werdt er geroepen. Ik heb geen verdomme wekker nodig. Ik draaide me weer om. Maar me rust duurde niet lang voordat me kamer deur werdt open gedaan. "Ben je wakker Emma?". Werdt er gevraagd. Ik herkende de stem gelijk. 'Sharon'. "Emma is er niet op dit moment. Alstjeblieft laat een bericht achter na de piep.". Zei ik met een vermoeiende toon. "Emma ik heb je nodig.". Zei ze alleen. Ik mopperde en zuchten en draaide me om richting de deur. Waar Sharon nog in de deur opening stond. "Wat is er?". Vroeg ik.

Sharon sloeg de deur dicht en kwam naast me zitten op het bed. "Ik ehm... Ben heel bang.". Ik keek haar vragend aan. "Voor wat?". Ze was even stil. Het leek alsof ze het niet durfde te vertellen. "Sher je weet dat ik er voor je ben. Meiden onder elkaar moeten elkaar steunen voor dik en dun.". Ze zuchte en keek me aan. "Ik ben bang dat ik zwanger ben.". Ik schrok van die woorden die ik hoorde. Met grote ogen keek haar aan. "Wat? Weet je het zeker?". Maar ze schudde haar hoofd. "Hoezo denk je dat?". Ik ging iets rechter op liggen zodat ik haar beter aankon kijken. "Ik ben laat.". Zei ze alleen. "Hoeveel laat?".

Ze sprak even niet. Het was even heel stil in de kamer. Ik pakte haar hand en ze keek me aan met tranen in der ogen. "2 maanden.". Ik schrok er van en pakte haar hand. "Heb je een test gedaan?". Vroeg ik en ze schudde haar hoofd. "Ik ben bang omdat alleen te doen.". "Dan doen we het toch samen.". Ze keek me opgelucht aan. "Weet je het zeker?". Vroeg ze onzeker. "100%.". Ze zuchte in opluchting en glimlache onder haar tranen. "Maar een gekke vraag.". Ik zuchte. "Is het Nathan's?". Ze knikte. In opluchting zuchte ik weer. Gelukkig is het die van hem en niet van iemand anders dan had ze een grooter probleem gekregen. "Okay ik ga me even aankleden en dan zie ik je beneden. Dan gaan we samen even wat testen halen.". Ze knikte alleen en stond op. "Dankjewel.". Ik gaf haar een knipoog en ze verliet me kamer.

Wat een gedoe allemaal. Ik stond maar gelijk op uit me bed en pakte alvast me kleding. Ik stapte onder de douche en ging me tandenpoetsen en harenwassen. Ik kleden me aan en deed even snel wat make-up op. Ready. Ik liep naar beneden en zag dat iedereen nog lag te slapen. Want Sharon was de enige die beneden was. "Ligt de rest nog te slapen?". Vroeg ik. Ze knikte langzaam. Ze had haar onderbuik met 1 van haar handen vast. Zo zielig dit. "Kom.". Zei ik en ik trok me schoenen aan. Samen liepen we naar de auto van Nathan. "Ik rij!!". Riep ik vrolijk. "Ja echt niet.".

Ik keek haar aan met een pruillipje. "Nee echt niet. Als er wat gebeurt met deze auto dan ben ik echt dood Em.". Ik rolde me ogen en liep naar de bijrijdersstoel. "Okay naar de etos.". Het duurde even voordat we wegreden. Sharon was zich zelf nog aan het klaarmaken mentaal voor de rit. Na een paar minuten reden we weg richting de Etos.

"Hoeveel wil je er?". Vroeg ik aan der. Maar ze haalde haar schouders op. Ik rolde me ogen en keek terug naar het schap. Zoveel keuzes welke moet ik nou kiezen. Na een goeie 5 minuten beslissen pakte ik er 2. 1 goedkope en 1 dure variant. Zo weten we zeker dat we het goed doen. Ik liep naar de kassa en betaalde de zwangerschap testen. "Fijne dag veder.". "Dank u.". Zei ik tegen de kassamedewerker en ik liep naar buiten waar Sharon stond te wachten. Ik hield het tasje omhoog met de zwangerschapstesten er in. Ze glimlachte niet, ze keek me alleen en knikte.

Na een paar minuten waren we thuis aangekomen. De jongens waren al wakker toen we aankwamen. "Goeiemorgen dames.". Werdt er geroepen toen we naar binnen liepen. "Wat zijn jullie vroeg op.". Ik keek naar Noah die dat vroeg die aan de tafel zat. "We moesten even wat halen.". Zei ik alleen maar. Ik keek achter me naar Sharon die angstig achter me stond in de deur opening. "Wij gaan naar boven.". Zei ik en ik liep achter Sharon aan. "Wat gaan jullie doen?". Werdt er nog geroepen. Maar ik gaf geen antwoord. We liepen richting de badkamer. Ik deed de deur achter me op slot en draaide me naar Sharon.

"Ben je er klaar voor?". Vroeg ik aan der. Ze antwoorde niet, ze zat voor haar uit te staren in de spiegel. Ik liep naar haar toe en pakte haar hand vast. "Wat het resultaat ook zal zijn. Wij staan allemaal achter je.". Ze glimlachte en nam een hap adem in. Ze blies hem uit en deed haar ogen dicht voor een seconden. Ze deed hem weer open en knikte. Ik graaide in het tasje en pakte daar de twee zwangerschaptesten uit. "Ik zou ze allebei tegelijkertijd doen. Dan weet je het tenminste zeker.". Ze knikte en liep naar de toilet. Ze plaste op de zwangerschapstesten. Ik zet daarna gelijk een timer voor 2 minuten.

"Okay praat even ergens over alstjeblieft.". Sprak Sharon gelijk. "Ehm... waarover?". "Iets maakt niet uit, gewoon iets om de stilte te verbreken.". "Ehm....". Ik was even stil. Waar moet ik in vredesnaam nu over praten? Ze weet al zo veel van me. "Ik heb Matthy gister me telefoon nummer gegeven.". Zei ik maar, dat is iets wat ze nog niet wist natuurlijk. "Wat? Echt? Waarom?". Vroeg ze verbaasd. "Nou we hadden gepraat en het klikte. Hij wouw graag een nieuwe start maken. Dus ik heb hem mijn telefoon nummer gegeven.". Ze keek me geschrokken aan met grote ogen. "Het is niks bijzonders Shar.". "Niks bijzonders? Dit is heel bijzonder. Na een jaar hebben jullie weer contact. Dat is super goed toch!!". Zei ze heel vrolijk.

"Nou ik weet niet of dat super goed is.". Ze keek me gelijk vragend aan. "Hoezo niet?". Ik zuchte en sprak. "Ik wil gewoon niet terug naar het zelfde. Het was leuk en gezellig maar liep uiteindelijk verkeerd. Ik wil niet weer dat me hart gebroken word.". Ze zuchte en stop op van de wc. "Dat weet ik lieverd. Maar jullie worden niet voor niets weer naar elkaar toe getrokken lijkt mij.". Ik keek weg naar de grond. Ik durfde gewoon niet haar blik in haar ogen te zien. "Probeer het gewoon. Het hoeft niet terug zoals het was. Maar kennisen blijven is ook goed toch?". Ik knikte zachtjes.

Gelijk op dat tijdstip ging de wekker af. Sharon zuchte weer en nam een paar stappen achteruit. "Dat is de wekker het is tijd.". Zei ik. Ze pakte de zwangerschapstesten die op de wasbak lagen. Ze deed even haar ogen dicht en nam een paar keer diep adem. "Okay.". Zei ze zachtjes en ze draaide de testen om. Het was even stil, dood stil. Het leek alsof het nog even verwerkt moet worden. Ze keek toen naar mij met tranen in haar ogen. Fuck. Ik liep gelijk naar haar toe en gaf haar een knuffel. "Hoe kan dit nou mij gebeuren.". Zei ze snikkend in me schouder. "We doen het veilig. Ik slik anticonceptie en gebruiken een condoom. Dan kan het toch niet zomaar gebeuren.". Zei ze huilend. "Ik weet het ook niet.".

Ik hield haar goed vast in me armen. Ze huilden in een stuk door. Het leek wel alsof we uren zo stonden. Me armen begonnen pijn te doen van het vasthouden. Maar ik kon haar niet los laten. Uiteindelijk na een paar minuten liet ze mij zelf los. "Wat nu?". Vroeg ze aan me. Je zag de rode plekken onder haar ogen van het huilen. Ze draaide zich om naar de wasbak. "Je moet het vertellen.". Ze keek gelijk heel schuldig in de spiegel. "En wat als ik het niet wil?". Vroeg ze. Ik zuchte en ging naast  haar staan. "Je heb twee keuzes Shar.". Ik nam een hap adem en sprak.

"Of je gaat nu naar beneden en je vertelt Nathan dat hij vader wordt.". "Of?". "Of je vertrekt.". Ze leek er van te schrikken van me zin. "Dan ga je weg en wacht ik tot je aan ergens bent waar hij je niet achterna kan gaan en vertel ik het hem. Jou'n keuz.". De tranen kwamen weer over haar wangen. Ze zakte op de grond, en bracht haar hoofd tussen haar knieeen. Ik gaf haar een knuffel, en zo zaten we een tijdje.

"Ben je er klaar voor?". Vroeg ik na bijna een uur later. Ze knikte. Ik haalde het slot van de badkamer deur en we liepen naar beneden. "Jemig wat hebben jullie daar gedaan.". Lachte de jongens. Ik gaf ze en glimlach. Maar hun gelach hield snel op toen ze Sharon naar binnen zagen komen. "Sharon gaat het? Wat is er?". Werdt er gelijk gevraagd. Nathan ging recht op zitten en keek haar bezorgd aan. Ik sijnde naar haar dat ze naar Nathan moest gaan. "Kunnen we even buiten of ergens anders praten Nathan?". Vroeg ze zacht. Maar net hard genoeg dat hij het kon horen. Hij keek me bang aan. Ik knikte naar hem, en hij stond op. Hij liep langs me achter Sharon aan. Samen liepen ze naar buiten toe en liepen ze net buiten zicht.

De rest van de jongens keek naar mij. "Gaat ze het uitmaken?". Werdt er gelijk gevraagd. Ik keek ze raar aan vanwege de vraag. "Wat nee.". Ik hoorde ze zuchten in opluchting. "Het is wat anders.". Zei ik en ik nam een hap adem. Laten we hopen dat Nathan dit goed op pakt.

Dit was Deel 15 hopelijk vinden jullie het leuk.

Bye
Xxx