Strangers To Soulmates

Deel 30

POV Emma,

De tijd ging langzaam voorbij. Ik kon niet weten Hoelang we hier al zaten. Maar zowiezo al een paardagen. Ik werdt misbruikt en verkracht bijna om het uur. Ik had overal wel een snee zitten. Ik zat onder de blauwe plekken. Elizabeth die had ook wat klappen gekregen. Zelfs Edward en Elyas die hadden blauwe plekken. Maar dat kregen ze alleen als ik niet mee werkte. In elke hoek van de kamer zat een emmer. Daar moeten we onze behoeftes in doen. Elke dag werdt hij gelukkig wel geleegd en schoongemaakt. Ik had ook niks meer gehoord van de bankzitters. Maar diep van binnen hoopte ik dat ze nog druk bezig waren me aan het zoeken. Maar zeker wist ik het natuurlijk niet. "Emma?". Hoorde ik een zachte stem vragen.

Ik opende me ogen en draaide me hoofd naar de zijkant. Het was Elyas, hij keek me heel bezorgd aan. "Ja?". Antwoorde ik moeizaam. "Je moet niet zo lang je ogen dicht houden.". Zei Elizabeth er achteraan. Ik duwde me omhoog van de grond. Zodat ik kon zitten. Ik keek Elizabeth vragend aan. "We zijn anders bang dat je overlijd.". Zei ze bang. "Ik ben okay Eliza, ik overleef het wel.". "Is je geraden ja!". Zei Edward er geïrriteerd achter aan. Ik lachten zachtjes. "Weet je zeker dat ze ons wel aan het zoeken zijn?". Vroeg Elyas. Toen ging de deur open van de kelder. Max kwam naar binnen met 2 andere mannen. "Ze zoeken jullie inderdaad.".

Een van de mannen kwam naar binnen met een knuppel. "Ik heb net te horen gekregen van een goeie bron dat de ontvoering van onze oudere zus. De politie over de streep heeft getrokken.". Ik keek de rest aan die me geschrokken aan keken. "Dus we moeten extra voorzichtig doen met jullie nu!". Max die liep naar het midden van de kamer. Hij pakte de honkbal knuppel van 1 van de mannen. En wees naar mij. "Kom, we gaan even wat leuks doen! En elk moment dat je het uitgilt of moeilijk doet. Zorg ik er voor dat je pijn krijgt, met deze!". Hij hield de honkbal knuppel omhoog. Met een hele grote glimlach.

"Pak haar.". Was het enige nog dat hij zei voordat ik gepakt werdt door de 2 mannen. Ik zag de gezichten van Elizabeth en de tweeling. Ze waren heel bezorgd om me. Want ik kon bijna niet meer lopen. Ze moesten me bijna de kamer uit dragen. Ik werdt weer getild naar de zelfde kamer waar ik al een hele lange tijd was verkracht en misbruikt. Ze bonden me vast met touw aan me polsen en enkels. Me onderbroek werdt weer uit getrokken en me shirt ging weer omhoog. Max stond in de deur opening en zat me aantestaren terwijl de mannen me begonnen aanteraken. Ik had genoeg pijn in mijn armen en benen. Dus kon al met moeite bewegen. Maar ik probeerde nog met me laatste kracht hun van me af te krijgen. Ik mopperde en schold hun uit.

Maar ik werdt elke keer geslagen door de knuppel in mijn buik. Na een paar slagen begon ik het optegeven. Ik liet ze me slaan me misbruiken en verkrachten. Het ging door tot ze alle 3 meerdere keren waren klaar gekomen. "Breng haar terug.". Zei Max. En zoals hij dat zei de rest gehoorzaamde. Ze haalde de touwen van mijn enkels en polsen. Ze droegen me weer terug naar de kamer. En maakte de enkelband weer vast. "Gaat het Em?". Vroeg Eliza. Ik probeerde de kracht in me armen te vinden om te gaan zitten. Maar die was er niet meer. Ik kon me alleen nog maar omdraaien naar me rug. Dus dat deed ik. "Gaat wel Eliza.". Zei ik met een schorre stem. "Liegenbeest.". Zei Edward boos. Ik draaide me hoofd om naar hem. Hij keek me boos aan en geïrriteerd. "Edward het gaat wel.". Zei ik nog maat hij geloofde het niet meer.

"EMMA KIJK NAAR JE!!". Schreeuwde hij het nog uit. "Je kan niet meer zitten en lopen. Je hebt overal verband zitten van de plekken met de fucking mes! Denk je dat we je niet horen schreeuwen!!". "De muren zijn dun Em we horen alles.". Zei Elyas er achteraan.  "Hou op je zo groot te houden Emma!!!". Riep Edward er achteraan. De boosheid kwam naar boven met die laatste zin. "Wat wil je dat ik doe Edward!!!". Riep ik hard. "Ik heb pijn!!! Ik ben moe!! Ik voel me vies!! Ik kan niet meer Edward!!!". "Doe dan wat!!". Riep hij. "Zoals!!! Wat wil je dat ik verdomme doe!! Ik probeer elke keer om los te breken van hun. Om te rennen naar de deur. Maar het lukte me niet meer Edward.". Uit de boosheid kon ik zitten. Ik voelde de pijn in mijn armen voor heel even niet meer. Ik trok me benen omhoog naar me kin toe. "Als je wat wilt. Doe het lekker zelf!!". Zei ik daarna tot dat ik me omdraaide naar de muur.