Strangers To Soulmates

Deel 25

POV Emma,

Ik werdt wakker van de auto die een hele scherpe bocht maakte. Ik deed me ogen open en zag dat we nog steeds op de weg waren. "Zijn we er bijna?". Vroeg ik aan de jongens. Kevin draaide om die in de bij rijder stoel zat. "Ja bijna.". Zei hij. "Goeiemiddag Emma beetje kunnen slapen?". Vroeg Tim vrolijk. Ik grinnikte. "Wel heel erg ongelukkig. Ik heb nu wel pijn in mijn nek.". Ik hoorde ze zachtjes lachen. "Hoelang moeten we nog.". Vroeg ik nog een keer. "Denk iets van 20 min.". Antwoorde Kevin. Ik knikte. "Kijk wat ze aan het doen zijn. Ze rijden scheef.". Zei Tim opeens. Ik keek naar de auto voor ons. Dat was Koen zijn auto. "Wat zijn ze aan het doen?".  Vroeg ik maar Tim en Kevin haalde hun schouders op. "Ze doen raar.". Ze knikte gelukkig. "100%".

"Als ze vallen ga ik ze uitlachen.". Zei ik, en de jongens begonnen ook te lachen. Ik pakte me telefoon en stuurde Matthy een appje.

Ik: Als jullie gaan vallen of in een ongeluk terecht komen door jullie verschrikkelijke rij gedrag dan lach ik jullie gewoon vierkant hard uit.

Ik keek trots me telefoon. "Wat heb je gedaan?". Hoorde ik Kevin gelijk vragen. Ik liet me telefoon zien met het appje dat ik gestuurd had naar Matthy. Kevin glimlachde en schudde zijn hoofd tegelijkertijd. Het duurde niet lang voordat ik een appje terug kreeg.

Matthy❤️‍🔥: Wij in een ongeluk? Laat me niet lachen Em.

Ik: Nou dat gebeurt wel als jullie niet normaal gaan rijden. Jullie rijden helemaal scheef.

Matthy❤️‍🔥: Dat valt wel mee hoor.

Ik: foto gestuurd.

Matthy❤️‍🔥: Dat is toch niet zo erg scheef.

Ik: Scheef genoeg.

Matthy❤️‍🔥: Okay okay, ik zou koen wel even op zijn kop geven.

"Matthy gaat de jongens aanspreken.". Zei ik trots. De jongens lachte zacht.

*20 min later.*

"Riley, Louisa wordt wakker we zijn er.".
Ik schudde ze wakker. Die waren nog heel ver weg want ik kreeg ze gewoon niet wakker. "RILEY!". Riep ik harder. Ze schrok gelijk wakker. "Wat, wat! Ik ben wakker!". Riep ze. Ook Louisa werdt langzaam wakker. "Jemig wat waren jullie verweg.". Zei Kevin. "Sorry we zijn diepe slapers.". "We zijn er.". Zei ik daarna. Ze keken gelijk naar buiten toe en zagen daar het park. "Wow wat is het groot.". Ze zaten helemaal naar buiten te kijken. We reden een grote parkeerplaats op met veel andere auto's. Het was een prachtig bos gebied waar we zouden verblijven.

Ik stapte gelijk uit de auto. Ik werdt gelijk begroet door de geur van het bos en de wildernis. "Wow het is hier echt prachtig.". Zei ik zachtjes. "Dat ben jij ook.". Hoorde ik zachtjes in mijn oor. Ik keek naast me en zag Matthy met een glimlach staan. Ik glimlachde terug en keek snel weg. Ik voelde namelijk me gezicht rood worden. En dat was totaal niet de bedoeling. "Kom we gaan inchecken.". Riep Raoul enthousiast. Ik pakte me koffer uit de kofferbak van Kevin en liep achter de rest aan.

We kwamen in een hele grote hal met veel planten en schilderijen. "Goedemiddag.". Hoorde ik een vrouw zeggen. Ik zag een vriendelijke vrouw staan met een grote glimlach op haar gezicht. "Hallo wij komen inchecken.". Zei Robbie. "Natuurlijk.". Zei de vrouw. Ze begon wat te tikken op haar computer. En ik nam die tijd om even goed de omgeving in me op te nemen. We zaten dus in een bos gebied met veel bomen. Er stond een bordje met pas op.