Strangers To Soulmates

Deel 35

Pov Emma,

De advocaten gingen rechten op staan. "U mag praten mevrouw.". Zei de rechter. "Dank u wel edelachtbare.". Onze advocaat keek naar zijn linkerkant. Naar de andere advocaat die hem geïrriteerd aan keek. "Mijn cliënten zijn door deze man. Getraumatiseerd, mishandeld, herhaaldelijk verkracht. Noem het maar op. Al bij jonge leeftijden een slechte jeugd gehad. Graag wil ik Elyas Brown oproepen om te spreken.". Ik keek me broertje aan die naast me zat. Hij ademde diep in en uit en keek me aan. Zijn lieve ogen zaten vol met angst en vragen. Hij knikte met een glimlachje en ging staan. Hij liep naar het bankje toe en ging zitten. "Vertel meneer Brown. Hoe bent u in aanraking gekomen met de familie Rozen?". Elyas schraapte zijn keel en begon te praten.

"Samen met mijn zussen en broertje werden we gehouden in een weeshuis in Rotterdam. Wij zijn vaker van gezin naar gezin verplaatst. Max en Pauline waren de eerste die ons met veel liefde in hun huis.". "Maar dat duurde niet lang? Of wel?". Vroeg de advocaat aan Elyas. "Het was daar een geweldig tijd. Ik had het daar goed. Maar het duurde niet lang tot dat me oudste zus Emma afstandelijker begon te doen. Ze was niet meer haar zelf. En dat werdt uiteindelijk verdwijning. Max en pauline hadden ons daarna verteld dat ze weg gevlucht was. Ze wouw niet meer bij hun wonen. En wij geloofde dat door de liefde die ze ons gaven. Door niet meer in een weeshuis te zitten.". "Heb je je zus nog gezien?". Vroeg de advocaat. Maar Elyas schudde zijn hoofd. "Nee niet meer. Pas toen ik in de gevangenis terecht kwam.". "Dank u dat is genoeg voor mij.". De advocaat van ons die ging zitten. En de advocaat van Max die ging staan. "Gaat u gang.". Zei de rechter. En hij liep naar Elyas toe. "Hoe ben je ontsnapt uit de gevangenis?".

Elyas die ademde diep in en uit, en begon te praten. "Ik werdt de cel uitgehaald voor ontbijt door een bewaker. Ik kende zelf die hele bewaker niet.". "Waarom ben je dan met hem mee gegaan?". "Er zijn veel bewakers. Er komen nieuwe bewakers binnen elke dag. Het is niet raar als ik een gezicht niet herken.". Zei Elyas bot. "Ga veder meneer Brown.". Zei de advocaat. "Ik ging dus achter veel verschillende deuren. Opeens bedacht ik me dat we de verkeerde kant in gingen. Ik zei er wat van maar de bewaker werdt alleen maar bozer. Toen ik weigerde mee te werken. Kreeg ik klappen met een stokken. Ik probeerde me toen tegen tewerken maar het hielp niet. Ik kreeg een spuitje in me arm waardoor ik gelijk neer viel. Daarna werdt ik wakker in een kleine ruimte waar Eliza al vast gebonden was.".

"Dus u had max niet gezien tijdens de ontvoering.". "Nee dat klopt maar...". "Zie dus det max niks te maken had met de ontvoering.". "Nee maar.". "Dat is mijn punt edelachtbare.". "Max heeft me niet ontvoerd. Maar hij was wel in de kamer toen ik was vast gebonden in de kelder. Hij is de gene die dit gedaan heeft!!!". "Genoeg meneer Brown!". Riep de rechter. Eylas bevroor in plaats en ging staan om op zijn plek te gaan zitten. Hij greep me hand stevig toen hij naast me ging zitten. "Sorry ik..". Zei hij stotterend. "Is niet erg.". Zei ik en ik hield hem stevig vast met me hand in die van hem. De rechter keek onze advocaat weer aan die knikte en ging staan. "Elizabeth Brown wilt u plaats nemen bij de bank alstublieft.". Eliza knikte en ging staan.

"U vertrouwde meneer Rozen voor een lange tijd correct?". "Correct.". "Hoe is dat verandert.". Eliza schraapte haar keel. "Dat is verandert door de manier hoe hij mijn kinderen behandelde.". "Hoe heeft hij dat gedaan.". "Hij heeft mijn kinderen geslagen tijdens het oppassen en loog daar ondertussen nog over.". "U was naar hem toe gegaan om het hem vertellen correct?". "Correct, ik wouw hem vertellen dat hij niet meer bij mijn kinderen in de buurt mocht komen.". "Bewijs stuk A". De advocaat pakte wat papier van onze tafel een deelde die uit aan de rechter en de tegenstander. "Hier ziet u videomateriaal van Elizabeth Brown het huis binnen komen bij meneer Rozen. Ook zie je dat hij de deur open doet en weer sluit. Wat is er toen gebeurd.". "We gingen toen in gesprek en hij werd steeds bozer. Pauline heeft me toen ondermeesterd. Waardoor ik achterover viel en het zwart werdt voor mijn ogen. Toen ik wakker werdt was ik vast gebonden in de kelder. Met Max en Pauline voor me neus.".