Strangers To Soulmates

Deel 20

POV Emma

Ik werdt wakker door het licht door de gordijnen. Geen seconde later hoorde ik me wekker af gaan. Ugh moet ik ook nog op staan. Met moeite kwam ik me bed uit. Ik slofte naar de badkamer en stapte onder de douche.

Ik stond nog geen 5 minuten onder de douche toen er hard geklopt werd. "Emma kom op nou schiet op! Ik kom telaat!". Natuurlijk was het weer eens Arthur die aan de andere kant van de deur zat te schreeuwen. "Arthur! Ik sta er letterlijk maar 5 minuten.". "Onzin! Meid je staat er echt al 15 min.". "Stel je niet zo aan gast!!!". Riep ik terug aan hem. Ik hoorde een deur open gaan en iemand praten tegen Arthur. Toen ik de douch uitzetten hoorde ik pas wie het was. "Arthur je bent ook echt zo'n lompe idioot.". Ik moest lachen van de reactie van Benjamin. Hij lag duidelijk nog teslapen. Ik wikkelde me handdoek om me heen en opende de deur.

Daar zag ik zoals ik al had verwacht. Benjamin en Arthur. Arthur was gelijk stil toen ik de deur uitkwam. Hij keek me van top tot teen aan. Ik grinnikte op zijn gezicht. "Gaat het goed Arthur?". Vroeg ik aan hem. Maar hij keek me niet aan. Ik knipte in me vingers en hij keek me gelijk aan. "Gaat het?". Vroeg ik nog een keer. "Ik snap soms niet waarom jij nog geen vriendje heb.". Ik en Benjamin moesten gelijk lachen. Ik wurmde me langs hun richting me kamer. Ik kleed me om en liep naar beneden. Daar zat natuurlijk Arthur op de bank. Ik lachte toen hij gelijk op keek toen ik de deur binnen kwam. Ik liep naar de kast en pakte snel een appel. "Wil je een rit?". Vroeg Arthur. "Ja tuurlijk.".

Paar minuten later vertrokken we in de auto van Arthur. Richting de kantoor van de bankzitters. "Nou heb je er zin in?". Vroeg Arthur tijdens het ritje. "Ja opzich wel.". "Dat klinkt niet heel erg overtuigend.". Ik moest gelijk lachen. "Ja ach ja er is gewoon veel gebeurt.". Arthur knikte begrijpend. Geen 10 minuten later kwamen we aan bij het kantoor. "Dankjewel voor de rit.". "Alstjeblieft schoonheid.". "Tot vanavond uitslover.". Ik hoorde hem klagen toen ik de auto uit liep. Ik stond even stil voor het kantoorgebouw. Ik moest even me moed verzamelen om naar binnen tegaan. Ik ademde diep in en uit en stapte toen het grote gebouw in.

Nadat ik met de lift was geweest naar een bovenste verdieping kwam ik aan bij de deur van de bankzitters. Ik duwde de deur open. Wetende dat hij nooit op slot is. Daar zag ik gelijk Riley en Louisa zitten. "Emma!!". Riepen ze vrolijk. Ze kwamen gelijk naar me toe gerend. Ze sprongen bijna in me armen. "Ik ben zo blij dat je er weer bent.". Ik lachte en liet ze na een goeie 2 min los. "Kom!". Zei Louisa die al door gelopen was. Samen met Riley vlak naast me liepen we door naar de rest van de kamer. Daar zag ik ook Kevin en Tim zitten. "Goeiemorgen damen!". Zei Kevin. Ik gaf hem een glimlach en keek even rond.

Er was niks veranderd alles was nog precies het zelfde. De computers stonden het zelfde en de posters op de muren waren het zelfde. Het was heel mooi te zien dat alles er nog was. Ik ging zitten op de bank en zag gelijk dat ze me allemaal aan zaten te staren. "Wat?". Vroeg ik luid. "Niks het is gewoon leuk dat je er weer bent.". Zei Tim. Ik gaf hem een schouderklopje. En ging achterover liggen. "Ben wel hardstikke moe.". Ze begonnen gelijk te lachen. "Waar zijn de rest van de jongens eigenlijk?". Vroeg ik. "Die zijn er nog niet.". Ik rolde me ogen. "Nee dat zie ik. Maar waarom zijn ze er nog niet?". Louisa is soms zo'n beidehandje. "En waar is Emily. Die werkte hier toch ook?". Ik zag aan de gezichten van hun dat ik totaal er niks van snapte.

"Emily die werkt hier niet. Die is alleen het vriendinnetje van Koen.". Ik keek hem raar aan. "Oh? Ik dacht dat Matthy zei dat zij geholpen had het recht te zetten.". Ze knikte wel. "Klopt maar ze werkte hier niet, ze doet het voor de lol.". Zei Tim. Ik keek hem vragend aan. "Emily die weet niet zo goed van planning. Daarom is Raoul omgedonderd. Maar niemand wil dat toegeven.". Zei Riley. Ze kreeg gelijk boze gezichten van de rest. "Wat? Ik zeg alleen wat we allemaal denken.". Ik grinnikte van haar reactie. De rest rolde hun ogen.