Strangers To Soulmates

Deel 34

Pov Emma,
*Paar maanden veder*

We waren al heel lang veder. De gips die mocht van mijn dokter er een maand geleden vanaf. Ik liep eindelijk weer normaal. De nachtmerries die waren er helaas nog steeds. Ze werden minder maar weg waren ze nog niet.

"Mama!!!! Ik wil geen bananen ik wil aardbeien!". Schreeuwde 1 van de drieling. Ik draaide me weer om in me bed. "Nee Sofia, Sander heeft de aardbeien jij wouw net nog bananen.". Hoorde ik Eliza zeggen. "Nee ik wil de bananen!!!!". Schreeuwde Sofia. Ugh ik haat kinderen. Ik stapte me bed uit en trok me badjas aan. Ik opende de deur en zag daar de 3 kinderen zitten en Eliza stond in de keuken dingen te doen. "Goeiemorgen Tante Emma!". Werdt er opeens geroepen. "Goeiemorgen Stella.". Zei ik met een glimlach. Ik ging op de bank zitten en deed de tv aan. Ik klikte op het nieuws en begon te luisteren. De rust werdt al weer snel verstoord door 2 lompe mensen die van de trap af kwamen. Elyas en Edward. "Goedemorgen.". Zeiden ze bijde. Ik glimlachde naar ze terwijl ik naar het nieuws zat te luisteren.

"Vandaag wordt de zaak van Brown familie besproken in de rechtzaak. We hopen natuurlijk voor het beste voor de familie natuurlijk. Rosa hoe is het daar nu?". Plots werdt de televisie uit gezet. "Hey!!". Riep ik. Ik keek naar Robert de man van Eliza die de televisie had uitgezet. "Ik was dat aan het kijken!". Hij keek me alleen aan. "Dat is niet goed voor je om dat nu te kijken.". Ik keek hem geïrriteerd aan. Hij lachte naar me en draaide om met de afstandsbediening in zijn hand. Ugh ik wil hier echt weg. Ik gooide me zelf plat op de bank, en begon me ogen dicht te gooien. Ik dwaalde in me gedachten terwijl ik de drieling hoorde schreeuwen en gepraat in de keuken. Langzaam gingen me gedachten op zwart.

"Hallo mensen.". Werdt er geroepen. "Wat doe jij hier!!". Ik opende langzaam me ogen. "Emma?". Hoorde ik een angstige stem. Ik draaide me hoofd naar de keuken. Ik voelde gelijk me handen trillen toen ik MAX zag in de keuken staan. Hij had een mes tegen de keel van Eliza. 2 bewakers die ik al kende stonden met geweren op de drieling gericht. Edward, Elyas en Robert waren vastgebonden op de grond met touw en tape over hun mond en benen. "Emma ren.". "HOU JE MOND!!!". Schreeuwde Max naar Eliza. Er kwamen tranen over haar wangen van angst. "Emma toch. Pauline is weer opgepakt door jou. Ze is nu in isolatie omdat jij je mond had opengetrokken. Dat ze bij je was. "D  dat is niet waar.".

"JE LIEGT!!". Ik schrok van de schreeuw van Max. Maar ik zag iedereen in gevaar en moest wat doen. "Max alstjeblieft doe ze dit niet aan.". "BLIJF STAAN!!". Schreeuwde hij. Ik bleef staan op me plek. En keek met angst naar de grond toe. "Laat ze gaan. Ze hebben hier niks mee te maken.". Zei ik kijkend naar de grond. Ik.hoorde hem zuchten en lachen daar achterna. Ik voelde rillingen over me ruggengraat heen gaan. "Ik zal je niks doen Emma.". Ik keek verbaasd op van de grond. Wat bedoelt die? De deur van de woonkamer opende plotseling. Nee?!  "Emily?". Vroeg ik zachtjes. "Ik heb iemand meegenomen die net zoveel haat heeft aan jou. Net zoals Pauline en ik.".

Emily die kwam gelijk met een glimlach naar me toe gelopen. "Ik zorg er voor dat je spijt krijgt voor het uitmaken van mij en Koen. Door jou is alles verkeerd gegaan!!! ALLES!!". Ze greep een mes die in haar laars zat. "Ik zorg dat je bloed en pijn krijgt. Recht voor je familie.". Ze greep me nek en begon te knijpen. Ze kneep me luchtweg fijn. Ik hapte naar adem. Ze kneep harder en harder en kon steeds moeilijk adem krijgen. "Je... kkrijgt zzzoo ..nnooit.. koen ttterug.". Stammelde ik met de kracht die ik had. Emily kreeg een glimlach op haar gezicht. "Als ik jou dood heb dan hoef ik Koen niet meer terug. Dan is mijn missie al voltooid.". Ik snakte naar adem. Ik bewoog me handen tegen haar gezicht. Met me kracht probeerde ik haar weg te duwen. Maar ik kreeg het niet voor me kaar. "Emma!!". Riep iemand. Ik voelde me ogen zwakker worden. "Emma wordt wakker!!".

Ik schrok op en keek recht in de ogen van Robert. Ik keek hem met angst aan. "Je had een nachtmerrie.". Zei hij rustig. Ik knikte en hij hielp me wat meer overeind. Ik keek Eliza aan die me ook best bezorgd aan keek. "Gaat goed.". Zei ik happend naar adem. Robert gaf me een knuffel en ging naast me zitten. "Wie was het?". Vroeg hij. Ik keek hem aan en ademde diep in en uit. "Emily.". Ik hoorde Eliza schrikken. Ze kwam gelijk naar me toe gelopen en gaf me een knuffel. "Ze zitten vast Em we gaan vandaag naar hun toe.". Ze liet me los en keek me aan. "Dan zorgen we er met ze alle voor dat ze vast blijven zitten.". Ik kreeg tranen in me ogen door de woorden die Eliza uitsprak.